Rouge και δεν είναι όπως άλλοτε.
Η επιθεώρησις σαχλοτάτη εις πολλά μέρη αχρεία αρκετά. Αλλά γαλλικά και με τραγούδια ενίοτε ούτε εγώ τουλάχιστον δεν τα καταλαβα όλα. Όσον δια … γύμνια αρκετή!! Παρέστησαν χορούς εις Πομπηίαν. Μία δεν είχε τίποτε ως την μέσην!Ήτο ότι αηδία. Αι άλλαι τουλάχιστον είχον maillot, αλλά και πάλιν!! Αυτό ήτο όλον. Έπειτα έδωσαν χορούς όπου βεβαίως δεν επήγαμεν …. Κατόπιν το metro μας έβγαλε εις το café de la Paix όπου επήραμεν σοκολάτα. Decolletes πάμπλειστα. Κόσμος πολύς. Είδομεν τον κ. Μοσχονα τον άνδρα της κόρης του Σουρή
Είναι αργα σας γλυκοφιλώ
Μίνα
Αγλαούλα μου πολύ σε ευχαριστούμεν δια το γράμμα σου. Έχομεν εις την pension μας μίαν σκυλίτσαν κάτασπρην και παχουλήν. Είναι της κυρίας και τρέχει πάντα από πίσω της Ώστε άμα την βλέπομεν καταλαβαίνομεν ότι η κυρία είναι κάπου κοντά. Δεν ηξεύρω πως τι λέγουν άμα το μάθω θα σου το γράψω

τώρα που θα φύγουν οι άλλοι να λαμβάνωμεν πάντοτε ελληνικάς εφημερίδας και να προσέξωμεν να μην κρυώσωμεν, να έχωμεν σαλονάκι με γραφείον και πιάνο δια να αισθανόμεθα ότι είμεθα σπίτι μας και χίλια άλλα. Ωμιλήσαμεν εννοείται και περί πολέμου.
Κ’ έπειτα, λέγουν μερικοί ότι οι Γάλλοι δεν είναι ευγενείς. Όλοι όσους επισκέφθημεν ως τώρα μας καθυποχρέωσαν. Ποια ανάγκη είχον να μας δείξουν τόσην προθυμίαν να μας βοηθήσουν.
Φεύγων επανέλαβε «Vraiment je vous admire”.
Τώρα ας σας διηγηθώ τα του… Moulin Rouge διότι επήγαμεν μόνον η Έλλη ο μπαμπάς κ’ εγώ! Δεν φρίττετε έ, να υπάγω εγώ εις τέτοιον μέρος με τοιαύτην φήμην. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να υπάγω αλλά με επήραν. Η Edith και η Lucie ήσαν κουρασμέναι και δεν ήλθον και έπραξαν άριστα! Πρώτον ως ότου υπάγωμεν εσκάσαμεν! Εν autobus μας έβγαλε εις το Boulevard de Montmartre όπου ενομίζαμεν ότι ήτο ο περίφημος Κόκκινος Μύλος!! Διότι εκεί είχαμεν ιδεί το όνομα γραμμένο με φωτεινά γράμματα, αλλ’ ήτο μόνον ρεκλάμα! Και τώρα που να υπάγωμεν. Να ερωτήσωμεν αλλ’ εγώ εντρεπόμην να σταματά ο μπαμπάς κυρίους δια να τους ερωτά που είναι το Moulin Rouge! Ώστε ο μπαμπάς επήγαινε από το άλλο πεζοδρόμιο όταν ήθελε να ρωτήσει κ’ έπειτα συναντώμεθα!
« Le Moulin Rouge» Tout droit Monsieur» Tout droit tout droit αλλ’ αυτό το tout droit ήτο ατελείωτον! Τέλος τέλος είδαμεν από μακράν ένα κόκκινο μύλο να γυρίζει και εφθάσαμεν. Τι νομίζετε πως είναι το Moulin Rouge, εν θέατρον όπου έπαιζαν μίαν επιθεώρησιν. Επήραμεν εισιτήριο 2 μόνον φράγκων αλλ’ είμεθα εις την galerie και δεν ηδυνάμεθα να περιπατήσωμεν κάτω αλλά καλά που δεν εδώσαμεν περισσότερα διότι η παράστασις δεν ήξιζε ούτε δυό πεντάρες. Κόσμος πολύς και ο πλείστος καλός. Μας το είχε είπει η Alice ότι τώρα ήλλαξε το Moulin

λώς γαλλικά, ωσάν του κ. Brissaud έχει κάποιον ελάττωμα εις την προφοράν αλλ' είναι συμπαθητικότατος πρόθυμος να με βοηθήση εις όλα. Θα μου στείλει προγράμματα, θα με βοηθήση δια να εγγραφώ. Επροθυμοποιήθη να μου στείλη βιβλία του, τώρα που δεν έχω. Θα μας προσκαλέση σπίτι του, δια να γνωρίσωμεν τη γυναίκα του και τους υιούς του (δεν έχει κόρας) και θα μας συστήση εις τας αδελφάς του. Μας θαυμάζει δια το θάρρος μας, να έλθωμεν εδώ μόναι, μας ερώτησε αν έχωμεν καλήν pension και θα έλθη εδώ ο ίδιος να μας ίδη. Μα δεν πρέπει να λάβετε αυτόν τον κόπον είπεν ο μπαμπάς θα έλθουν αυταί.
-Όχι, όχι θα υπάγω εγώ διότι οι κύριοι πρώτα επισκέπτονται τας κυρίας.
Μα είπετε πως είναι αγόρια
Ah non les jeunes filles ne sont jamais des garcons. Je veux les voir installees pour que je puisse ecrire a Mr Mylonas qu’ elles sont bien installees!
Μα ημπορεί να υπάρξει μεγαλυτέρα ευγένεια είπετε μου; Μας εσύστησε να μη είμεθα μελαγχολικαί

Έχει μίαν βιβλιοθήκη έξοχον πράγμα με βιβλία σπανιώτατα. Έν βιβλιάριον προσευχών, όμοιον του οποίου υπάρχουν μόνον 2. Το εν τω έχει η πριγκίπισσα Σοφία, το άλλο ο εκδότης.
Ο κ. Περνώ μας προσκάλεσε να πηγαίνωμεν σπίτι του. Παίζουν τέννις και τον χειμώνα πατινάρουν. Ήτο ευγενέστατος και μας συνώδευσε ως τον σταθμόν και έμεινε μαζί μας ως να έλθη το τραίνον.
Το Σάββατον είχαμεν υπάγει με τον μπαμπά εις τους φίλους του κ. Μυλωνά αλλ’ ο μεν Foucart είναι ακόμη εις Brettagne ο δε Hausoulier τώρα επιστρέφει από την εξοχήν αλλά δεν τον εύρομεν. Του αφήσαμεν το γράμμα με την παράκλησιν να μας ειδοποιήση ώστε δυνάμεθα να τον ίδωμεν. Μας απάντησε εν γράμμα ευγενέστατον ότι λυπείται διότι δεν μας συνήντησε. Να τον συγχωρήσωμεν διότι δεν δύναται να μας επισκεφθή αμέσως, αλλ’ είναι ακόμη εις την εξοχήν και ότι την Τρίτην εις τας 2 θα ήρχετο αυτός να μας ίδη. Ήλθε πραγματικώς και μας εγοήτευσε με την ευγένειαν του. Είναι υψηλός με γένεια ψαρά, γένεια εντε-

