μέσα εις τα δένδρα, συγχρόνως δε ήρχισε και να πνέη σφοδρότατος άνεμος και κύματα πελώρια να κτυπούν τας πλευράς του κακομοίρη του Αετού έως την μέσην του δρόμου μεταξύ Σύρου και Σερίφου ήμην εντελώς καλά και έβλεπον μακράν την Κέαν, την Κύθνον, την Σύρον, την Τήνον, την Πάρον, την Μήλον, την Κίμωλον, την Σίφνον, την Σέριφον και την Βελβινα (Άγιος Γεώργος), αλλ’ εξαίφνης έπεσεν εντελώς ο άνεμος, πολύ κακό αυτό, αλλά ευτυχώς δεν έπεσαν τα κύματα, τα οποία τουναντίον έγιναν δυνατότερα και ζέστη φοβερά ήρχισε να μας καίη. Με όλην μου το κουράγιον και με όλας μου τας ελπίδας να μη με πειράξη εκ νέου η θάλασσα, δεν ηδυνήθην να μείνω εώς το τέλος καλά, και ηναγκάσθην μετ’ ολίγον να κατέλθω με την βοήθειαν του ευγενέστατου αυτού νέου του οποίου δεν γνωρίζω το όνομα, κάτω εις μίαν μεγάλην κάμαραν όπου υπήρχαν πολλαί κλίναι πλήρεις εκτός μίας ήτις ανήκεν εις τον νέον τούτον από ασθενείς. Είχον κάνει την ανοησίαν να μη κρατήσω κλίνην, ως εκ τούτου και εγώ δεν ηξεύρω τι θα έκαμναεάν ο περιποιητικότατος φίλος μου δεν μου έδιδε την ιδικήν του.

Πώς να σας περιγράψω τι εγένετο μέσα εις αυτήν την κάμαραν όπου είσαν πλαγιασμένοι μία κυρία, δυό κορίτσια και κάμποσα αγόρια. Όλους τους επείραξεν η θάλασσα μηδ’ εμού εξαιρουμένου εκτός ενός όστις ήτο απέναντι μου επάνω και εδιάβαζε με όλην του την ησυχίαν εφημερίδαν. Κάτωθεν αυτού ήτο ένα αγόρι, το οποίον εστέναζε ακαταπαύστος εφώναζε την μαμμάν του, εζητούσε βοήθεια από την Παναγίαν και τον Χριστόν και απήλπιζε και εμέ. Η τυρρανία αύτη διήρκεσε μιάμισιν ώραν, οπότε εσηκώθηκα επειδή εκουνούσε πολύ ολιγότερον και επήγα επάνω εις την γέφυραν. Ο άνεμος είχεν εκ νέου να πνέη φοβερός. Είχομεν πλέον πλησιάση, μετ’ ολίγον επεράσαμεν πλησίον ενός μικρού νησιού Βόδι ονομαζόμενου και κατόπιν εις τας 12 και ¼ εισήλθομεν εις τον λιμένα της Σερίφου.

