Πέμπτη
Χθες εξύπνησα τελευταίος, σήμερον εξύπνησα πρώτος. Εσηκώθην εις τα 5 π.μ. και κανείς εισέτι δεν είχεν εξυπνήση, πλην του Γεώργου όστις είχεν ήδη φύγη και της υπηρέτριας.
Το πρωί εκάμαμεν σήμερον μεγάλην εκδρομήν. Εφύγαμεν εις τα 7π.μ. και ανήλθομεν ένωθεν του μεταλλείου εις μίαν κορυφήν κειμένην επί της αριστεράς όχθης του κόλπου, εκείθεν δε κατήλθομεν εις άλλον κόλπον, τον κόλπον των Καλογέρων, όστις συνδέεται με το χωρίο με μίαν μεγάλην μπούκαν, πάντοτε συνοδευόμενος υπό του Ούγκα όστις ήλθεν από την Σύρον μαζί μου έως εδώ. Εκεί κάτω εμείναμεν ολίγον δια να ξεκουρασθώμεν και παρατηρήσωμεν το πέριξ ημών τοπεία. Εις την θάλασσαν εβλέπαμεν την Σίφνον, την Κίμωλον, την Μήλον και την Αντίμηλον εις δε την ξηράν τίποτε αξοσημείωτον. Η επιστροφή υπήρξε επιπονεστάτη η ζέστη ήτο αρκετή και ο δρόμος ελεεινός, ανυφορικός και γεμάτος με θάμνους και αγκάθια, ως εκ τούτου δε εκουράσθημεν πάρα πολύ και εφθάσαμεν κατάκοποι εις τα 9 ½ εις το σπίτι όπου εφάγαμεν ολίγον και εκαθίσαμεν να ξεκουρασθώμεν. Εις τας 11 επήγαμε εις το μπάνιο. Σήμερον εκολύμβησα πάρα πολύ. Επήγα από τη μία όχθην του κόλπου εις την άλλην και επέστρεψα

είνε κατασκασμένος και βρίζει από το πρωί έως το βράδυ και το πλοίον και τον πλοίαρχον του

Σάββατον
Σήμερον μας ανηγγέλθη τραγικώτατον συμβάν. ΄Ερχεται πρωί πρωί ο παππάς του χωρίου, ο παππα Λινάρδος εις το σπίτι και μας λέγει ότι εν παιδίον είδεν εις τον κόλπον του Κουντούρου εντός της Θαλάσσης έναν άνθρωπον πνιγμένον. Αμέσως έστειλεν ο γεώργος μίαν βάρκαν δια να τον πάρουν εντός της οποίας εισήλθεν ο ιατρός του χωρίου, ο παππάς και διάφοροι άλλοι χωρικοί, μετά δε ημίσειαν ώραν περίπου επέστρεψεν και έφερε τον δυστυχή πνιγμένον. Είνε ξένος από την Θεσσαλίαν και ήλθεν εδώ με εν μικρόν παιδίον και εγάνωνε όλας τας κατσαρόλας του χθες. Χθες το βράδυ καθώς εξεκρίβωσαν κατόπιν με μίαν νεκροψίαν, αφού έφαγε πάρα πολλά κουκιά επήγε και έκαμε μπάνιο, φαίνεται δε ότι απέθανεν αμέσως εντός της θαλάσσης διότι εύρον το πτώμα του εντός αυτής.
Το απόγευμα επήγεν ο Ορέστης με την βάρκαν μαζί μου, αυτός μεν δια να ζωγραφίση, εγώ δε δια να τραβώ τα κουπιά και να ψαρεύσω. Εμείναμεν επί 1 ώρα περίπου, κατά την οποίαν ο μεν Ορέστης εσκιτσάρισε πάρα πολύ καλά το χωριό μαζί με τα όπισθεν αυτού όρη, εγώ δε εψάρευα και δεν έπιασα κανένα ψάρι. Μετά την επιστροφήν μας επήγαμεν (όταν γράφω επῆγαμεν σημαίνει ότι επήγαμεν ο Ορέστης , η Ματθίλδη εγώ και ενίοτε ο Ερρίκος, ο οποίος είνε πολύ καλό παιδί και συναναστρέφεται πολύ μαζί μας, μόνον) με την βάρκαν έως τον Αλμυρόν. Ο Αλμυρός απέχει από το σπίτι μας ένα τέταρτον πεζή, εκεί υπάρχει θερμή πηγή και έχουσι κτίση δύο λουτήρας, όπου πολλοί πάσχοντες από ρευματισμούς λούονται. Τα αποτελέσματα των λουτρών τούτων είνε θαυμάσια. Πολλοί άνθρωποι ιατρεύθυησαν εντελώς και ο Γεώργος ισχυρίζεται ότι είνε πολύ καλλίτερα και από τα λουτρά της Αιδηψούς και από τα της Κύνθου.
Το βράδυ είχομεν δύο μουσαφιρέους εις το τραπέζι, τον αστυνόμον της νήσου