Παρεμβάλεται το κομμάτι αυτό του Αριστόβουλου Ζάννου
3/16 8κτωβρίου 1912 ώρα 11π.μ.
Εκ του ωραίου σαλονιού των δεσποινίδων Λουκίας και Ελμίνας Ζάννου
Μίλτο μου παιδιά μου μη ειστε τόσον τραγικοί.! Ε γελώ και εγώ τώρα ότανσκέπτωμεν πόσον βλαξ ήμην εις την νεότητα μου (τι πείνα θεέ μου!) να ταπαίρνω όλα κατάκαρδα.
Το κύριον είνε να έχη τις ακράδαντον πεποίθησιν εις την βάσιν της Χριστιανικής Θρησκείας
Σας φιλώ όλους

Αριστόβουλος

Ο μπαμπάς ήλθεν έξαφνα ενώ εσυγυρίζαμεν τα πράγματα μας και μας έφερε τα γράμματα σας, τα οποία αν και μελαγχολικά μας ηυχαρίστησαν. Τι να γίνει πρέπει να υποσκύψωμεν και να ελπίζωμεν. Να έχωμεν θάρρο. Μη απελπίζεστε. Εννοώ ότι δεν θα έχετε όρεξιν δια διασκεδάσεις αλλά τάχα κερδίζετε τίποτε όταν μενέτε μελαγχολικά εις το σπίτι. Είπετε εις τον θείον Μιλτιάδην να μην είναι νευρικός και να μη τα πέρνη όλα τόσον τραγικά. Δεν εννοών διατί εμποδίζει τα παιδιά του από κάθε διασκέδασιν. Τουναντίον έπρεπε να τα παρακινεί να διασκεδάζουν. Έτσι και εγώ άμα φύγουν και μας αφήσουν μόνας δεν το έχω σκοπόν να κλεισθώμεν μέσα δια να μας πιάνεται η καρδιά. Θα πηγαίνωμεν εις τα μαγαζιά, επισκέψεις, περίπατον κ.τλ. Και θα σας γράφωμεν όσο το δυνατόν ευθυμότερα!

Λοιπόν ο κύριος Περνώ μας είπε ότι είναι πολύ ενωρίς δια τα μαθήματα και ότι μόλις τον Νοέμβριον ειμπορώ να ασχοληθώ δι’ αυτά. Επήγαμεν εις το γραφείον του διότι μετέφραζε κάτι ελληνικά και δεν τα κατάφερνε και παρεκάλεσε τον μπαμπά να τον βοηθήση.

Όσα δεν προφθάσαμεν να σας αφηγηθώμεν ας τα διηγηθή η Edith προφοριώς. Σκοπεύουν να φύγουν με το Λόϋδ της προσεχούς Τετάρτης, ώστε θα σας έλθουν Παρασκευήν. Αλλ’ αν υπάρχει θέσις σήμερον θα το μάθουν.
Εγώ λοιπόν ας σας διηγηθώ μάλλον τα του κύκλου μου ήτοι την επίσκεψιν. Ο μπαμπάς - Η Lucie μου λέγει ότι έχει χιονίστρες εις τα χέρια!! Καλή αρχή!! – Ο μπαμπάς του είχε γράψει του Pernot να μας ειδοποιήση ώστε ημπορούμεν να τον εύρωμεν διότι κάθηται 10 χιλιόμετρα μακράν των Παρισίων, εις Fontenay sous Bois – η Lucie, Μίλτο είναι κατευχαριστημένοι διότι θα σημειώση μέρη τα οποία συ δεν έχεις! Έχομεν σκοπόν να επισκεφθώμεν όλα τα περίχωρα των Παρισίων δι’ αυτήν την αιτίαν – ΑΙΖ υπογράμμιση
Ο κύριος Περνώ λοιπόν μας έγραψε ότι μας περιμένει την Δευτέραν το απόγευμα. Με το τραίνο των 3 και 5 από τον σταθμόν της Bastille ανεχωρήσαμεν και εφθάσαμεν εις Fontenay sous Bois μετά ημίσειαν περίπου ώραν. Νοστιμοτάτη κωμόπολις με ωραία σπίτια σε δροσερά περιβόλια. Ο κύριος Περνώ δεν κάθηται μακράν από τον σταθμόν. Μας υπεδέχθη ευγενέστατα κ’ εμείναμεν εκεί ως τας 6 σχεδόν! Η κυρία του πολύ ευχάριστος και τα τρία παιδάκια του νοστιμώτατα! Μας έδωσαν τσάι κ εμένα λεμονάδα.

ομιλητική και καλή. Είναι 38 ετών, αλλά δεν φαίνεται περισσότερον από 28. Είναι χήρα αλλ’ ομοιάζει σαν κορίτσι τόσον είναι σβέλτα και ζωηρά. Είμαι βεβαία ότι δεν θα περάσωμεν άσχημα μαζή της (Σας τα έγραψα ήδη ΑΙΖ)
H Lucie και ο μπαμπάς επήγαν με την κυρίαν Verger εις την Nico-Vauchelet (καθηγήτριαν του άσματος) και ακόμην δεν εγύρισαν! Μα τι κάμουν τόσην ώραν οι ευλογημένοι (Εσυνεφωνήσαμεν δι ένα μήνα 8 μαθήματα 1,20 ΑΙΖ)
Έχω τόσαν να είπω ώστε δεν ηξεύρω από πού να αρχίσω. Μένουν Werther Primerose Maison Electrique έχουμε ακόμη γεύμα εις Tabary Magic City περιπλάνησις ανά τας οδούς κατά την νύκτα, μετάβασις εις Saint Cloud, γεύμα εις Verger, επίσκεψις Περνο. Εγκατάστασις εις την pension, επίσκεψιν Haussoulier, μετάβασις εις εις Pere Lachaise κινηματογράφος Πατέ και… Moulin Rouge.
Τετάρτη πρωί 10π.μ. Το μελάνι ήλλαξε διότι τώρα ευρίσκομαι εις το σαλονάκι μας εις την pension. Είναι νόστιμο και θα γίνη περισσότερον όταν το στολίσωμεν με τας εικόνας μας και τα φωτογραφίας μας. Το μόνον κακόν είναι ότι είναι ολίγον σκοτεινόν διότι τα παράθυρα είναι μικρά αν και δύο, αλλά σήμερον έχει συννεφιά, πριν μάλιστα ψιλόβρεχε. (Το δωμάτιον του ξενοδοχείου μας σκοτεινότερον! ΑΙΖ)

