Αίτημα για πρόσληψη Σοφίας Φούφα στην Εθνική Τράπεζα

είνε κατασκασμένος και βρίζει από το πρωί έως το βράδυ και το πλοίον και τον πλοίαρχον του

Σάββατον
Σήμερον μας ανηγγέλθη τραγικώτατον συμβάν. ΄Ερχεται πρωί πρωί ο παππάς του χωρίου, ο παππα Λινάρδος εις το σπίτι και μας λέγει ότι εν παιδίον είδεν εις τον κόλπον του Κουντούρου εντός της Θαλάσσης έναν άνθρωπον πνιγμένον. Αμέσως έστειλεν ο γεώργος μίαν βάρκαν δια να τον πάρουν εντός της οποίας εισήλθεν ο ιατρός του χωρίου, ο παππάς και διάφοροι άλλοι χωρικοί, μετά δε ημίσειαν ώραν περίπου επέστρεψεν και έφερε τον δυστυχή πνιγμένον. Είνε ξένος από την Θεσσαλίαν και ήλθεν εδώ με εν μικρόν παιδίον και εγάνωνε όλας τας κατσαρόλας του χθες. Χθες το βράδυ καθώς εξεκρίβωσαν κατόπιν με μίαν νεκροψίαν, αφού έφαγε πάρα πολλά κουκιά επήγε και έκαμε μπάνιο, φαίνεται δε ότι απέθανεν αμέσως εντός της θαλάσσης διότι εύρον το πτώμα του εντός αυτής.
Το απόγευμα επήγεν ο Ορέστης με την βάρκαν μαζί μου, αυτός μεν δια να ζωγραφίση, εγώ δε δια να τραβώ τα κουπιά και να ψαρεύσω. Εμείναμεν επί 1 ώρα περίπου, κατά την οποίαν ο μεν Ορέστης εσκιτσάρισε πάρα πολύ καλά το χωριό μαζί με τα όπισθεν αυτού όρη, εγώ δε εψάρευα και δεν έπιασα κανένα ψάρι. Μετά την επιστροφήν μας επήγαμεν (όταν γράφω επῆγαμεν σημαίνει ότι επήγαμεν ο Ορέστης , η Ματθίλδη εγώ και ενίοτε ο Ερρίκος, ο οποίος είνε πολύ καλό παιδί και συναναστρέφεται πολύ μαζί μας, μόνον) με την βάρκαν έως τον Αλμυρόν. Ο Αλμυρός απέχει από το σπίτι μας ένα τέταρτον πεζή, εκεί υπάρχει θερμή πηγή και έχουσι κτίση δύο λουτήρας, όπου πολλοί πάσχοντες από ρευματισμούς λούονται. Τα αποτελέσματα των λουτρών τούτων είνε θαυμάσια. Πολλοί άνθρωποι ιατρεύθυησαν εντελώς και ο Γεώργος ισχυρίζεται ότι είνε πολύ καλλίτερα και από τα λουτρά της Αιδηψούς και από τα της Κύνθου.
Το βράδυ είχομεν δύο μουσαφιρέους εις το τραπέζι, τον αστυνόμον της νήσου