περισσότερον εργασίαν, διότι σήμερον γίνονται αι πληρωμαί όλων των εργατών. Κοπάδι ολόκληρον από εργάτας συνοθούνται εις την πόρτα του γραφείου του και ένας ένας εισέρχεται και πληρώνεται. Καθώς μας είπεν ο Γεώργος άνω των 50.000δρ. επλήρωσε σήμερον εις τους εργάτας. Να τας είχαμεν ημείς έ; Εν τω μεταξύ επήγαμεν ημείς εις εν πολύ εύμορφον μέρος ονομαζόμενον Καταράκτης. Εφύγαμεν εις τας 7 ½ π.μ. και επροχωρήσαμεν εντός ενός μικρού ρυακίου, το οποίον χάνεται εντός της γης ολίγον μακρότερον του χωρίου, επί ¾ περίπου, οπότε και εφθάσαμεν εις ωραιότατον μέρος όπου το ύδωρ του ρυακίου χύνεται από μέγα αναλόγως ύψος και σχηματίζει μικρόν καταράκτην. Το μέρος τούτο είνε μαγευτικώτατον, δάσος ολόκληρον από πικροδάφνες όλες ανθισμένες καιμεταξύ αυτών λυγαριές άφθονες, ούτως ώστε τα άνθη αυτών περιεπλέκοντο και εσχημάτιζον ωραιοτάτην ανθοδέσμην από …., άσπρα και violet χρώματα. Εκόψαμεν πολλά άνθη και αφού ανεπαύθημεν επιστρέψαμεν πάλιν εις το χωρίον, όπου εκάμαμεν το καθημερινό μας μπάνιο. Μετά τούτο επήγα και αγόρασα από εν μικρόν εμπορικό αγκίστρια και τρίχες δια να ψαρεύω, εξόδευσα δε προς τούτο λεπτά 30.
Το απόγευμα ο γεώργος δεν είχε πλέον εργασίαν και δια τούτο επήγαμεν ολίγον όλοι μαζί περίπατον με την λέμβον. Ο κακός καιρός έχει πλέον παύση και σήμερον είχομεν όλην την ημέραν νηνεμία, ως εκ τούτου δε ηδυνήθημεν να προχωρήσωμεν αρκετά με την βάρκα έως τον κόλπον του Κουντούρου. Εν τω μεταξύ επιάσαμεν μερικάς πεταλίδας και σάλιαγκους, ενόμισα δε τότε ότι ήμεθα εις τους Πεταλιούς και ετρέχαμεν εις τους βράχους με τη διαφοράν ότι ελύπατε όλοι σεις. Τι ωραία θα επερνούσαμεν εάν ηρχόμεθα όλοι μας εν θέρος εδώ!
Το πλοίον όλην την ημέραν πάλι σήμερον δεν ειργάσθη διότι αι βλαβαι της γέφυρας δεν επανορθώθησαν ακόμη εντελώς δια τούτο δε ο Γεώργος

Επιστολή Ελμίνας Ζάννου προς την οικογένεια, Λωζάννη 20/3 Οκτωβρίου 1912 Πέμπτη 7 παρά 20 μ.μ.
Αγαπητοί μου
Είμεθα ακόμη εδώ, εις το ξενοδοχείον. Ο μπαμπάς και η Έλλη και ο Δημήτρης συζητούν διότι ο μπαμπάς θέλει κάτι να τους τρατάρει και εκείνοι δεν εδέχοντο! Ήταν κωμικότατον να τους βλέπει τις να συζητούν. Προ ολίγου ενώ ο μπαμπάς εκάθητο ακούων, τον επεριτριγύριζαν …. Τα τρία χαριτωμένα ανίψια του φωνάζοντα και χειρονομούντα ο Δημήτρης με το πράσινο καπέλλο της Edith εις το κεφάλι, ο Γιάννης με το κόκκινο της Lucie και η Έλλη με του μπαμπά!!
Αχ παιδιά μου, βρέχει! Από το Μιλάνον δε ο καιρός ήλλαξε προς το κρύο και τώρα φορούμεν όλοι χειμωνιάτικα! Εις το Μιλάνον η ομίχλη ήτο φοβερά, και έβρεχε. Τι ωραία η γραμμή του Simplon! Εις την Ιταλίαν η λίμνη

Μίλτο μου, δεν σου έγραψα ακόμη ούτε λέξη αλλά τα γράμματα απευθύνονται προς όλους σας, δεν είναι έτσι? Τα αγόρια μας διασκεδάζουν πολύ και μας πειράζουν ουκ ολίγον. Τον γάϊδαρον το Δημήτρη δεν θα τον καταφέρομεν να έλθει μαζί μας εις το Παρίσι!! Ο Γιάννης είναι πάντα ο ίδιος και όλο μας ονομάζει επαρχιώτας οι οποίοι ταξιδεύουν για πρώτη φοράν!!! Ακούς εκεί.
Σε φιλώ γλυκά
Edith