ταχυδρόμον και παρεκάλεσεν αυτόν να τηλεγραφήση αμέσως μόλις φθάση εις την Χώραν, αλλά φαίνεται ότι αυτός άργησεν να δώση το τηλεγράφημα εις το τηλεγραφείον, ή αργοπόρησε τούτο κατόπιν. Δεν είχα εγώ καμμίαν είδησιν ότι μου ετηλεγραφήσατε, σήμερον μόνον ερώτησα αφού έλαβα την επιστολήν σου τον Γεώργον και μουν το είπε, αλλά το τηλεγράφημα, το οποίον ελάβατε σεις δεν ήτο απάντησις εις το τηλεγράφημα σας αλλά εκείνο το οποίον εστείλαμεν την Τετάρτην. Όσον δια γράμμα σας είχα προειδοποιήση ότι δεν σας γράφω αμέσως, και έπειτα αν σας έγραφα θα σας έγραφα πολύ συντόμως το ταξείδιον μου, ένεκα δε τούτου επροτίμησα να σας γράφψω ολίγον εκτενέστερον αυτήν την εβδομάδα. Ελπίζω ότι επεράσατε πολύ καλά, την Κυριακήν εις την Πικροδάφνην και ότι θα εύρετε άλλην νταντάν και υπηρέτριαν ταχέως.
Την επιστολή ταύτην σας παρακαλώ να τη δώσητε και εις τον Δημητράκην να την αναγνώσηεάν σαςε τη ζητήση διότι δεν δύναμαι να γράψω και εις αυτόν πολλά πράγματα.
Με συγχωρείτε διότι η επιστολή μου είνε ολίγον μακρά, αλλά τι να σας κάμω, δεν είχα να σαας γράψω τίποτε περισσότερον.
Όσον δια την αναχώρησιν μου, το πιθανώτερον είνε ότι θα αναχωρήσω την άλλην εβδομάδα μαζί με τον Ορέστην, αλλά αν δω εδώ ότι επιμένουν πολύ να μείνω τότε ημπορεί να μείνω ακόμη μίαν εβδομάδα, ώστε εάν δεν έλθω εγώ την άλλην εβδομάδα μην ανησυχήσετε και εξ άλλου θα λάβετε άλλην τόσην δα μικρού …. Επιστολήν μου.
Χαιρετίσματα με τις οκάδες από όλους σε όλους.
Η ώρα είνε 11 μμ και πίσω.
Σας φιλώ όλους πολύ μα πάρα πολύ.
Ο πολυαγαπημένος σας υιός και αδελφός
Μίλτος