περισσότερον εργασίαν, διότι σήμερον γίνονται αι πληρωμαί όλων των εργατών. Κοπάδι ολόκληρον από εργάτας συνοθούνται εις την πόρτα του γραφείου του και ένας ένας εισέρχεται και πληρώνεται. Καθώς μας είπεν ο Γεώργος άνω των 50.000δρ. επλήρωσε σήμερον εις τους εργάτας. Να τας είχαμεν ημείς έ; Εν τω μεταξύ επήγαμεν ημείς εις εν πολύ εύμορφον μέρος ονομαζόμενον Καταράκτης. Εφύγαμεν εις τας 7 ½ π.μ. και επροχωρήσαμεν εντός ενός μικρού ρυακίου, το οποίον χάνεται εντός της γης ολίγον μακρότερον του χωρίου, επί ¾ περίπου, οπότε και εφθάσαμεν εις ωραιότατον μέρος όπου το ύδωρ του ρυακίου χύνεται από μέγα αναλόγως ύψος και σχηματίζει μικρόν καταράκτην. Το μέρος τούτο είνε μαγευτικώτατον, δάσος ολόκληρον από πικροδάφνες όλες ανθισμένες καιμεταξύ αυτών λυγαριές άφθονες, ούτως ώστε τα άνθη αυτών περιεπλέκοντο και εσχημάτιζον ωραιοτάτην ανθοδέσμην από …., άσπρα και violet χρώματα. Εκόψαμεν πολλά άνθη και αφού ανεπαύθημεν επιστρέψαμεν πάλιν εις το χωρίον, όπου εκάμαμεν το καθημερινό μας μπάνιο. Μετά τούτο επήγα και αγόρασα από εν μικρόν εμπορικό αγκίστρια και τρίχες δια να ψαρεύω, εξόδευσα δε προς τούτο λεπτά 30.
Το απόγευμα ο γεώργος δεν είχε πλέον εργασίαν και δια τούτο επήγαμεν ολίγον όλοι μαζί περίπατον με την λέμβον. Ο κακός καιρός έχει πλέον παύση και σήμερον είχομεν όλην την ημέραν νηνεμία, ως εκ τούτου δε ηδυνήθημεν να προχωρήσωμεν αρκετά με την βάρκα έως τον κόλπον του Κουντούρου. Εν τω μεταξύ επιάσαμεν μερικάς πεταλίδας και σάλιαγκους, ενόμισα δε τότε ότι ήμεθα εις τους Πεταλιούς και ετρέχαμεν εις τους βράχους με τη διαφοράν ότι ελύπατε όλοι σεις. Τι ωραία θα επερνούσαμεν εάν ηρχόμεθα όλοι μας εν θέρος εδώ!
Το πλοίον όλην την ημέραν πάλι σήμερον δεν ειργάσθη διότι αι βλαβαι της γέφυρας δεν επανορθώθησαν ακόμη εντελώς δια τούτο δε ο Γεώργος

αλλ’ εκουράσθην τόσον πολύ, ώστε άλλοτε δεν πηγαίνω τόσον μακράν. Το απόγευμα εκοιμήθην έως τας 3μ.μ. οπότε ήλθεν η θεία Ειρήνη να μας αναγγείλη ότι έρχεται πλοίον να φορτώση, το πρωτον από όταν ήλθα. Επήγα αμέσως εις το μπαλκόνι το οποίον είνε πολύ εύμορφον (γύρω-γύρω υπάρχουν φυτευμένα άνθη είνε σκεπασμένον άνωθεν , τρώγομεν δε πάντοτε εκεί) και είδον μετ’ολίγον εν πελώριον πλοίον να εισέρχηται και να πλησιάζει προς την γέφυραν οπόθεν επρόκειτο να φορτωθή αλλά το πλοίον ήτο τόσον μεγάλον ώστε δεν εχωρούσε υπό την γέφυραν όπως έπρεπε και με την φόραν που ήλθεν έσπασε αυτήν εις το άκρον. Αι βλαβαι είνε αρκεταί, ως εκ τούτου δε, προς φοβεράν απελπισίαν και θυμόν του Γεώργου, δεν θα δυνηθή να φορτωθή ούτε σήμερον ούτε αύριον έως ότου διορθωθούν αι βλάβαι. Όταν το πλοίον εστερεώθη καλώς με δύο άγκυρας και με 7-8 σχοινιά εις την ξηράν και εις δύο σημαδούρας επήγαμεν με την βάρκαν δια να ίδωμεν εκ του πλησίον αυτό. Είνε τερά;στιον αγγλικόν πλοίον ονομάζεται Whateley-Hall και έχει χωρητικότητα εξ χιλιάδων αγγλικών τόννων. Το σχήμα αυτού είνε πολύ παράξενον. Επάνω είνε στενόν και μονομιάς εξογκούται πάρα πολύ.
Το βράδυ ήρχισαν να ανάπτουν εις όλας τας οικίας φωτιάς διότι είνε σήμερον παραμονή του Κλείδωνος, όστις θεωρείται εδώ η μέγιστη εορτή. Το θέαμα ήτο πολύ εύμορφον. Όλαι αι οικίαι ήσαν κόκκιναι εκ της αντανακλάσεως της φωτιάς η δε θάλασσα εφαίνετο ως πυρπολημένη. Μετ’ολίγον ηνάψαμεν και ημείς τεράστιαν φωτιάν την οποίαν επηδήσαμεν, όταν έσβυνε ολίγον, πολλάς φοράς.
Μετά το φαγητόν επήγαμεν αμέσως να κοιμηθώμεν.