Maggiore τόσον ήσυχη και καταπράσινη και θαυμασία!! Νομίζω ότι το φθινόπωρον εις τας Άλπεις είναι ωραιότερον της ανοίξεως. Αδύνατον να φαντασθήτε τους χρωματισμούς των δένδρων. Τα βουνά ήσαν σαν πολύχρωμα μπουκέττα δένδρα πράσινα, κιτρινωπά, ρόδινα, κόκκινα. Πορφυρά! Αν ήτο ζωγραφιά ορισμένοι θα ελέγαμεν ότι ποτέ τα φύλλα των δένδρων δεν λαμβάνουν τοιαύτας αποχρώσεις. Μετά το tunnel του Simplon ο καιρός ήλλαξε, η ομίχλη διελύθη και ο ήλιος ήρχισε να προβάλλη και να κάμη ακόμη ωραιότερα τα τοπία από όπου διηρχόμεθα αλλά εδώ ο καιρός εχάλασε και βρέχει! Είμεθα κουρασμέναι αρκετά και δι’ αυτό δεν θα υπάγωμεν να φάγωμεν εις το ρεστωράν όπου είχωμεν δώσει ραντεβού με τους Μαυρίδη . Αλλά είμεθα και δικαιολογημένοι. Φαντασθήτε ότι χθες εξυπνήσαμεν εις τα 41/2 ως τας 111/2 εσερνόμεθα και από τότε εις τον σιδηρόδρομον 7 πρόσω-

πα εις bagon 8! Κόσμος φοβερός ήσαν πολλοί όρθιοι και θαύμα πως δεν μας … κανείς. Τον πλείστον χρόνον είχαμεν την Lucie πλαγιασμένη αλλά και έτσι εκουράζετο. Καθ’ όλην την ημέραν εκοιμώμεθα κάπου κάπου ωμιλούσαμεν, εγελούσαμεν και είχαμεν και αθυμίαν εναλλάξ. Ο μπαμπάς εσκέπτετο να πάρωμεν δια την Lucie και Edith wagon lit, αλλά δεν ήθελον αυταί να ήσαν μόναι. Αλλά τέλος δια να καθησυχάσωμεν τον μπαμπά ο οποίος είχε τύψεις ερωτήσαμεν περί τας 10 τον υπάλληλον αν υπάρχουν θέσεις εις το wagon lit και μας απήντησεν αρνητικώς! Όλα γεμάτα ως βλέπετε! Φαντάζεσθε λοιπόν πως εκοιμήθημεν όχι εντούτοις πολύ άσχημα, ούτε … ως ενομίζαμεν. Ιδού πως είμεθα καθισμένοι από την ανάποδη μεριά η Lucie μισοπλαγιασμένη, η Edith και ο μπαμπάς. Απέναντι του μπαμπά, ο ανεψιός του Θεοδωρίδου, Τζελέπης ονόματι, περί του οποίους θα σας ομιλήσω παρακάτω η Έλλη, εγώ και ο Δημήτρης! Ημείς αι δύο

τελευταίοι είμεθα ακουμβισμένοι εναλλάξ ο εις επί του άλλου και δεν εκοιμήθημεν άσχημα.
Ο Γιάννης όστις είχεν υπάγει να ειδοποιήση τους Μαυρίδη επέστρεψε, και ηρχίσαμεν να γελώμεν διότι μας είχε πιάσει μελαγχολία με τας δυσαρέστους ειδήσεις περί πολέμου, με τον καιρόν και την κούρασιν.
Εις κάθε σταθμόν εξυπνούσαμεν και εκινούμεθα και εξεμουδιάζαμεν! Μετά την Bologne επήραμεν ακόμη έναν ύπνον και από τας 5 51/2 εξυπνήσαμεν ολότελα. Ο μπαμπάς δεν εκοιμήθη σχεδόν καθόλου, και τώρα είναι κουρασμένος και του πονεί η μέση του. Εις το Μιλάνον ηλλάξαμεν τραίνο και συνήλθαμεν λίγο. Εκείθεν είχομεν wagon restaurant και εκεί μέσα ήπιαμεν το γάλα μας, και εις την μίαν
(ο Γιάννης δεν μ’αφήνει να γράψω είναι πάντοτε ο ίδιος χάχας!) Η Μίνα όμως είναι βλαξ όπως πάντοτε