τούδε, αλλά σας βεβαιώ, ότι δεν έχω δυνάμεις. Όχι, ότι δεν είμαι καλά, αλλ’ άμα τρέχει κανείς από το πρωί έως το βράδυ, κουράζεται πάρα πολύ. Αν και πέρνομεν όλο αυτοκίνητα. Δεν ηξεύρω και εγώ πόσα χρήματα εξωδεύσαμεν με αυτά. Ως έγραφα χθες εις την Miss Dillonείχαμεν χθες όλοι κρυολόγημα.
Την νύκτα εξηκολούθει ο λαιμός μου να με εωοχλή, κατόπιν επέρασε, αλλά τώρα πάλιν με τσούζει λιγάκι. Ο μπαμπάς είναι καλλίτερα (περίφημα ΑΙΖ ), αν και ρουφά κάπου κάπου την φρμαλίνην του (δια να προλάβη το συνάχι ΑΙΖ ). Της Έλλης το συνάχι εξακολουθεί, και επειδή επήρε πολύ κινίνο, είναι καταζαλισμένη και έχει κατσουφιασμένον πρόσωπο. Αι άλλαι δύο είναι καλά. Η Μίνα είχε σιναχωθεί εις την Λωζάννην, και ακόμη δεν κατόρθωσε να της περάση εντελώς.
Όλοι αφίχθησαν, φεύγομεν.
Σάββατον 10 και ¼ π.μ.
Δεν ημπορείτε να είπητε, ότι δεν προχωρεί γλήγορα το γράμμα μου! Και να ίδωμεν εάν θα τελειώσει και σήμερον! Η Έλλη θέλει να τηλεφωνήση εις Αμβέρσαν και την αργούν φοβερά. Την περιμένομεν δια να υπάγωμεν εις το Λούβρον και έως ότου τελειώση

Το χαρτί μου είναι τόσον χονδρό, ώστε βεβαίως θα πρέπει να βάλωμεν διπλούν γραμματόσημον.
Η Έλλη τυραννείται, δεν ημπορεί να εύρη την ζητουμένην γραμμήν. Τέλος, να ομιλεί ελληνικά, συνομιλεί με τον κ. Αγέλαστον!
Δια τας pensions ας γράψει η Μίνα η οποία δεν θα έλθει μαζί μας εις τον Λούβρον. Δια καθηγητήν δεν ηξεύρω τι θα κάμω. Η κυρία Verger δεν μου συσταίνη τον Hetiche. Είναι λέγει καλός καθηγητής, αλλά δια το είδος μου δεν είναι κατάλληλος, δεν θα δυνηθή να μου μάθη καλά τας vocalizes. Λέγει, ότι η κυρία Vanchelet είναι καλλίστη ότι αυτή εδημιούργησε όλα τα τραγούδια που λέγω εγώ, ότι έχει διδάξει πλείστας μαθητρίας αι οποίαι είναι όλαι κάλλισται και χίλια δυό άλλα.
Τι να κάμωμεν; Α, μα είναι φρίκη! Ο ένας να σου λέγει το έν και ο άλλος το αντίθετο
Προς το παρόν δεν ημπορώ να υπάγω ακόμη σε καθηγητήν, διότι κάθε νύκτα με τσούζει αρκετά ο λαιμός. Σήμερον έχομεν ένα καιρόν φρικώδη! Συννεφιά, ευτυχώς οχί βροχή και ομίχλη απελπιστική. Δεν ημπορεί κανείς να ίδη τίποτε. Και αυτή η υγρασία είναι τόσον κακή δια τον λαιμόν. Αγόρασα εν πράγμα δια τον λαιμόν, από μαύρον pluche και έτσι τα προφυλάττω άμα εξέρχομαι
Σας φιλώ όλους γλυκά
Lucie

7. Hotel de Lille &d’ Albion,223 rue st Honore Paris
   Επιστολή Ελμίνας και Edith Ζάννου προς αγαπητοί μου
   Παρίσι, 26 Σεπτεμβρίου/ 9 Οκτωβρίου1912
   Αθηναική 10και 1/4