λογραφίαν. Λέγω δεν θα έχωμεν τι να κάμωμεν δι’εμε΄τουλάχιστον διότι τα μαθήματα εις την Sorbonne αρχίζουν μόλις τον Νοέμβριον! Όπερ δε χείριστον η κάσσα με τα αγαπητά μου, τα πολύτιμα μου, τα χρυσά μου βιβλία όχι μόνον δεν έφθασε αλλ’αγνοούμεν που ευρίσκεται!
Αχ τα βιβλιάκια μου, τι θα κάμω χωρίς αυτά;Τώρα θα είχα θαυμάσια καιρόν να μελετήσω λατινικά, να διαβάσω αρχαία, και μένω εις τα κρύα του λουτρού!
Εν τω ματαξύ θα αγοράσω τίποτε νέον να διαβάσω, διότι πρέπει να είμαι απησχολημένη δια να μη βαρύνομαι.
Εχω πάλιν πλείστα να σας γράψω και ακόμη δεν σας ανέφερα τίποτε πολιτικόν. Χθες το βράδυ εμάθαμεν την εισβολήν των Τούρκων εις τα σερβικά σύνοαρα, σήμερον το πρωί τον λόγον του Βενιζέλου δια τηνένωσιν της Κρήτης. Ο πόλεμος λοιπόν είναι αναπόφευκτος. Όλοι εδώ μας το έλεγαν και τώρα πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία. Θεέ μου τι τρομερόν. Τώρα ας ελπίζωμ,εν ότι δεν διαρκέση πολύ και ότι δεν θα είναι αιματηρός. Α πως εθύμωσα χθες με τον παληάνθρωπον τον Λοτί. Είχε εν άρθρον εις την Matin τόσον φιλότουρκον και υβρίζον τα βαλκανικά κράτη που με έκαμε να τον σιχαθώ. Φαντασθείτε ότι λέγει ότι είναι αίσχος της Ευρώπης να επιτρέψει εις τα Βαλκανικά κράτη τα οποία ονομάζει ύαινας να επιτεθούν ανάνδρος κατά του ηρωικού Τουρκικού λαού του διατρέχοντος τόσον επικικίνδυνην κρίσιν!!! Και δεν είναι μάλλον αίσχος να επιτρέπουν εις τους Τούρκους τόσα όργια, να κρατούν την Κρήτην, και δια τα συμφέροντα των να κάμουν αδικίας επί αδικιών.
Καλε δεν σας είπα ακόμη το μεγάλον νέον. Από σήμερον το πρωϊ η Lucie κι εγώ καθήμεθα εις την pension μας. Αλλά τώρα σας γράφω από το ξενοδοχείον διότι θα φάγωμεν έξω. Ώστε να μας γράφητε Pension Baumgartner, ruw Keppler 5bis. Με τον καιρόν θα σας περιγράψω τα δωμάτια μας τα οποία είναι 3 τον αριθμόν. Δύο μικρά συγκοινωνούντα ως κραββατοκάμερες και παραπλεύρω ένα σαλονάκι.
Ως σας έγραφα την Κυριακήν το μεσημέρι επήγαμεν εκεί με την κυρίαν Verger. Η κυρία της pension παρα πολύ ευχάριστος,

8. Επιστολή Ελμίνας και Αριστόβουλου Ζάννου προς αγαπητοί μου Παρίσι 2/15 Οκτωβρίου 1912
   Τρίτη 7 παρά ¼ μ.μ.

Αγαπητοί μου
Πότε τέλος θα έχωμεν πάλιν νέα σας; Το γράμμα του Μίλτου το οποίον έφυγεν Δευτέραν ελάβαμεν Σάββατον βράδυ και έλεγε ότι την επομένην θα μας εγράφατε, αλλ’έκτοτε τίποτε δεν ελάβαμεν. Μόλις χθες εσυλλογίσθημεν ότι τα γράμματα αργούν διότι δεν υπάρχουν πλέον ελληνικά πλοία. Αλλά την Τρίτην υπήρχε Λοϋδ. Τέλος πάντων αν δεν έφυγε Τρίτην θα έφυγε Παρασκευήν και τότε θα το λάβωμεν αύριον ή μεθαύριον. Πάντως να κυττάζετε καλά πότε έχει ταχυδρομείον και πότε φθάνει ώστε να γνωρίζομεν πότε να γράφωμαν. Συ Μίλτο τα ηξεύρεις αυτά. Δεν έχω το γράμμα σου εμπρός και δεν ενθυμούμεν τι έχω να απαντήσω Πάντως μας ενδιέφερε πολύ. Επίσης πολύ μας ηυχαρίστησεν και διασκέδασε το γράμμα της Αμαρυλλίδος το οποίον ήτο νοστιμότατον (ΑΙΖ υπογράμμιση). Ειπέτε της παρακαλώ ότι πολύ την ευχαριστούμεν και να μη θυμώση διότι δεν της εγράψαμεν ακόμη, αλλά σας διαβεβαιώ ότι μας είναι αδύνατον. Αφού φύγουν οι άλλοι και μείνουμεν αι δυό μας, τότε δεν θα έχωμεν τι να κάμωμεν και θα ριθχώμεν εις την επιστο-

ήθελαν να μας πάρουν τα καπέλλα δια να μας φορολογήσουν και πάλιν αλλ’ εμείς τα εβγάλαμεν μέσα! Τι φρίκη! Εβραίοι είναι όλοι οι ανθρωποι Και εις την Ελβετίαν προσπάθησαν να κλεψουν δυό ή τρεις φορές της Έλλη!. Το … με ζαλίζει!
Αργούμεν και δεν θα προφθάσωμεν να αγοράσωμεν ότι θέλουμε. Πρώτα πρώτα θα υπάγωμεν εις την Belle jardinière δια να παραγγείλη ο Μπαμπάς ενδυμασία. Τι γίνεται με τον πόλεμον; Η Έλλη ήθελε να επιστρέψειεις Ελλάδα με τον Δημήτρη. Εγώ δεν ηεξεύρωδιατί είμαι σχεδόν βεβαία ότι δεν θα γίνη τίποτε. Τουλάχιστον πάντα έτσι λέγω. Πότε πλέον θα έχωμεν γραμματά σας! Ο θείος Αλέξανδρος είναι καλλίτερα ολίγον αυτές τας ημέρας αλλά δεν πρέπει να ομιλή και δι’ αυτό είναι μελαγχολικός. Δεν μπορεί να φάγη παρά μόνον γάλα, αυγά σούπα, κρέμα, διότι τα άλλα τον πονούν όταν καταπίνη Λέγει εδώ ότι είναι καρκίνος αλλά ο μπαμπάς δεν τον πιστεύει. Δεν θα εκρατούσε τόσον καιρόν. Θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να υπάγει να εξετασθεί εις Λωζάννην. Ο θείος Μανώλης είναι πολύ καλά και ευθυμώτατος η θεία Ελένη και τα παιδιά λαμπρά. Θα φύγουν την Παρασκευήν πιθανά. Εκείνοι καθονται εις το ξενοδοχείον de Londres και ημείς Albion. Δεν είναι αστείον. Φεύγομεν
Σε φιλώ γλυκά
Edith