Εφάγαμεν εκεί μέσα έξοχα τόσον ώστε ο μπαμπάς δεν πεινά και δεν θα εξέλθει δια να κρατήση και συντροφιάν της Lucie, την οποίαν θα αφήσωμεν εδώ, διότι είναι κουρασμένη, έκαμε μπάνιο και κρίναμεν καλλίτερον να μη εξέλθη.
Πέμπτη 9 και 10π.μ. Εξύπνησα μετά 11 σχεδόν ωρών ύπνον! Και η Έλλη ακόμη κοιμάται, είχε μίαν νύσταν φοβεράν. Χθές εφάγαμεν εις εν ωραίον ρεστοράν αλλά πανάκριβον. Old India λέγεται. Κάτω είναι γαλερία πλουσιωτάτη και επάνω tea rooms και restaurant. Πολυτελής διακόσμησις νοστιμωτάτη συχνάζεται πολύ από την νεολαίαν από φοιτητάς, αλλ΄ακρίβεια, τα φαγητά τα πλείστα 2, 2,50 το ευθηνότερον το οποίον επήρα εγώ cotollete pane 1,75. Τα αγόρια επήραν το “Menu” (table d’ hote προς 3 δραχμάς αλλ’ ήσαν όλα παληόφαγα. Σούπα, ψάρια της λίμνης, παπί με … (η όψις του τουλάχιστον αηδεστάτη!) και αγγινάρες με λαδό-

κραυγαζόντων «Ζήτω ο πόλεμος» και μου έκαμεν πολλήν εντύπωσιν. Πιστεύω να μας περιγράφετε λεπτομερώς τα γεγονότα.
Τι κάμετε? Βγαίνετε έξω πως περνάτε? Αλλ’ είναι αργά και πρέπει να παύσω.
Σας γλυκοφιλώ
Ελμίνα

Ας γράψω και εγώ δυό λόγια έως ότου ετοιμασθώσιν η Έλλη και τα αγόρια. Αν δεν ήμεθα έτοιμοι ημείς θα εχαλούσαν τον κόσμον, και βεβαίως θα μας άφηναν και θα έφευγον ενώ τώρα ημείς καθήμεθα και τους περιμένομεν.
Ο μπαμπάς προ πολλού κατήλθε δια να φάγη. Η Μίνα τώρα μας ανήγγειλεν ότι ήλθεν ο κ. Μαυρίδης, και ότι ο μπαμπάς δεν είναι κάτω, τι να έγινε άραγε.
Αχ παιδιά μου, τι ηθέλαμεν να φύγωμεν τώρα με τον πόλεμον. Δεν ηξεύρετε πόσον συλλογίζομαι όλους τους Αθηναίους, και προπάντων τους καϋμένους θείον Κωνστ και

τοιαύτην βεράντα εις το σπίτι μας της Πικροδάφνης όπου να ετρώγαμεν και τον χειμώνα χωρίς να κρυώσωμεν, όταν θα προσκαλώμεν όλους μας τους συγγενείς! Ε! δεν θα είναι ωραία; Έννοια σας θα ζήσωμεν ωραία τώρα που δόξα τω θεώ έχωμεν μερικά χρήματα! ΑΙΖ
Α! μα δα, διατί ζώμεν; Μόνο δια να μελετώμεν, εργαζόμεθα και κοπιάζομεν; Όχι, πρέπει να ανταμοίβονται και αι προσπάθειαι και κόποι!
Να εγώ τώρα κατόπιν τόσων φροντίδων και κόπων αρχίζω να χαίρω την ζωήν και δι’ αυτό θέλω τώρα να πηγαίνωμεν εις ωραία ξενοδοχεία, να τρώγωμεν καλά, τέλος να κάμωμεν όσον το δυνατόν ευχάριστον αυτό το ταξείδι το οποίον δεν είναι και πολύ εύθυμον αφού πρόκειται να αφήσωμεν τα καϋμένα τα κορίτσια!
Τι λέγετε δεν έχω δίκαιον; Και τον