Παρασκευή
Σήμερον δεν εργάζονται εις τα μεταλλεία, ένεκα του Κλείδωνος τον οποίον ως σας έγραψον και χθές, εορτάζουν εδώ επισήμως. Αλλ οκακόμοιρης ο Γεώργος αντί να καθίση και αυτός να ξεκουρασθή, τουναντίον έχει σήμερον

Πέμπτη
Χθες εξύπνησα τελευταίος, σήμερον εξύπνησα πρώτος. Εσηκώθην εις τα 5 π.μ. και κανείς εισέτι δεν είχεν εξυπνήση, πλην του Γεώργου όστις είχεν ήδη φύγη και της υπηρέτριας.
Το πρωί εκάμαμεν σήμερον μεγάλην εκδρομήν. Εφύγαμεν εις τα 7π.μ. και ανήλθομεν ένωθεν του μεταλλείου εις μίαν κορυφήν κειμένην επί της αριστεράς όχθης του κόλπου, εκείθεν δε κατήλθομεν εις άλλον κόλπον, τον κόλπον των Καλογέρων, όστις συνδέεται με το χωρίο με μίαν μεγάλην μπούκαν, πάντοτε συνοδευόμενος υπό του Ούγκα όστις ήλθεν από την Σύρον μαζί μου έως εδώ. Εκεί κάτω εμείναμεν ολίγον δια να ξεκουρασθώμεν και παρατηρήσωμεν το πέριξ ημών τοπεία. Εις την θάλασσαν εβλέπαμεν την Σίφνον, την Κίμωλον, την Μήλον και την Αντίμηλον εις δε την ξηράν τίποτε αξοσημείωτον. Η επιστροφή υπήρξε επιπονεστάτη η ζέστη ήτο αρκετή και ο δρόμος ελεεινός, ανυφορικός και γεμάτος με θάμνους και αγκάθια, ως εκ τούτου δε εκουράσθημεν πάρα πολύ και εφθάσαμεν κατάκοποι εις τα 9 ½ εις το σπίτι όπου εφάγαμεν ολίγον και εκαθίσαμεν να ξεκουρασθώμεν. Εις τας 11 επήγαμε εις το μπάνιο. Σήμερον εκολύμβησα πάρα πολύ. Επήγα από τη μία όχθην του κόλπου εις την άλλην και επέστρεψα

ταχυδρόμον και παρεκάλεσεν αυτόν να τηλεγραφήση αμέσως μόλις φθάση εις την Χώραν, αλλά φαίνεται ότι αυτός άργησεν να δώση το τηλεγράφημα εις το τηλεγραφείον, ή αργοπόρησε τούτο κατόπιν. Δεν είχα εγώ καμμίαν είδησιν ότι μου ετηλεγραφήσατε, σήμερον μόνον ερώτησα αφού έλαβα την επιστολήν σου τον Γεώργον και μουν το είπε, αλλά το τηλεγράφημα, το οποίον ελάβατε σεις δεν ήτο απάντησις εις το τηλεγράφημα σας αλλά εκείνο το οποίον εστείλαμεν την Τετάρτην. Όσον δια γράμμα σας είχα προειδοποιήση ότι δεν σας γράφω αμέσως, και έπειτα αν σας έγραφα θα σας έγραφα πολύ συντόμως το ταξείδιον μου, ένεκα δε τούτου επροτίμησα να σας γράφψω ολίγον εκτενέστερον αυτήν την εβδομάδα. Ελπίζω ότι επεράσατε πολύ καλά, την Κυριακήν εις την Πικροδάφνην και ότι θα εύρετε άλλην νταντάν και υπηρέτριαν ταχέως.
Την επιστολή ταύτην σας παρακαλώ να τη δώσητε και εις τον Δημητράκην να την αναγνώσηεάν σαςε τη ζητήση διότι δεν δύναμαι να γράψω και εις αυτόν πολλά πράγματα.
Με συγχωρείτε διότι η επιστολή μου είνε ολίγον μακρά, αλλά τι να σας κάμω, δεν είχα να σαας γράψω τίποτε περισσότερον.
Όσον δια την αναχώρησιν μου, το πιθανώτερον είνε ότι θα αναχωρήσω την άλλην εβδομάδα μαζί με τον Ορέστην, αλλά αν δω εδώ ότι επιμένουν πολύ να μείνω τότε ημπορεί να μείνω ακόμη μίαν εβδομάδα, ώστε εάν δεν έλθω εγώ την άλλην εβδομάδα μην ανησυχήσετε και εξ άλλου θα λάβετε άλλην τόσην δα μικρού …. Επιστολήν μου.
Χαιρετίσματα με τις οκάδες από όλους σε όλους.
Η ώρα είνε 11 μμ και πίσω.
Σας φιλώ όλους πολύ μα πάρα πολύ.
Ο πολυαγαπημένος σας υιός και αδελφός
Μίλτος