Αγαπητό αγόρι
Δεν πιστεύω να δυσαρεστηθείς ως λέγει η Μίνα, που γράφω αγγλικά εις την Miss Dillon! Δεν προφθάνω όμως πλέον σήμερον. Η Lucie αργεί φοβερά και ούτω ήλθα κάτω να γράψω ακόμη δύο λέξεις έως ότου κατέλθει και αυτή. Μου φαίνεται ότι εφέτος είναι ακόμη πλέον ακριβά τα θέατρα δια loge δευτέρας σειράς εις την opera comique μας επήραν 10 φράγκα το εισιτήριον. Έχει εφέτος και κάτι «pour les pauses»! Και όταν επήγαμεν να πάρωμεν με …..τα εισιτήρια μας ώρμησαν ένα σωρό κύριοι προτείνοντες να μας πωλήσουν φθηνότερα! Όταν δεν ηξαύρει κανείς βεβαίως το γελούν. Και χθές εις την … μας επήραν δια service τάχατες και

αύριον θα της είπωμεν. Σήμερον δε το απόγευμα επήγαμεν εις μίαν pension την οποίαν μας εσύστησεν η Καστρωμένου Rue Saint Jacques. Είναι πολύ μεγάλη, πατώματα πολλά, εις το είδος της δε καλή. Η τραπεζαρία μεγίστη. Εις το σαλόνι μαζεύονται συνήθως το βράδυ αι νέαι. Είναι πλήρης, αλλ’ επειδή ένεκα του πολέμου φεύγουν Βούλγαροι τινες και ο Μαυρουδής όστις κα΄θηται εκεί αδειάζουν δωμάτια. Ο Μαυρουδής ηξεύρετε είναι αδελφός της κυρίας Μαλανδρίνου η οποία και αυτή κάθισε εκεί. Μας έδειξεν η κυρία, χονδρή Αλσατίς, αλλά καλή, το δωμάτιον του Μαυρουδή και εν άλλο απέναντι, το οποίον θα ηδύνατο να μας δώση. Όχι τόσον περιποιημένα ως της κυρίας Lanthaume, αλλά μεγαλέιτερα και με ηλ. Φως. Είναι δε ζωηρά pension κάθηνται πολλαί νέαι αι οποίαι πηγαίνουν συχνά εις το θέατρον. Δεν υπάρχει metro κοντά αλλά πολλά autobus τιμή 216 και 201. Τώρα τι πρακτέον; Εις την Lanthaume πιο οικογενειακή ζωή και περιποίησις, εις την άλλην μεγαλειτέρα κίνησις και ευθυμία. Αύριον θα υπάγωμεν και εις τας 2 με την Edith; Η Edith έγραψε εις την κυρία Μαλανδρίνου να ερωτήση τον αδελφόν της, όστις κάθηται πολύ καιρόν εκεί αν είναι καλή pension.
Δεν ηξεύρομεν τι να αποφασίσωμεν. Τώρα καληνύκτα σας και πολλά πολλά φιλιά από την βλακεντίαν Ελμίναν.

Τέλος, τέλος, εξεκολλήσαμεν. Εξήλθαμεν και αναπνεύσαμεν!!
Α παιδιά μου, τι διασκέδασα με την Lucieκαι με τον μπαμπά! Δια να ξεσκάσουν ήρχισαν το κατηγορητήτιον. Και όσον έλεγε ο εις εκουρδίζετο ο άλλος «κακιά δεν σου εφάνη; Έλεγεν η Lucie. Ναι στρίγγλα απήντα ο μπαμπάς. Αργότερα την ονόμασε μέγαιραν!!!
Εξέχας να σας ειπώ ότι μπάνιο δεν είχε! Η Lucie η ανόητη είχε νομίσει ότι έτσι την επέρναμε και την είχε πιάσει απελπισία!!!
Επήραμε τότε εν αυτοκίνητον και κατευθύνθημεν εις την pension Lantheaume, rue de l’Universite 191. Επηγαίναμεν, επηγαίναμεν, εφύγαμεν από το Quartier Latin και αρκετά μακράν εφθάσαμεν. Ο δρόμος ήτο μεγαλύτερος, η συνοικία πολύ καλλιτέρα, το σπίτι απ’ έξω μεγάλον και καλόν. Η είσοδος ευπρεπείς και ascenceur ανέβασε εις τον 5ο. Η εντύπωσις αμέσως ήτο καλή. Μας ήνοιξαν και μας έβαλαν εις εν ωραίον σαλονάκι, όπου ήλθεν η κυρία, πολύ καλή, αλλ’ ήσυχη και μάλλον σιωπηλή. Αφού ωμιλήσαμεν πρώτον δια άλλα πράγματα, περί των σχέσεων μεταξύ των οικογενειών Lanthaume και Roche κατόπιν μας έδειξε τα δωμάτια. Και αυτά περιποιημένα. Το εν μεγάλο, το άλλον μικρότερον, διά σαλονάκι και γραφείον συνεκοινώνουν δια μικράς chamber de toilette οίαν όμως η κυρία «μετεχειρίζετο ως είδος ντουλαπιού, αλλά την οποίαν δι’ ημάς θα άνοιγε. Τιμή δι ημάς 225, αν και 250 είναι το τακτικόν!
Τόση ήτο η αντίθεσις με τας άλλας, ώστε ο μπαμπάς οριστικώς της είπε ότι θα υπάγωμεν. Όταν όμως εξήλθαμεν, είδαμεν ότι είμεθα πολύ μακριά!! Εις τον pont de l Alma, δι ο και επεστρέψαμεν με αυτοκίνητον. Εδώ δε είδαμεν ότι δεν έχει κοντά metropolitain εκτός του ότι είναι μακρυά από τα μαθήματα πως θα επιστρέφαμεν το βράδυ από το θέατρον. Δεν ήτο μδε πιθανόν να εύρωμεν άλλας pensionnaires να πηγαίνουν, διότι εν όλω, άμα είναι πλήρης η pension έχει 8 πρόσωπα, και νομίζομεν κυρίας, ώστε θα είναι επίσης μάλλον πολύ ήσυχη και σοβαρά! Σήμερον λοιπόν της εγράψαμεν ότι ένεκεν της αποστάσεως δεν είμεθα βέβαιοι αν θα υπάγωμεν, και