προσεκάλεσε να φάγωμεν εκεί. Προσκεκλημένη είναι και η οικογένεια του θείου Μανώλη. Εκεί λοιπόν θα τους ίδωμεν.
Είναι αργά και φεύγομεν
(Lucie)
Εμμ Παιδιά μου Παρίσι και γράμμα είναι πράγματα που δεν συμφωνούν. Να επέρασε η ημέρα και δεν κατορθώσαμεν να σας γράψωμεν! Όταν εγυρίσαμεν σήμερον απ’έξω, εμείναμεν ολίγην ώραν να αναπαυθώμεν συνεζητήσαμεν και τώρα πάλιν θα υπάγωμεν να φάγωμεν κι έπειτα πηγαίνομεν εις το Olympia café είδους music hall, αλλα δεν εκάμαμεν τουαλέτταν διότι αν και 5 και 50 επληρώσαμεν είμεθα εις τα ουράνια! Νομίζω καλλίτερον να σας διηγηθώ τι εκάμαμεν σήμερον αλλά κατά σειράν να εξακολουθήσω το ταξείδιον.
Πρώτα πρώτα όμως να σας μαλώσω διατί αθεόφοβοι δεν μας εγράψατε; Δεν μου υποσχέθης Λιλή να μας γράψης την Τρίτη;Εντούτοις σήμερον τίποτε δεν είχαμεν και εθυμώσαμεν. Η Έλλη μόνον είχε μίαν κάρταν από την θείαν Ολυμπίαν. Αλλά τέλος πάντων ημείς είμεθα μεγαλόψυχοι άνθρωποι. Συγχωρεμένοι να είσθε.
Νομίζω ότι δεν σας έγραψαμεν ότι από το Μιλάνο μέχρι Λωζάνης εφάγαμεν εις wagon restau

τα βαγόνια ήσαν γεμάτα. Αν η Miss Dillon ήτο εκεί θα είχεν πεθάνει από την ανησυχίαν και ανυπομονησίαν !! Η Edith ερωτά τον υπάλληλον τι να κάμωμεν. «Ε, λέγει, τα βαγόνια δεν είναι όλα γεμάτα με 8 πρόσωπα. Θα εύρετε θέσεις μισές εδώ, μισές αλλού». Οι ταξιδιώται δε ερχόμενοι από το Μιλάνον εκοιμούντο και έκλειον τα βαγόνιαδια να μην εισέλθη κανείς αλλ’ο υπάλληλος τα ήνοιξε , και τι να γίνει εμβήκαμεν εις ένα βαγόνι όπου εκάθηντο ήδη πέντε, η Lucie και εγώ. Θεέ μου, τι ατμόσφαιρα! Οποία κακοσμία!
Αλλά τι ημπορούσαμεν να κάμωμεν. Το είχαμεν πάρει απόφαση και θα υποφέραμεν τα πάντα όταν μας καλούν έξω διότι προσέθεσαν νέο βαγόνι. Ούφ ήνοιξεν η καρδία μας!
Εις το νέον compartiment εκαθήσαμεν ημείς οι πέντε, εις ξένος κύριος και μία κυρία. Ήλθον και τα αγόρια μας τα οποία με πολλήν λύπην απεχωριζόμεθα. ΄Ηλθεν η στιγμή του αποχαιρετισμού. Εφιλούμεθα όταν ο κύροιος λέγει εις την κυρίαν “Que c’est gentil de s’embrasser ainsi!”. On ne s’embrasse pas dans votre pays

αρχίσαμεν την επιστολογραφία
Χθες ελάβαμεν τα γράμματά σας. Δεν υπήρχε όμως επιστολή του Μίλτου ούτε της Αγλαϊας. Διατι δεν μας γράφεις Λιλή πως τα πας με το νοικοκυριό, τι φαγιά παραγγέλεις, εάν κατά την σύνταξιν της σημειώσεως συνεργάζεται και η Miss Dillon κ.τ.λ.
Εκάματε, λέγεις προμηθείας μακαρονιών, σακχάρεως. Σε καλό σας! Και που τας εβάλατε, ώστε πιστεύετε ότι θα ακριβήνουν τόσον τα πράγματα; Και έχετε και βέβαιον τον πόλεμον. Α, όχι εγώ δεν θέλω να το πιστεύσω. Χθες το βράδυ είχεν ομιλήσει ο μπαμπάς με κάποιον κύριον από εν Υπουργείον όστις του είπεν ότι σχεδόν δεν υπάρχει ελπίς και έτσι είχαμεν απελπισθ’η και ημείς. Αλλά σήμερον από όσα διαβάζομεν εις τας εφημερίδας τα πράγματα μας εφάνησαν κάπως καλλίτερα. Η Ιταλία δεν κάμνει ειρήνην, οι Αυστριακοί και οι Ρώσοι αναμιγνύονται και αυτοί, οι Μαυροβουνιώται ενίκησαν, η Ελλάς δεν θα κηρύξει τον πόλεμον προ 10 ημερών. Ποιος ηξεύρει ίσως τα πράγματα διορθωθώσι. Ω, θα είναι φρίκη εάν γίνη ο πόλεμος. Και ημείς ευρισκόμεθα εδώ. Σίγουρα θα σκάσωμεν. Μα τι κακοτυχία, ίσια ίσια τώρα που εφύγαμεν να γίνη όλο αυτό το κακό! Και τι θα γίνεται εις τας Αθήνας. Σας παρακαλώ να μας περιγράφετε τα πάντα πολύ λεπτομερώς.