Αγαπητοί μου
Miss Dillon, Μίλτο και παιδιά. Γράφω ως βλέπετε γενικώς:μία σμπάρα 5 τρυγώνια. Η Lucie δεν ηξεύρει να γράψη λέξη αγγλικά! Όλο με ερωτά! Η Έλλη τι κάμει νομίζετε; Είναι εξαπλωμένη εις το κρεβάτι μου συναχωμένη, κουρασμένη και.. σκέπτεται… τον Μιλτάκο της!!!
Έχω αρκετά να σας γράψω, δεν ηξεύρω όμως αν έχω… οίστρον! Άλλως τε γύρω μου φλυαρούν και χάνω το νήμα των φαεινών ιδεών μου! Και διατί ομιλούν; Φυσικά δια τον πόλεμον! (Οι Μαυροβουνιώται είναι τέρατα να αρχίσουν την σύρραξιν) και όπου εύρομεν εφημερίδες αμέσως τα νέα διαβάζομεν.
Λοιπόν τώρα ας σας είπω τι εκάμαμεν χθες και προχθές. Όχι ! πρώτα πρώτα ας σας ευχαριστήσω δια τα γράμματά σας, όλων σας, και το ιδικό σου Αγλαουλάκη μου ΑΙΖ Εντρηφήσαμεν εις την ανάγνωσιν των. Ήσαν νέκταρ αληθινό. Δεν μου λέγεις Blanche, θέλεις να εξασκηθής εις την ιχνογραφίαν εις τα γράμματά σου επάνω; Δεν πειράζει καλό και αυτό! Τι κουταβάκια να μας ξεχάσητε την Τρίτην να μας γράψετε. Δεν πειράζει Λιλή που δεν μας έγραψες. Σήμερον εδιάβασα το γράμμα σου προς Odette. Σε δε Μίλτο σε υπερευχαριστούμεν δια το μεγάλο γράμμα σου, και η ΄Ελλη επίσης διότι μια περικοπή την ενδιέφερε ιδιαιτέρως!!! Πολύ ενδιαφέροντα όσα μου γράφετε. Αχ διατί να λείπωμεν τώρα; Και σας αγαπητή Miss Dillon και πάλιν σας ευχαριστούμεν όλοι δια τα νέα σας.
Η Έλλη λέγει ότι αύριον η μύτη της θα είναι παντζάρι! Τώρα λοιπόν επί του θέματός μου, το οποίον δύναται να τιτλοφορηθή «Εις αναζήτησιν Pensions!». Τα προκαταρκτικά δια να μπείτε καλά εις το νόημα είναι τα εξής: εδώ από την θείαν μας εσύστησαν μίαν pension την οποίαν πολύ εσύστησε η Lea Roman μίας κυρίας, ή μάλλον … δεσποινίδος Lauthaume, η οικογένεια της οποίας ήτο πολύ σχετική με τας οικογενείας Raymond και Roche. Ο πατέρας της κυρίας αυτής

μίας και απεχωρίσθημεν μετά λύπης αμφοτέρων.
Ήτο η ώρα 12 και 10. Επήραμεν autobus συναντήθημεν με την Edith και Έλλην εις το Carrousel και εφάγαμεν εις τo Duval, το αγαπημένο μας που είναι επί της πλατείας της Jeanne D’ Arc.
Η Έλλη φυσά χονδρικώς!!! Την μύτην της! Ας ειδοποιηθή η θεία Ολυμπία δια την ωραιότητα της θυγατρός της (τάδε υπαγορεύει η Έλλη).
Μετά το φαγί επήγαμεν δια καπέλλα εις το Chatelet. Καπέλλα δεν ηύραμεν αλλ’ αγοράσαμεν φανέλλες κ.τ.λ. Έχομεν ήδη κουρασθεί!.
Εις τας 3 περίπου ή 31/2 πάλιν εχωρίσθημεν και με αυτοκίνητον επήγαμεν εις μίαν άλλην pension ανεβαίνομεν 500.000 σκαλιά σκοτεινά μας ανοίγουν, χμ δεν μυρίζει και έξοχα, μας βάζουν εις μίαν αίθουσαν, έρχεται η κυρία. Θέσις δεν υπήρχε, αλλά μας έδωσε άλλην διεύθυνσιν εκεί πλησίον pension ενός καθηγητού «Mr Vaguier? Ερωτώμεν την concierge : Ο κύριος Vaguier έλειπε αλλά προθυμότατη η θυρωρός προσέφερε να μας δείξει αυτή τα δωμάτια. Φλύαρη η concierge αλλά συμπαθητική και πάλιν αναρριχώμεθα και μας δείχνει τα δωμάτια. Όχι περίφημα! Πτωχικά,

9. Hotel de Lille & d’ Albion
   223, Rue St-Honore,
   Επιστολή Αριστόβουλου Ζάννου προς τα παιδιά του,Paris
   15 8/βρίου 1912