κατήλθον εκ του μουλαριού αμέσως ήλθεν εις προϋπάντησιν μου η Ισμήνη καθώς και ο Ορέστης και η Ματθίλδη. Εφίλησα την Ισμήνην και την θείαν Ειρήνην, εχαιρέτησα τα παιδιά και τον Γεώργο και κατόπιν επήγα να πλυθώ. Όλον το απόγευμα δεν επήγον πουθενά διότι ήμην πολύ κουρασμένος, μόνον ολίγον με την βάρκαν, και κατόπιν να ζυγισθώ, εβρέθη δε ότι ζυγίζω μόνον 44 κιλά. Το βράδυ έφαγα με πολλήν όρεξιν, επειδή δε ενύσταζα φοβερά επήγα αμέσως να κοιμηθώ αφού παρεκάλεσα τον Ορέστην να μη με ξυπνήση αύριον
Τετάρτη
Εκοιμήθηκα όλην την νύκτα πολύ καλά και εξύπνησα σήμερον εις τας 8π.μ. ξεκουρασμένος καιεντελώς καλά.
Η οικία όλη της Ισμήνης είνε πάρα πολύ εύμορφη και πολύ καλώς επιπλωμένη. Το πιάνο αυτής είνε πάρα πολύ καλό, ουχί βεβαίως ως το ιδικόν μαςαλλά καλλίτερον από όλα τα άλλα εξόσων έχω παίξη. Το πρωί επήγαμεν πρώτα εις τον κήπον του Γεώργου όστις είνε πολύ μεγάλος, έχει όλα τα χορταρικά της εποχής και μικρά καρποφόρα δένδρα, τον περιποιεί δε εις περιβολάρης όστις τους κλέβει τα καλλίτερα χορταρικά. Εις το περιβόλι εμαζέψαμεν και πολλούς τζιτζίκους διότι η Ισμήνη έχει δυό κοτσύφους οίτινες τρώγουν μόνον ακρίδας και τζιτζίκους,πολύ άγριον αυτό αλλά τι να γίνη. Μετά ταύτα επήγαμεν πάλιν ολίγον περίπατον με την βάρκαν μαζί με τον Ερρίκον, και εβλέπαμεν μακρόθεν όλα τα παιδιά του σχολείου, τα οποία είχον διάλειμμα να τρέχουν γυμνά εις την παραλία και να πίπτουν κατόπιν εις την θάλασσαν, αλλ’ αυτό είνε τόσον σύνηθες εδώ και φαίνεται εις όλους φυσικόν ώστε δεν θεωρούν τούτο απρεπές.
Εις τας 10 ½ έκαμα μπάνιο μαζί με τον Ορέστην και εκολύμβησα αρκετά. Το απόγευμα ανήλθομεν επί του λόφου κειμένου επί της δεξιάς όχθης του κόλπου εκεί εκαθήσαμεν και εφάγαμεν ολίγα αγγούρια και εβλέπαμεν την