5. Hotel de Lille & d’ Albion, 223 rue St Honore, Paris
   Παρίσι, 29/12 Οκτωβρίου 1912, Σάββατον 11 παρά 5
   Αγαπητοί μου
   Εδιάβαζα ως τώρα εφημερίδας Ελληνικάς, και είμαι γεμάτη από τας εντυπώσεις της επιστρατεύσεως, και των σκηνών των Αθηνών. Αλλά δεν πρέπει πάλιν να αρχίζω να σας γράφω περί πολέμου. Ας το αφήσω αυτό το καταραμένον ζήτημα! Σας ευχαριστούμεν δια τα Εμπρός. Ελάβαμεν μόνον τα πρώτα. Η Έλλη έλαβε σήμερον νεωτέρας Εστίας. Να εξακολουθήτε σας παρακαλώ να τα στέλλετε.
   Λιλή σημειώνεις τας Θερμοκρασίας; Εγώ ακόμη τίποτε. Άμα εγκατασταθώμεν οριστικώς τότε θα αρχίσω. Τα ελληνικά μαθήματα αρχίζουν την Δευτέραν και με την Mademoiselle Mauron ώστε;
   Τώρα ας αρχίσω εγώ την αφήγησιν μου. Είχαμεν σταθεί ότι δεν ηξεύραμεν εις ποίαν pension να υπάγωμεν. Αλλά δεν σας έγραψα δια δύο επισκέψεις που εκάμαμεν επίσης την Τετάρτην το απόγευμα. Αφού εφάγαμεν εις την Aliceεπήγαμεν ο μπαμπάς και ημείς οι δύο να επισκεφθώμεν την κυρίαν Etienne Brissaud, εξαδέλφην του κυρίου Brissaud. Όταν εφθάσαμεν στη Rue Jacob, πολύ κοντά εις το ξενοδοχείον όπου καθήμεθα το 1900 Μίλτο, ηκούσαμεν βιολί και πιάνο εδώσαμεν το όνομά μας, μας έβαλλαν εις την σάλαν, η μουσική έπαυσε και παρουσιάσθη μία νέα κυρία, πολύ νόστιμη,, ωσάν κορίτσι, μαύρα ενδεδυμένη, με ξανθά μαλλιά. Της εδώσαμεν την κάρταν, του κυρίου Brissaudμας αζήτησε πληροφορίας δι’ αυτόν και έπειτα μας έδωσε την διεύθυνσιν της Juliette de Monvel δια την οποίαν είχαμεν γράμμαν. Της είπαμεν ότι θα μείνωμεν εδώ, και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα μας επανίδη, μας παρακάλεσε αν πότε θέλομεν τίποτε να απευθυνθώμεν ελευθέρως εις αυτήν, εζήτησε μάλιστα την διεύθυνσιν μας, αλλ’ επειδή δεν εγνωρίζαμεν που θα υπάγωμεν μας είπε χωρίς άλλο να της την γράψωμεν. Χαριτωμένη αληθώς κυρία και τόσον ευχάριστη.
   Αργότερον επήγαμεν εις την mlle de Monvel η οποία κα΄θηται εις τον αυτόν δρόμον με ημάς αλλά παρά πάνω. Πρώτα επεριμέναμεν εις το κάτω πάτωμα όπου δίδονται τα cours, και εστείλαμεν το γράμμα του κυρίου Brissaud. Εντός ολίγον μας οδήγησαν επάνω εις ωραίαν αίθουσαν, όπου μας υπεδέχθη η κυρία. Αν και η δυστυχής είναι