Ως εδώ δεν επήγαιναν και πολύ άσχημα τα πράγματα. Τώρα ας ίδωμεν τα δωμάτια. Ξαναπερνούμαι από την τραπεζαρίαν όπου ήσαν κορίτσια ξεμαλλιασμένα δια το τσάϊ. Ανεβαίνομεν της κυρίας προηγουμένης. Κτυπά εις εν δωμάτιο, ανοίγει, δύο κορίτσια σηκώνονται και περνούμεν. Κτυπά την άλλην πόρταν, ανοίγει ένα κορίτσι σηκώνεται, περνούμεν, και ούτω καθ’ εξής!
Τέλος φθάνομεν εις εν μεγάλον δωμάτιον με δύο κραββάτια αλλά αρκετά άσχημον αν και φωτεινόν. Μα δεν υπάρχει άλλη είσοδος; Ναι βέβαια και ανοίγει μίαν πόρταν και περνούμεν από ένα πέρασμα, τι πέρασμα! Φαρδύ 50 centimetres θεοσκότεινο, βρωμερό! Είχε και άλλα δωμάτια παληοδωμάτια υψηλότερα, επερνούσε κανείς από χίλια μπαούλα. Τέλος μη τα ερωτάτε! Επιάσθηκε η ψυχή μας. Αχ έπρεπεν Miss Dillon να είσθε σεις μαζή μας, να εθαυμάζατε!! Και η φλυαρία εξηκολούθει. Κατήλθαμεν πάλιν κάτω μας έδωσε χίλια prospectusμας είπε την τιμή 165, κ.τ.λ. κ.τ.λ. Όσον επήγαινε ο πατήρ έχανε την υπομονήν και το κεφάλι του εκουνούσε ολονέν γληγορώτερον!!

μικρά η φλυαρία και η προθυμία εξακολουθεί. Μας δείχνει έπειτα την τραπεζαρίαν σκοτεινή και… μυρωδάτη! Ο κύριος αυτός δέχεται αρκετάς pensionnaire νέας και νέους σπουδάζοντες μηχανικήν μηχανουργίαν ή αρχιτεκτονικήν. Θα το ευρίσκαμεν εις τα 12 ή τας 7 Την κυρίαν ίσως το πρωϊ. Φεύγομεν. Εντύπωσις…χμ όχι και θαυμασία!! Και τώρα ας υπάγωμεν rue d’ Assas και που να είναι? Και πάλιν εις ενέργεια ναι ερωτήσεις και τα plans! Περιπατούμεν, περιπατούμεν, περιπατούμεν. Φθάνωμεν εις το Luxembourg και εκεί απέναντι ο αριθμός της pensions αλλά η δεν έβλεπε επί του δρόμου, επί μιάς αυλής όπου υπήρχε και κηπαράκι. Εισερχόμεθα περνούμεν από ένα office και μίαν τραπεζαρίαν ουχί περιφήμους και μπαίνομεν εις μίαν αίθουσαν μεγάλην, φωτεινήν. Η διευθύντρια δεν ήτο εκεί αλλά η associe της, μία χονδρή κυρία με μαύρα, η οποία ήρχισε την φλυαρίαν Δίνουν μαθήματα, diction ; κτλ κτλ, έχουν πολλά κορίτσια, μόνον κορίτσια, άλλ’ έχουν πάσαν ελευθερίαν. Προσέχει αυτή πολύ τας νέας διότι είναι mere de famille. Μας εξεθείασε το είδος της διδασκαλίας της, μας αράδιασε τους τίτλους της.

μίας και απεχωρίσθημεν μετά λύπης αμφοτέρων.
Ήτο η ώρα 12 και 10. Επήραμεν autobus συναντήθημεν με την Edith και Έλλην εις το Carrousel και εφάγαμεν εις τo Duval, το αγαπημένο μας που είναι επί της πλατείας της Jeanne D’ Arc.
Η Έλλη φυσά χονδρικώς!!! Την μύτην της! Ας ειδοποιηθή η θεία Ολυμπία δια την ωραιότητα της θυγατρός της (τάδε υπαγορεύει η Έλλη).
Μετά το φαγί επήγαμεν δια καπέλλα εις το Chatelet. Καπέλλα δεν ηύραμεν αλλ’ αγοράσαμεν φανέλλες κ.τ.λ. Έχομεν ήδη κουρασθεί!.
Εις τας 3 περίπου ή 31/2 πάλιν εχωρίσθημεν και με αυτοκίνητον επήγαμεν εις μίαν άλλην pension ανεβαίνομεν 500.000 σκαλιά σκοτεινά μας ανοίγουν, χμ δεν μυρίζει και έξοχα, μας βάζουν εις μίαν αίθουσαν, έρχεται η κυρία. Θέσις δεν υπήρχε, αλλά μας έδωσε άλλην διεύθυνσιν εκεί πλησίον pension ενός καθηγητού «Mr Vaguier? Ερωτώμεν την concierge : Ο κύριος Vaguier έλειπε αλλά προθυμότατη η θυρωρός προσέφερε να μας δείξει αυτή τα δωμάτια. Φλύαρη η concierge αλλά συμπαθητική και πάλιν αναρριχώμεθα και μας δείχνει τα δωμάτια. Όχι περίφημα! Πτωχικά,