Παιδάκια μου χρυσά,
Λοιπόν…τετέλεσται!
Η είδηση περί Κρήτης μας ενθουσιάζει! Μένος πολεμικόν μας κατέλαβεν!
Ερρίφθη ο κύβος!
Ο θεός βοηθός!
Μετά μίαν ώραν εγκαθίστανται αι αδελφαί σας εις την pension «Baumgartner» 5 bis, rue Keppler. Η κυρία είναι ζωηροτάτη χήρα 38 ετών αν και φαίνεται μόλις 28-30!
Είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Επισκέφθηκα χθές τον κ. Περνό εις Fontenay sous Bois. Λίαν πρόθυμος εννοείται κτλ.κτλ.
Σήμερον εις τας 2 μ.μ. θα μας επισκεφθή ο κ. Hausoulier. O Foucart απουσιάζει εις Bretagne.
Τώρα θα αρχίσω να φροντίζω δια την ανα-

χώρησίν μας! Ατυχώς μόνον το Lloyd έχομεν αναχωρών εκ Brindisi εκάστην Τετάρτην νομίζω. Θα εξετάσω και δια Τεργέστην.
Σήμερα εσπέρας θα υπάγωμεν εις την περίφημον(;) διδασκάλισσαν της φωνητικής μουσικής Molino Bildo Vauchelet (αγνοώ πως ακριβώς την λέγουν).
Λοιπόν χρυσά μου, au revoir, bientot.
Σας γλυκοφιλώ

Α.Ι. Ζάννος
Εάν δεν εγίνετο πόλεμος θα εμέναμεν μία εβδομάδα περισσότερον αλλ αφού ούτως έδοξε εις τας καταραμένας τας Puissances θα αναχωρήσωμεν εντεύθεν το Σάββατον ή την Κυριακήν το αργότερον δια να ξεκουρασθώμεν εις Ζυρίχην ή το Μιλάνον.
ΑΙΖ

10. Επιστολή Lucie Ζάννου προς αγαπητοί μου, Παρίσι τη 3/16 Οκτωβρίου 1912, Τετάρτη 12 παρά 20 π.μ.

Αγαπητοί μου
Σας αρέσει το χαρτί μου; Σαν πολύ καλό δεν σας πέφτει. Δεν έχω όμως τώρα άλλο.
Αχ! Τι απελπιστικός αυτός ο πόλεμος! Δεν φθάνει που θα μείνωμεν μόναι εδώ, αλλά θα έχωμεν τώρα και αυτόν τον εφιάλτην! Είναι φρίκη! Και σεις μας γράφετε ότι θα διασκεδάζωμεν κτλ σαν να επρόκειτο να διασκεδάσωμεν κατ’ αυτό το ταξείδι! Και η καϋμένη η Έλλη πολλήν κακήν εποχήν εδιάλεξε δια να έλθη εις το Παρίσι. Αφ’ ενός ο πόλεμος, αφ’ ετέρου αι απασχολίαι μας προς εύρεσιν pension κ.τλ.
Ώ δεν έχω βεβαίως πολλήν διάθεσιν, και όλο μου φωνάζουν και με μαλώνουν. Μα τι να κάμω αφού δεν έχω όρεξιν! Αλλ’ έννοια σας θα περάση και αυτό φθάνει να μη μας γράφετε και σεις πολύ απελπιστικά πράγματα. Από την pension είμαι πολύ ευχαριστημένη. Τα δωμάτια μας είναι κάπως μικρά, σκοτεινά, σήμερον τουλάχιστον ,