καμπούρα είναι εντούτοις ακόμη μεγαλοπρεπής. Φαίνεται εντελώς ωσάν αρχοντογυναίκα. Ευγενεστάτη και εξυπνοτάτη, και τι ωραία γαλλικά που ωμιλούσε! Σου ήνοιγε την καρδίαν.
Δια pension δεν ήξευρε να μας δώση διευθύνσεις διότι εγνώριζε μίαν μόνον αλλ’ εις Passy όπου εδέχοντο πολύ ολίγους pensionnaires και βεβαίως προσέθεσε θα ηθέλομεν κάτι ευθημότερον ημείς. Αλλ’ αυτή ενόμιζε ότι η rue de lUniversite δεν είναι πολύ μακράν και ηδυνάμεθα κάλλιστα χωρίς φόβον να επιστρέφομεν μόναι αι δυό μας με αυτοκίνητον. (η mlle de Lanthaume μας είχε φοβίσει). Δεν με εσυμβούλευσε να ακολουθήσω τα ιδικά της cours ως επιθύμει ο κ. Brissaud είναι εντελώς περιττόν αφού θα πηγαίνω εις την Sorbonne. Δια μαθήματα γαλλικής δύναται άμα θέλω να μου συστήση κανένα καθηγητήν ειδικόν δια ξένας, διότι νομίζει ότι αυτό είναι καλλίτερον παρά να ακολουθώ cours γαλλικής συχναζόμενα μόνον από Γαλλίδας. Δια diction μου εσύστησε μιάν κυρίαν Worms, άλλοτε ηθοποιόν της Comedie Francaise αρίστην καθ΄όλα και καθώς πρέπει. Αλλά την ευρίσκω πολύ ακριβήν 50 δρ τον μήνα δια 2 φοράς την εβδομάδα. Προτιμώτερον να μη κάμω καθόλου diction παρά να εξοδεύσω τόσα. (Τότε ας έμεναν εις Αθήνας δια περισσοτέραν οικονομίαν ΑΙΖ)
Μου είπεν επίσης ότι άμα θέλω δύναμαι να πηγαίνω την Πέμπτην το πρωϊ να ακούω τα cours ιστορίας κ.τ.λ. τα διδασκόμενα από καθηγητάς της Σορβώνης, αλλά χωρίς να εγγραφώ εις αυτά, επομένως και χωρίς να πληρώνω. Αυτό ήτο μεγάλη καλοσύνη της
Της εδώσαμεν τα ονόματα της και εφύγαμεν υπερευχαριστώσαι αυτήν. Επίσης δια την Lucieείπε ότι δυστυχώς τώρα η αδελφή της, ήτις είναι μουσικός λείπει, αλλά θα επιστρέψει μετά 15 ημέρας και τότε δυνάμεθα να ζητήσωμεν απ’ αυτήν όσας πληροφορίας θέλομεν. Φαντασθείτε ότι εμέ με έκαμε μεγαλειτέραν της Lucie.
Την Πέμπτην το πρωί επήγαμεν να επισκεφθώμεν την κυρίαν Verger η οποία είναι ως πάντοτε ευγενέστατη. Είναι καλλίτερα από περυσι, και ζωηρά και πάντοτε κάμει κομπλιμέντα. Ίδετε δε πόσον διαφέρουν οι άνθρωποι. Ενώ η Alice και η Mlle de Monvel μας εβεβαίωσαν ότι ουδείς υπάρχει κίνδυνος το βράδυ εις το Παρίσι ο κύριος και η κυρία Verger μας είπαν εντελώς τα ενάντια! Ότι κατ ουδένα λόγον δεν πρέπει μόναι μας να παίρνωμεν αυτοκίνητα την νύκτα δια τόσον μάλιστα μακριά, ότι εις απόκεντρα μέρη ως η συνοικία du Pont de l Alma, δεν ημπορούμεν μόναι μας να