ήτο ο κηδεμών του θείου Μανώλη (και της μαμάς σας προσθήκη στο γράμμα του ΑΙΖ)
Έπειτα ελάβαμεν επιστολάς από την κυρίαν Martinand, η οποία μας έλεγε να απευθυνθώμεν προς μίαν δεσποινίδα Kellermann rue Saint Jacques η οποία θα μας ωμίλει δια κάποιαν Cercle Concordia, εις άλλη δε κάρτα την διεύθυνσιν της Cercle Concordia
Χθες λοιπόν απεφασίσθη ο πατήρ η Lucie και εγώ να αρχίσωμεν την περιοδείαν μας. Κατά τας 10-101/2 εξεκινήσαμεν, πήραμεν το metro, και εβγήκαμεν εις την place Saint Michel και με τον χάρτην εις τα χέρια προσανατολίσθημεν εις την Rue Saint Jacques και μετά πορείαν ελαχίστην δια τους Παρισινούς, αρκετήν δι’ ημάς φθάσαμεν εις το σπίτι της Kellermann απ’ έξω έγραφε “le Foyer des Etudiantes” είσοδος … άθλια! Σκάλα… τερατώδης, ανεβαίνομεν κτυπούμεν μας ανοίγουν. Δεν εσημείωσα ότι είμεθα εις ημίφως. Η Mlle Kellermann έλειπε. Θα ήτο μόνον από τας 12 ως τας 3. Ανεχωρίσαμεν απογοητευμένοι! Εις τέτοιαν pension βεβαίως δεν θα υπάγωμεν! Ωραίαν σύστασις! Τέτοιο θα είναι και το Cercle.! Εκεί κοντά ήτο και μία pensionτην διεύθυνσιν της οποίας μας είχε δώσει η Ζωή. Αλλά τι pension, ήτο ξενοδοχείον! Πλάι δε διαβάζω «Μέγα Ξενοδοχείον η Ανατολή».
Διευθυνόμεθα προς την Concordia rue Tournefort ερωτώντες δεξιά και αριστερά! Όλοι οι ανθρωπάκοι ευγενέστατοι, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν αλλ’ αυτός ο διαβολοδιάδρομος ήτο χωμένος και ετυρρανίσθημεν ως ότου τον εύρομεν. Ωχ! Δρόμος ελεεινός! Στενός βρώμικος! Απελπισία. Ο μπαμπάς μας δηλοί ότι το είχε καταλάβει από την αρχήν ότι θα ήτο καμμιά σχολαστική pension! Προχωρούμεν προς το τέλος ο δρόμος φαρδαίνει και ω του θαύματος ευρισκόμεθα εμπρός από ένα κάτασπρο σπίτι, ανοικτόκαρδο με μεγάλην υάλινην πόρταν.
«Βρε παιδιά, καλά φαίνεται εδώ»
Εμβαίνομεν, ωραία ζέστη, περιποιημένο μέρος. Ζητούμεν την διευθύντριαν και εν τω μεταξύ μας βάζουν εις μίαν ωραίαν αίθουσαν, στρογγυλήν περίπου θολωτήν, άσπρα επιπλωμένην, με περιοδικά εις το τραπέζι. Μπρέ, μπρέ πολύ ωραία είναι εδώ. Ησυχία. Η διευθύντρια έτρωγε. Άμα ετελείωσε, μας έβαλλε εις ένα σαλονάκι. Εφαίνετο καλή κυρία με άσπρα μαλλιά αλλά μας εδήλωσε ότι θέσιν δεν είχε!! Μας έδωσε διευθύνσεις δι’ άλλας pensions, τας οποίας δεν εγνώριζε εκτός

7. Hotel de Lille &d’ Albion,223 rue st Honore Paris
   Επιστολή Ελμίνας και Edith Ζάννου προς αγαπητοί μου
   Παρίσι, 26 Σεπτεμβρίου/ 9 Οκτωβρίου1912
   Αθηναική 10και 1/4

Αγαπητοί μου
Miss Dillon, Μίλτο και παιδιά. Γράφω ως βλέπετε γενικώς:μία σμπάρα 5 τρυγώνια. Η Lucie δεν ηξεύρει να γράψη λέξη αγγλικά! Όλο με ερωτά! Η Έλλη τι κάμει νομίζετε; Είναι εξαπλωμένη εις το κρεβάτι μου συναχωμένη, κουρασμένη και.. σκέπτεται… τον Μιλτάκο της!!!
Έχω αρκετά να σας γράψω, δεν ηξεύρω όμως αν έχω… οίστρον! Άλλως τε γύρω μου φλυαρούν και χάνω το νήμα των φαεινών ιδεών μου! Και διατί ομιλούν; Φυσικά δια τον πόλεμον! (Οι Μαυροβουνιώται είναι τέρατα να αρχίσουν την σύρραξιν) και όπου εύρομεν εφημερίδες αμέσως τα νέα διαβάζομεν.
Λοιπόν τώρα ας σας είπω τι εκάμαμεν χθες και προχθές. Όχι ! πρώτα πρώτα ας σας ευχαριστήσω δια τα γράμματά σας, όλων σας, και το ιδικό σου Αγλαουλάκη μου ΑΙΖ Εντρηφήσαμεν εις την ανάγνωσιν των. Ήσαν νέκταρ αληθινό. Δεν μου λέγεις Blanche, θέλεις να εξασκηθής εις την ιχνογραφίαν εις τα γράμματά σου επάνω; Δεν πειράζει καλό και αυτό! Τι κουταβάκια να μας ξεχάσητε την Τρίτην να μας γράψετε. Δεν πειράζει Λιλή που δεν μας έγραψες. Σήμερον εδιάβασα το γράμμα σου προς Odette. Σε δε Μίλτο σε υπερευχαριστούμεν δια το μεγάλο γράμμα σου, και η ΄Ελλη επίσης διότι μια περικοπή την ενδιέφερε ιδιαιτέρως!!! Πολύ ενδιαφέροντα όσα μου γράφετε. Αχ διατί να λείπωμεν τώρα; Και σας αγαπητή Miss Dillon και πάλιν σας ευχαριστούμεν όλοι δια τα νέα σας.
Η Έλλη λέγει ότι αύριον η μύτη της θα είναι παντζάρι! Τώρα λοιπόν επί του θέματός μου, το οποίον δύναται να τιτλοφορηθή «Εις αναζήτησιν Pensions!». Τα προκαταρκτικά δια να μπείτε καλά εις το νόημα είναι τα εξής: εδώ από την θείαν μας εσύστησαν μίαν pension την οποίαν πολύ εσύστησε η Lea Roman μίας κυρίας, ή μάλλον … δεσποινίδος Lauthaume, η οικογένεια της οποίας ήτο πολύ σχετική με τας οικογενείας Raymond και Roche. Ο πατέρας της κυρίας αυτής

ται. Ποιος ηξεύρει ποίοι να ήσαν οι δυστυχείς. Ποιος ηξεύρει αν δεν είναι και γνωστοί μας! Αλλά δεν θέλω να το πιστεύω αυτό.
Οι Τούρκοι λέγει, μας περιφρονούν. Να σου είπω τόσον το καλλίτερον.
Ακόμη δεν ηγοράσαμεν καδράκια δια τας φωτογραφίας σας. Αλήθεια των δύο αγοριών σας δεν έχομεν καμμιάν. Δεν τους είναι εντούτοις δύσκολον να πάρουν μίαν. Θα ευχαριστηθώμεν τόσον να τους έχωμεν και τον μπαμπά σου; Ή θυμήθηκα ειμπορείς να μας στείλεις εκείνην που επήρατε το Πάσχα. Μόνο ο Γιάννης λείπει αν δεν απατώμαι.
Τα μαθήματα σου πως πηγαίνουν; Ειπέ πολλούς πολλούς χαιρετισμούς εις την κυρίαν Αποστολάκη. Ο αδελφός της έφυγε και αυτός; Θα είναι τόσον ανήσυχη η καϋμένη
Είναι εδώ μία Γερμανίς, φίλη της κυρίας Baumgartner ομοιάζει πολύ με την Fraulein Μάρθα.
Τώρα αρκετά εφλυάρησα, και τι παληογράμματα έκαμα. Ελπίζω να τα διαβάζης.
Πολλά πολλά φιλιά εις τον μπαμπά σου και όλα τα αδέλφια σου.
Σε γλυκοφιλώ