τας vocalines μου τας εύρε καλάς, αν και βεβαίως δεν τας έκαμα, όπως εις το σπίτι μας. Τέλος πάντων είπε ότι θα με μάθη σαν να επρόκειτο να γίνω artiste, διότι εάν πρόκειται να θέλω μόνον να τραγουδώ εις σαλόνια και να ευχαριστήται ο κόσμος, όσα ηυξέυρω είναι αρκετά με το παραπάνω. Η κυρία Verger της είπε, ότι θέλω να πάρω μαθήματα με αυτήν και όχι με καμμιάν βοηθώ της
«Ω, μα βεβαίως, δεν είναι αρχαρία, είναι εις θέσιν να την αναλάβω εγώ». Της ωμιλήσαμεν για την κυρία Φωκάν. Είπεν ότι ο άνδρας της ήτο εις το Conservatoire ως κριτικός και βεβαίως θα έχη και τους βαθμούς της κ. Φωκά και θα κυττάξη να τους εύρη. Είπεν ότι δεν ημπορεί τις να είπη το εναντίον, με εδίδαξε πολύ καλά, με έμαθεν ότι έπρεπε.
Σε δύο χρόνια θα είμαι τέλος, πρώτης τάξεως καλλιτέχνης, ετελείωσε!! Τώρα η τιμή των μαθημάτων. Παίρνει 20 φρ. Της ½ ώραν αλλά δια 8 μαθήματα θα μου πέρνη 120 δηλ. 15 την ½ ώραν. Θα πηγαίνω δις της εβδομάδος πάντα δια ημισείαν ώραν, προς το

απ’ εδώ εις τας 2 και ¼ και εγυρίσαμεν εις τα ς 6. Όλον το διάστημα δε ήμην ορθή διότι εις το metro (τον υπόγειον ηλεκτρικόν σιδηρόδρομον) δεν είχαμεν θέσιν. Επερπατήσαμεν δε ουκ ολίγον!. Την Δευτέραν τα εμπορικά είναι πάντοτε κατάμεστα, μα τόσον γεμάτα, ώστε δεν ειμπορεί κανείς να εύρη πωλητήν! Και περιμένει, τριγυρίζει, περιμένει χωρίς να κατορθώση τίποτε! Να ελέγαμεν αυτός τώρα θα τελειώση και θα τον τσακώσωμεν!! Αλλ’ ο άθλιος επήγαινε εις την κάσαν και τον εχάναμεν. Ως που να γυρίση, άλλη τον είχε τσακώσει!! Η Lucie τους έπερνε από πίσω, κατόπιν εσταματούσε και έλεγε «ε τώρα δια να γυρίση από την κάσαν θα περάση από εδώ δεν μας ξεφεύγει!» Αμ δε, εγύριζε απ’ αλλου και εντός ολίγον τον εβλέπαμεν περιποιούμενον άλλας! Και έτσι εχάσαμεν τους … νοστιμοτέρους πωλητάς, και τέλος επετύχαμεν έναν ασχημομούρη!!
Η κίνησις τώρα το βράδυ ήτο φοβερά. Εντούτοις εσυνηθίσαμεν αρκετά, κ εγώ που άλλοτε τόσον εφοβούμην, περνώ τώρα αρκετά καλά. Το κυριότερον είναι να μη βιάζεσαι, να έχης υπομονήν.
Αγοράσαμεν και το Matin, διότι σήμερον δεν είχαμεν νέα. Κ. εμάθαμεν ότι νέα μαζή εγινε, ότι η Ελασσών κατελήφθη και 14 πληγωμένοι μετεφέρθησαν εις Λάρισσαν. Δια νεκρούς δεν γράφουν τίποτε. Θεέ μου τι φρίκη τις απελπισία! Φαντάζομαι την θλίψην η οποία θα επικρατή εις τας Αθήνας, την ερημίαν, την μελαγχολίαν! Ημείς όμως όλοι, πρέπει να είμεθα πάλιν ευχαριστημένοι και ευγνώμονες διότι κανείς ιδικός μας δεν κινδυνεύει. Ναι μεν τόσοι γνωστοί μας και φίλοι μας έφυγαν, αλλά τι θα ήτο αν έλειπαν τα αγόρια μας, αν τα ηξεύραμεν εις τα σύνορα, εις την μάχην;
Εδιάβασα εις το Matin μίαν αθλιέστατην ανταπόκρισην από την Κωνσταντινούπολιν, η οποία με ειρωνείαν απαισίαν υβρίζει τους Έλληνας της Τουρκίας. Φαντάσου ότι μεταξύ άλλων λέγει «Είναι γνωστόν πραγματικώς, ότι δια τους εντίμους αυτούς βιοπαλαιστάς (τους έλληνες εννοεί) ο ξένος ταξιδιώτης είναι ιερός: μόνον εξ αυτών πρέπει να κλαπή».
Δεν είναι φρίκη;
Πρό τίνων ημερών, υπήρχεν εις το Matin επίσης ωραιότατη ανταπόκρισις εκ Βουλγαρίας, επικαλούμενη «Σταυροφορία». Αν δεν ήτο μεγάλη θα την μετέφραζα δια την Διάπλασιν.
Εις τους δρόμους πωλούν εδώ χάρτην των βαλκανικών κρατών!
Ηγοράσαμεν και ημείς ένα.
Ας είπω τώρα κάτι και δια την pension. Θα έμαθες ότι είμεθα εδώ από την Τρίτην και έχομεν τρία δωματιάκια