Η πόλις είνε πολύ υψηλά εκτισμένη επάνω εις έναν πολύ υψηλόν λόφον και ημίσειαν ώραν μακρά από το επίνειον της, το Λειβάδι. Ο καμαρώτος του πλοίου με επεριποιήθη πολύ κατά την ώραν της τρικυμίας, δια τούτο μου εφάνη ότι έπρεπε να του δώσω μίαν δραχμήν, διότι δεν είχα ψιλά, πριν φύγω. Μόλις εξήλθον εις την ξηράν ήλθεν ένας αγωγιάτης εκ μέρους του Γεώργου να με παραλάβη, και με ωδήγησεν κατ’ απαίτησιν μου εις ένα μαγειρείον δια να φάγω. Εισήλθον εις μίαν μικράν κάμαραν αρκετά βρώμικην όπου η Αγλαϊα, η ξενοδόχος, μου έδωκε δυό μπαρμπούνια, ψωμί νερό δια να φάγω. Εκάθισα εκεί ημίσδειαν ώραν περίπου δια να ξεκουρασθώ και δια να περιμένω και κάτι άλλα παιδιά, τα οποία ήλθον μαζί μου και τα οποία θα επήγαιναν και αυτά εις το Μέγα Λειβάδι. Εις τας 2μ.μ. παρά 20 λ. ανεχωρήσαμεν, αφού επλήρωσα την Αγλαϊαν 50 λ. δια το γεύμα μου. Είμεθα τέσσερις, ο Ερρίκος Μάϊσνερ, γερμανός, ετώ 14, όστις επήγαινενχωρίς να τον περιμένουν εις τον γαμβρόν του κύριον Sondinger, μηχανικόν και γεωμέτρην του Γεώργου ένα άλλο παιδί υιός του χημικού ένα άλλον που δεν εγνώρισα και εγώ. Τι φοβερός και άχριος που είνε ο δρόμος έως το Μέγα Λειβάδι. Επεράσαμεν πρώτα από την πόλιν Σέριφον ήτις ονομάζεται και χώρα, μικρό χωριό με ένα κάστρο, αποτελούμενον από μικράς ελεεινάς οικίας, κατόπιν ανήλθομεν δια μέσου φοβερών χαραδρών και απότομων κρημνών εις υψηλόν όρος οπόθεν η θέα ήτο έξοχος. Όλα τα όρη της Σερίφου είνε απότομα και άγρια, ως εκ τούτου δε το ταξείδιον μας μέχρι του Μεγάλου Λειβαδιού υπήρξεν πολύ επίπονον μέσα εις το μεσημέρι και με φοβερόν άνεμον όστις μας έπερνε ακαταπαύστος τα καπέλλα. Εις τας 4μ.μ. τελοσπάντων εφθάσαμεν εις το Μέγα Λειβάδι. Το χωρίον είνε πολύ εύμορφον και ο λιμήν γραφικώτατος, εξ’ ολων των οικιών το μόνον το οποίον διακρίνεται αμέσως είνε η οικία του Γεώργου, η οποίαείνε η μόνη που έχει στέγην με κεραμίδια. Μόλις

μέσα εις τα δένδρα, συγχρόνως δε ήρχισε και να πνέη σφοδρότατος άνεμος και κύματα πελώρια να κτυπούν τας πλευράς του κακομοίρη του Αετού έως την μέσην του δρόμου μεταξύ Σύρου και Σερίφου ήμην εντελώς καλά και έβλεπον μακράν την Κέαν, την Κύθνον, την Σύρον, την Τήνον, την Πάρον, την Μήλον, την Κίμωλον, την Σίφνον, την Σέριφον και την Βελβινα (Άγιος Γεώργος), αλλ’ εξαίφνης έπεσεν εντελώς ο άνεμος, πολύ κακό αυτό, αλλά ευτυχώς δεν έπεσαν τα κύματα, τα οποία τουναντίον έγιναν δυνατότερα και ζέστη φοβερά ήρχισε να μας καίη. Με όλην μου το κουράγιον και με όλας μου τας ελπίδας να μη με πειράξη εκ νέου η θάλασσα, δεν ηδυνήθην να μείνω εώς το τέλος καλά, και ηναγκάσθην μετ’ ολίγον να κατέλθω με την βοήθειαν του ευγενέστατου αυτού νέου του οποίου δεν γνωρίζω το όνομα, κάτω εις μίαν μεγάλην κάμαραν όπου υπήρχαν πολλαί κλίναι πλήρεις εκτός μίας ήτις ανήκεν εις τον νέον τούτον από ασθενείς. Είχον κάνει την ανοησίαν να μη κρατήσω κλίνην, ως εκ τούτου και εγώ δεν ηξεύρω τι θα έκαμναεάν ο περιποιητικότατος φίλος μου δεν μου έδιδε την ιδικήν του.