Ελμίνα
Πολλά πολλά φιλιά και από εμέ και γράφε μας συχνά Lucie

είχον ήδη πωληθή! Και σήμερον είναι Τρίτη!
Και έτσι όλην αυτήν την εβδομάδα δεν θα υπάγωμεν εις το θέατρον! Α, μα αυτό δεν υποφέρεται.
Εις την Opera και Opera Comique δεν παίζουν τίποτε εις το οποίον θέλομεν να υπάγωμεν.
Η κυρά Λούκα σήμερον είχε μάθημα από τας 11 ως τας 11 1/2 αργούσε να έλθη το μεσημέρι! Κτυπά η καμπάνα καταβαίνω μόνη αρχίζομεν το φαγί, άφαντη η Lucie. Κ’ έλεγα, τώρα να αρχίσω να ανησυχώ ή όχι; Τον δρόμον δεν ημπορεί να τον έχασε. Τι διάβολον δεν θα έπαθε τίποτε διότι δεν επήγε εις κεντρικούς δρόμους, ώστε ας περιμένωμεν!
Πραγματικώς εντός ολίγου εφάνη, είχεν αρχίσει την φλυαρίαν με την διδασκάλισσαν της και άργησε! Ε, λοιπόν κορίτσι μου, θρίαμβος αληθινός! Η Lucie την ερώτησε «Τι λέγετε με εδίδαξε καλά η διδασκάλισσα μου ως τώρα; Α απάντησε, si vous lui ecrivez vous pouvez lui faire mes compliments! Δεν είναι ολίγον αυτό νομίζω και φαντάσου ότι είπε εις την Λούκαν να λάβη μέρος εις ένα διαγωνισμόν τον οποίον θα δώσουν 5-6 των καλλιτέρων μαθητριών της, εις 2 μήνας ενώ ακόμη δεν έχει αρχίσει τα μαθήματα την συγκαταλέγει μεταξύ των καλλιτέρων μαθητριών της! Είχα τέτοιαν χαράν το μεσημέρι ώστε παρ΄ολίγον να πετάξω το ψωμί μου εις τον αέρα και να αρχίσω να κλωτσώ το τραπέζι!!
Η Sorbonne απέχει απ’ εδώ ακριβώς ½ ώραν. Το είδαμεν σήμερον με το ωρολόγι εις το χέρι 5 λεπτά πεζή από την Sorbonne ως το metro 21 λεπτά metro και 4 πεζή ως το σπίτι! Τι αποστάσεις ε; φρίκη. Η Lucie από την διδασκάλισσαν της απέχει περίπου ½ ώραν επίσης, και από την Opera πάλιν ½ ώραν επάνω κάτω! Είμεθα μακράν. Αυτό είναι το μόνον κακόν της pension μας. Δια όλα τα άλλα είμεθα κατευχαριστημέναι. Τι διαφορά η συνοικία μας με το Quartier Latin. Βεβαίως μερικά μέρη κοντά εις τον κήπον του Luxembourg ή το Πανθεον είναι εύμορφα, αλλ’ οι δρόμοι είναι καταλασπωμένοι, και εν γένει όχι ευχάριστοι. Δεν υπάρχει δε metro κοντά αλλά μόνον autobus τα οποία είναι πάντοτε γέματα.
Εις το σημερόν Matin είδαμεν ότι δεν υπάρχουν νέα του πολέμου και ότι ευτυχώς εις την μάχην της Ελασσώνος πολύ ολίγοι εφονεύθησαν. Εις αξιωματικός και 3 στρατιώ-

ηλικίαν των. Προχθές π.χ. ένα παιδάκι ωσάν την Αγλαϊαν εφορούσε ένα καπελλάκι ροζ από κάτω με μεγάλον φιόγκον ροζ απ’ επάνω βελούδινο μαύρο με άσπρην γούναν.
Επίσης πολύ φορούν διπλά jabots. Δηλαδή jabots μικρότερα, ωσάν τα revert της ζακέττας αλλ΄από τα δύο μέρη. Τα πωλούν όμως τόσον ακριβά, ώστε δεν επήραμεν. Τα γουναρικά τα βάζουν ανάποδα, δηλ. αντί πίσω προς τα εμπρός, απ’ εμπρός προς τα οπίσω, ώστε προφυλάττουν φοβερά το στήθος.
Δεν ηξεύρω αν εξηγούμαι καλά. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Το υποθέτω δι’ αυτό σου τα γράφω. Ταχυδρομείον δεν φεύγει τας ημέρας αυτάς ώστε έχω καιρόν να τελειώσω αργότερον το γράμμα μου.
6 παρά ¼. Και πάλιν εξακολουθώ. Ήργησα μεν να σου γράψω. Μαρούλι μου, αλλά δεν πιστεύω να παραπονεθής ότι το γράμμα μου είναι μικρό. Προ ολίγων εγυρίσαμεν απ’ έξω. Επήγαμεν να πάρωμεν εισιτήρια δια το θέατρον Odeon δια την Κυριακήν το απόγευμα φαντάσου δε ότι δεν ηύραμεν θέσιν!! Δηλαδή με 8 και 10 δρ το εισιτήριον θα ειμπορούσαμεν να εύρωμεν αλλ’ όλα των 5 και κάτω

ωρισμένος θα είχε χιλιάκις συγκρουσθή!
Ο μπαμπάς σου πως είναι; Νευρικός και δυσαρεστημένος; Βεβαίως έχει δίκαιον, αλλά «ει το φέρον σε φέρει κ.τλ. αυτός γνωρίζει καλλίτερον εμού την παροιμίαν.
Αμ ο θείος Αρίστιππος; Θα του γράψωμεν προσεχώς. Υποφέρει πάντοτε ο δυστυχής; Είπε του πολλούς ασπασμούς εκ μέρους μας
Δια την φωνήν της Λούκας θα σου είπαν τα παιδιά πως επήγε εις την διάσημον Nicot-Bilbot Vauchelet η οποία εύρε ότι την έχουν άριστα διδάξει έως τώρα και ότι δια να τραγουδή εις σαλόνια φθάνει όσα ηξεύρει. Τώρα θα την διδάξει ως artiste, θα της δώση δηλαδή περισσότερον style, ωσάν να επρόκειτο να τραγουδήση εις το θέατρον. Αλλ’ η μέθοδος την οποίαν έχει είναι πολύ καλή. Καταλαμβάνεις διατί επιμένω εις αυτά και τα υποσημειώ. Δύνασαι να τα επαναλάβεις με τρόπον εκεί που πρέπει!! Θέλεις και ολίγην μόδαν; Το μαύρο επικρατεί παντού. Υποκαμισάκια άσπρα με μαύρο, ή το αντίθετον, καπέλλα μαύρα βελούδινα με άσπρα πτερά, επανωφόρια δια μικρά παιδιά κατάμαυρα!! Το τελευταίον προπάντων είναι αστείον αλλ’ έτσι είναι. Γενική εντύπωσις αι Παρισιναί εξοδεύουν διαβολεμένα δια φορέματα και ενδύουν τα παιδιά βαρυά δια την