δεν ομιλούν τίποτε άλλο εκτός των Αγγλικών. Και εις κύριος από τη Guatemala. Φορών βέραν αλλ’ η σύζυγος που είναι; Μυστήριον! Αντιπάθεια πρώτη της Λούκας! Και έπειτα αι δύο αντάξιαι αντιπρόσωποι της κλεινής Ελλάδος!
Αυτά περί των τωρινών κατοίκων της pension. Μας υπόσχονται όμως την άφιξιν ενός Ισπανού νομίζω ιατρού, ωραιοτάτου και διαδικαστικού
Αναμένομεν… ανυπομόνως! Δια δύο γεύματα είχαμεν επίσης ένα πανύψηλον νέον Γάλλον αξιωματικόν την μίαν βραδυάν εφλυαρούσε φοβερά, και έλεγε πολλάς ανοησίας. Πως όμως εγέλασα εγώ όταν την άλλην ημέραν, εις το τραπέζι τον έβλεπα ήσυχον και αμίλητον. Τι έτρεχε; Ήτο εμπρός ο colonel και προ του ανωτέρου του έμενε σαν βρεγμένη γάτα! Ήτο αστειότατον.
Ου να, έφθασαν αι χθεσιναί αγοραία μας, ώστε σε αφήνω δια να τα επιθεωρήσω.
Άνοιξα τα πράγματα και το αποτέλεσμα είναι ότι τα έχω τώρα όλα εις την μέση! Δεν ηξεύρω που να τα κρύψω και περιμένω την Lucie. Εγέμισα δε από χαρτιά και σπάγγους. Έχω προμήθειαν ολόκληρον! Κ’ επειδή ηξεύρω ότι συνήθως εις τας Αθήνας δεν έχομεν ποτέ πρόχειρον σπάγγον, σου δίδω το δικαίωμα αν θέλης να μου κάμης καμμιάν παραγγελίαν!! Το αστείον ήτο ότι βλέπω ένα πακέτο γράφον «fragile» «τι να είναι σκέπτομαι. Ημείς δεν αγοράσαμεν τίποτε εύθραυστον» Το ανοίγω, βλέπω ένα χονδρό πακέτο από ψιλά άχυρα «Ωρισμένος κάποιο λάθος. Δεν επήραμεν ούτε βάζο ούτε bibelot» Ανοίγω ως το βάθος και τι βλέπω δύο κτένια, μίαν βούρτσαν κ’ ένα καθρεπτάκι!
Και δι’ όλα αυτά έγινε τεράστιο πακέτο με τόσην προσοχήν τυλιγμένο! Όσον δια τα κουτιά, αυτά μας έπνιξαν! Ακόμη ολίγον και δεν θα έχωμεν θέσιν να κινηθώμεν εις τα δωμάτια μας!!
Δεν μας γράφεις τίποτε δια τα αγόρια. Εξακολουθούν τα μαθήματα; Δεν το πιστεύω; Οι σκάουτ τι γίνονται; Ελπίζω να μη τους δεχθώσι εις τον πόλεμον.
Το περιβόλι τι γίνεται; Χαιρέτησε μου όλες τις τριανταφυλλιές και τις πασχαλιές, τας αγελάδας και τα σκυλλιά Να είπης πολλά χαιρετίσματα εις τον Γεράσιμον. Τι γίνεται; Έπρεπε να οδηγούσε εδώ εις το Παρίσι αμάξι