μικρά η φλυαρία και η προθυμία εξακολουθεί. Μας δείχνει έπειτα την τραπεζαρίαν σκοτεινή και… μυρωδάτη! Ο κύριος αυτός δέχεται αρκετάς pensionnaire νέας και νέους σπουδάζοντες μηχανικήν μηχανουργίαν ή αρχιτεκτονικήν. Θα το ευρίσκαμεν εις τα 12 ή τας 7 Την κυρίαν ίσως το πρωϊ. Φεύγομεν. Εντύπωσις…χμ όχι και θαυμασία!! Και τώρα ας υπάγωμεν rue d’ Assas και που να είναι? Και πάλιν εις ενέργεια ναι ερωτήσεις και τα plans! Περιπατούμεν, περιπατούμεν, περιπατούμεν. Φθάνωμεν εις το Luxembourg και εκεί απέναντι ο αριθμός της pensions αλλά η δεν έβλεπε επί του δρόμου, επί μιάς αυλής όπου υπήρχε και κηπαράκι. Εισερχόμεθα περνούμεν από ένα office και μίαν τραπεζαρίαν ουχί περιφήμους και μπαίνομεν εις μίαν αίθουσαν μεγάλην, φωτεινήν. Η διευθύντρια δεν ήτο εκεί αλλά η associe της, μία χονδρή κυρία με μαύρα, η οποία ήρχισε την φλυαρίαν Δίνουν μαθήματα, diction ; κτλ κτλ, έχουν πολλά κορίτσια, μόνον κορίτσια, άλλ’ έχουν πάσαν ελευθερίαν. Προσέχει αυτή πολύ τας νέας διότι είναι mere de famille. Μας εξεθείασε το είδος της διδασκαλίας της, μας αράδιασε τους τίτλους της.

Ως εδώ δεν επήγαιναν και πολύ άσχημα τα πράγματα. Τώρα ας ίδωμεν τα δωμάτια. Ξαναπερνούμαι από την τραπεζαρίαν όπου ήσαν κορίτσια ξεμαλλιασμένα δια το τσάϊ. Ανεβαίνομεν της κυρίας προηγουμένης. Κτυπά εις εν δωμάτιο, ανοίγει, δύο κορίτσια σηκώνονται και περνούμεν. Κτυπά την άλλην πόρταν, ανοίγει ένα κορίτσι σηκώνεται, περνούμεν, και ούτω καθ’ εξής!
Τέλος φθάνομεν εις εν μεγάλον δωμάτιον με δύο κραββάτια αλλά αρκετά άσχημον αν και φωτεινόν. Μα δεν υπάρχει άλλη είσοδος; Ναι βέβαια και ανοίγει μίαν πόρταν και περνούμεν από ένα πέρασμα, τι πέρασμα! Φαρδύ 50 centimetres θεοσκότεινο, βρωμερό! Είχε και άλλα δωμάτια παληοδωμάτια υψηλότερα, επερνούσε κανείς από χίλια μπαούλα. Τέλος μη τα ερωτάτε! Επιάσθηκε η ψυχή μας. Αχ έπρεπεν Miss Dillon να είσθε σεις μαζή μας, να εθαυμάζατε!! Και η φλυαρία εξηκολούθει. Κατήλθαμεν πάλιν κάτω μας έδωσε χίλια prospectusμας είπε την τιμή 165, κ.τ.λ. κ.τ.λ. Όσον επήγαινε ο πατήρ έχανε την υπομονήν και το κεφάλι του εκουνούσε ολονέν γληγορώτερον!!

λώς γαλλικά, ωσάν του κ. Brissaud έχει κάποιον ελάττωμα εις την προφοράν αλλ' είναι συμπαθητικότατος πρόθυμος να με βοηθήση εις όλα. Θα μου στείλει προγράμματα, θα με βοηθήση δια να εγγραφώ. Επροθυμοποιήθη να μου στείλη βιβλία του, τώρα που δεν έχω. Θα μας προσκαλέση σπίτι του, δια να γνωρίσωμεν τη γυναίκα του και τους υιούς του (δεν έχει κόρας) και θα μας συστήση εις τας αδελφάς του. Μας θαυμάζει δια το θάρρος μας, να έλθωμεν εδώ μόναι, μας ερώτησε αν έχωμεν καλήν pension και θα έλθη εδώ ο ίδιος να μας ίδη. Μα δεν πρέπει να λάβετε αυτόν τον κόπον είπεν ο μπαμπάς θα έλθουν αυταί.
-Όχι, όχι θα υπάγω εγώ διότι οι κύριοι πρώτα επισκέπτονται τας κυρίας.
Μα είπετε πως είναι αγόρια
Ah non les jeunes filles ne sont jamais des garcons. Je veux les voir installees pour que je puisse ecrire a Mr Mylonas qu’ elles sont bien installees!
Μα ημπορεί να υπάρξει μεγαλυτέρα ευγένεια είπετε μου; Μας εσύστησε να μη είμεθα μελαγχολικαί