δεν ομιλούν τίποτε άλλο εκτός των Αγγλικών. Και εις κύριος από τη Guatemala. Φορών βέραν αλλ’ η σύζυγος που είναι; Μυστήριον! Αντιπάθεια πρώτη της Λούκας! Και έπειτα αι δύο αντάξιαι αντιπρόσωποι της κλεινής Ελλάδος!
Αυτά περί των τωρινών κατοίκων της pension. Μας υπόσχονται όμως την άφιξιν ενός Ισπανού νομίζω ιατρού, ωραιοτάτου και διαδικαστικού
Αναμένομεν… ανυπομόνως! Δια δύο γεύματα είχαμεν επίσης ένα πανύψηλον νέον Γάλλον αξιωματικόν την μίαν βραδυάν εφλυαρούσε φοβερά, και έλεγε πολλάς ανοησίας. Πως όμως εγέλασα εγώ όταν την άλλην ημέραν, εις το τραπέζι τον έβλεπα ήσυχον και αμίλητον. Τι έτρεχε; Ήτο εμπρός ο colonel και προ του ανωτέρου του έμενε σαν βρεγμένη γάτα! Ήτο αστειότατον.
Ου να, έφθασαν αι χθεσιναί αγοραία μας, ώστε σε αφήνω δια να τα επιθεωρήσω.
Άνοιξα τα πράγματα και το αποτέλεσμα είναι ότι τα έχω τώρα όλα εις την μέση! Δεν ηξεύρω που να τα κρύψω και περιμένω την Lucie. Εγέμισα δε από χαρτιά και σπάγγους. Έχω προμήθειαν ολόκληρον! Κ’ επειδή ηξεύρω ότι συνήθως εις τας Αθήνας δεν έχομεν ποτέ πρόχειρον σπάγγον, σου δίδω το δικαίωμα αν θέλης να μου κάμης καμμιάν παραγγελίαν!! Το αστείον ήτο ότι βλέπω ένα πακέτο γράφον «fragile» «τι να είναι σκέπτομαι. Ημείς δεν αγοράσαμεν τίποτε εύθραυστον» Το ανοίγω, βλέπω ένα χονδρό πακέτο από ψιλά άχυρα «Ωρισμένος κάποιο λάθος. Δεν επήραμεν ούτε βάζο ούτε bibelot» Ανοίγω ως το βάθος και τι βλέπω δύο κτένια, μίαν βούρτσαν κ’ ένα καθρεπτάκι!
Και δι’ όλα αυτά έγινε τεράστιο πακέτο με τόσην προσοχήν τυλιγμένο! Όσον δια τα κουτιά, αυτά μας έπνιξαν! Ακόμη ολίγον και δεν θα έχωμεν θέσιν να κινηθώμεν εις τα δωμάτια μας!!
Δεν μας γράφεις τίποτε δια τα αγόρια. Εξακολουθούν τα μαθήματα; Δεν το πιστεύω; Οι σκάουτ τι γίνονται; Ελπίζω να μη τους δεχθώσι εις τον πόλεμον.
Το περιβόλι τι γίνεται; Χαιρέτησε μου όλες τις τριανταφυλλιές και τις πασχαλιές, τας αγελάδας και τα σκυλλιά Να είπης πολλά χαιρετίσματα εις τον Γεράσιμον. Τι γίνεται; Έπρεπε να οδηγούσε εδώ εις το Παρίσι αμάξι

φη και ευχάριστη. Η Έλλη έλεγε πως σου ομοιάζει. (ωχ χωρίς να θέλω σου έκαμα κομπλιμέντο!!). και εις νέος Γερμανός 24 ετών αλλά φαίνεται20 όστις ήλθε δια να μάθη τα γαλλικά αλλά ομιλεί περισσότερον γερμανικά. Γελώμεν η Lucie και εγώ με αυτούς τους δύο διότι ενώ εδώ επρωτογνωρίσθησαν πηγαίνουν πάντοτε παντού μαζή. Αυτό είναι βέβαια φυσικόν αφού συναντήθησαν δύο πατριώται εις ξένην γην. Εγώ όμως, διαβεβαιώ την Lucie ότι εις το τέλος θα έχομεν ειδύλλιον! Τι διάβολο καθημέραν μαζή εις μουσεία και εξοχάς, με τον ήλιον και την βροχήν δεν μ’ αρέσει αυτό ή μάλλον… πολύ μου αρέσει. Ε πως φαίνομαι πως είμαι Αθηναία!!! Από προχθές κατοικεί εδώ εν Τευτονικόν ζεύγος. Ο κύριος ασπρομάλλης δικηγόρος ειξεύρει κάτι ελληνικά και χθες πίνων κρασίν, μας είπε «Ζήτω ο βασιλεύς των Ελλήνων!». Η κυρία του κακομοιριασμένη Γερμανούλα άσχημα ενδεδυμένη αλλ’ εξοδεύουσα αφθόνως. Είναι εδώ και μία άλλη θεώρατη κολοσσιαία νέα Γερμανίς η οποία τραγουδά. Και εδώ τελειώνει το γερμανικόν στοιχείον. Ο νέος κόσμος προς το παρόν αντιπροσωπεύεται μόνον από δύο κυρίας αι οποίαι

εις το τελευταίον πάτωμα. Οι συγκάτοικοι αλλάζουν, αλλά τακτικοί είναι μία κυρία Γερμανίς, η οποία καθηται εις το ίδιον πάτωμα και λέγει μας έλαβεν υπό την προστασίαν της. Φαίνεται πολύ καλή. Ομιλεί γαλλικά και αγγλικά. Να κτυπάη καμπάνα δια να φάγωμεν καλήν όρεξιν λοιπόν.
Τρίτη 11 παρά 20. Καλημέρα Η Λούκα έφυγε δια το μάθημα της, αρκετά δυσαρεστημένη διότι είναι κρυολογημένη. Εγώ κάτι εσιγύρισα, κάτι εδιάβασα και ήρχισα πάλιν να γράφω ! και σήμερον συννεφιά και κρύο. Τι καιρόν έχετε εις τας Αθηνούλας μας; Χθες βράδυ ελάβαμεν γράμματα από το σπίτι, αλλά τα εδιαβάσαμεν τόσον γλήγορα και τώρα πρέπει πάλιν να περιμένωμεν τόσας ημέρας!
Χθες εμείναμεν κάτω ως τας 10 και ¼ και εγελάσαμεν αρκετά με διάφορα που διηγείτο η κυρία της pension σκάζουσα εις τα γέλοια! Ευτυχώς που είναι ευθυμοτάτη αν και τόσον εργάζεται όλην την ημέραν. Τώρα τελευταίως επικρατεί εις την pension το γερμανικόν στοιχείον. Εκτός της Γερμανίδας κυρίας, είναι μία άλλη νέα Γερμανοισπανίς η οποία θα μείνη εξ εβδομάδας και σκοπεύει να ακούη μαθήματα εις την Sorbonne. Είναι εύμορφη