Πώς να σας περιγράψω τι εγένετο μέσα εις αυτήν την κάμαραν όπου είσαν πλαγιασμένοι μία κυρία, δυό κορίτσια και κάμποσα αγόρια. Όλους τους επείραξεν η θάλασσα μηδ’ εμού εξαιρουμένου εκτός ενός όστις ήτο απέναντι μου επάνω και εδιάβαζε με όλην του την ησυχίαν εφημερίδαν. Κάτωθεν αυτού ήτο ένα αγόρι, το οποίον εστέναζε ακαταπαύστος εφώναζε την μαμμάν του, εζητούσε βοήθεια από την Παναγίαν και τον Χριστόν και απήλπιζε και εμέ. Η τυρρανία αύτη διήρκεσε μιάμισιν ώραν, οπότε εσηκώθηκα επειδή εκουνούσε πολύ ολιγότερον και επήγα επάνω εις την γέφυραν. Ο άνεμος είχεν εκ νέου να πνέη φοβερός. Είχομεν πλέον πλησιάση, μετ’ ολίγον επεράσαμεν πλησίον ενός μικρού νησιού Βόδι ονομαζόμενου και κατόπιν εις τας 12 και ¼ εισήλθομεν εις τον λιμένα της Σερίφου.

τελοσπάντων κάτι αξίζουν. Εγύρισα μετά ημίσειαν ώραν περίπου και εκάθισα εις ένα καφενείονδια να ξεκουρασθώ, όπου ευτυχώς δεν μου εζήτηξαν τίποτε. Εκεί συνήντησα μετ’ ολίγον τον Πελοπονήσιον μαζί με τον Ούγκα, όστις είχε φύγη προχθές από τον Πειραιά και ηναγκάσθη να αναχωρήση σήμερον από την Σύρον, διότι χθες δεν έφυγεν το πλοίον. (καλά που δεν έφυγα και εγώ την Κυριακήν!Θα ηναγκαζόμην να μείνω χθες όλην την ημέραν εδώ). Εις τα 8 ½ αφού επήρα εις το πρακτορείον το εισιτήριον μου και επλήρωσα 4 δρ. επήγα εις τον Αετόν μαζί με τον Πελοπονήσιον και τον Ούγκαν και πολλούς άλλους επιβάτας, εκ των οποίων άλλη μεν επήγαιναν εις την Σέριφον άλλοι δε εις την Μήλον. Εν Τέταρτον από της αναχωρήσεως μας έφυγεν το πλοίον το οποίον επρόκειτο να φύγη χθες για Σέριφον, η Βασιλική, πολύ μικρόν πλοίον ίσον με τον Αετόν, όστις και αυτ΄’ος είνε κατά τι μικρότερος από τον Καφηρέα, το οποίον γνωρίζετε. Εις τας 9 παρά ¼ ανεχωρήσαμεν και μόλις εξήλθημεν του λιμένος ήρχισε το χοροπηδητό. Είχα καθίση επάνω εις την γέφυραν μαζί με πολλούς επιβάτας και εκρατούμην όσον ηδυνάμην καλλίτερον δια να μη πέσω. Το πλοίον εχοροπηδούσεν ως βαρκούλα, και τα κύματα μας έβρεχαν επάνω εις την γέφυραν. Ευτυχώς και εγώ δεν ηξεύρω διατί, η τρικυμία δεν με επείραξε διόλου και ενόσω εκοτουαζιάραμεν την Σύρον ήμην εντελώς καλά. Επερνούσαμεν πολύ κοντά εις την ξηράν και τούτο ήτο πολύ ευχάριστον, και εβλέπαμεν διάφορα χωριά επί των κατάξηρων βουνών της Σύρου. Εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν νέον, της ηλικίας του Στέφου, όστις εγνώριζε πολύ καλά την Ισμήνην, διότι είχε συναντήσει αυτήν πέρισι τον Οκτώβριον όταν επήγαινεν με τον θείον Κλεάνθην εις Σέριφον, και το Πάσχα όταν ήρχετο με τον Γεώργο εις τας Αθήνασς, και όστις επήγαινεν εις Μήλον όπου κατώκει.
Όταν εκάμψαμεν το τελευταίον ακρωτήριον της Σύρου εφάνη η Ντελαγράτσια