τελοσπάντων κάτι αξίζουν. Εγύρισα μετά ημίσειαν ώραν περίπου και εκάθισα εις ένα καφενείονδια να ξεκουρασθώ, όπου ευτυχώς δεν μου εζήτηξαν τίποτε. Εκεί συνήντησα μετ’ ολίγον τον Πελοπονήσιον μαζί με τον Ούγκα, όστις είχε φύγη προχθές από τον Πειραιά και ηναγκάσθη να αναχωρήση σήμερον από την Σύρον, διότι χθες δεν έφυγεν το πλοίον. (καλά που δεν έφυγα και εγώ την Κυριακήν!Θα ηναγκαζόμην να μείνω χθες όλην την ημέραν εδώ). Εις τα 8 ½ αφού επήρα εις το πρακτορείον το εισιτήριον μου και επλήρωσα 4 δρ. επήγα εις τον Αετόν μαζί με τον Πελοπονήσιον και τον Ούγκαν και πολλούς άλλους επιβάτας, εκ των οποίων άλλη μεν επήγαιναν εις την Σέριφον άλλοι δε εις την Μήλον. Εν Τέταρτον από της αναχωρήσεως μας έφυγεν το πλοίον το οποίον επρόκειτο να φύγη χθες για Σέριφον, η Βασιλική, πολύ μικρόν πλοίον ίσον με τον Αετόν, όστις και αυτ΄’ος είνε κατά τι μικρότερος από τον Καφηρέα, το οποίον γνωρίζετε. Εις τας 9 παρά ¼ ανεχωρήσαμεν και μόλις εξήλθημεν του λιμένος ήρχισε το χοροπηδητό. Είχα καθίση επάνω εις την γέφυραν μαζί με πολλούς επιβάτας και εκρατούμην όσον ηδυνάμην καλλίτερον δια να μη πέσω. Το πλοίον εχοροπηδούσεν ως βαρκούλα, και τα κύματα μας έβρεχαν επάνω εις την γέφυραν. Ευτυχώς και εγώ δεν ηξεύρω διατί, η τρικυμία δεν με επείραξε διόλου και ενόσω εκοτουαζιάραμεν την Σύρον ήμην εντελώς καλά. Επερνούσαμεν πολύ κοντά εις την ξηράν και τούτο ήτο πολύ ευχάριστον, και εβλέπαμεν διάφορα χωριά επί των κατάξηρων βουνών της Σύρου. Εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν νέον, της ηλικίας του Στέφου, όστις εγνώριζε πολύ καλά την Ισμήνην, διότι είχε συναντήσει αυτήν πέρισι τον Οκτώβριον όταν επήγαινεν με τον θείον Κλεάνθην εις Σέριφον, και το Πάσχα όταν ήρχετο με τον Γεώργο εις τας Αθήνασς, και όστις επήγαινεν εις Μήλον όπου κατώκει.
Όταν εκάμψαμεν το τελευταίον ακρωτήριον της Σύρου εφάνη η Ντελαγράτσια

Η πόλις είνε πολύ υψηλά εκτισμένη επάνω εις έναν πολύ υψηλόν λόφον και ημίσειαν ώραν μακρά από το επίνειον της, το Λειβάδι. Ο καμαρώτος του πλοίου με επεριποιήθη πολύ κατά την ώραν της τρικυμίας, δια τούτο μου εφάνη ότι έπρεπε να του δώσω μίαν δραχμήν, διότι δεν είχα ψιλά, πριν φύγω. Μόλις εξήλθον εις την ξηράν ήλθεν ένας αγωγιάτης εκ μέρους του Γεώργου να με παραλάβη, και με ωδήγησεν κατ’ απαίτησιν μου εις ένα μαγειρείον δια να φάγω. Εισήλθον εις μίαν μικράν κάμαραν αρκετά βρώμικην όπου η Αγλαϊα, η ξενοδόχος, μου έδωκε δυό μπαρμπούνια, ψωμί νερό δια να φάγω. Εκάθισα εκεί ημίσδειαν ώραν περίπου δια να ξεκουρασθώ και δια να περιμένω και κάτι άλλα παιδιά, τα οποία ήλθον μαζί μου και τα οποία θα επήγαιναν και αυτά εις το Μέγα Λειβάδι. Εις τας 2μ.μ. παρά 20 λ. ανεχωρήσαμεν, αφού επλήρωσα την Αγλαϊαν 50 λ. δια το γεύμα μου. Είμεθα τέσσερις, ο Ερρίκος Μάϊσνερ, γερμανός, ετώ 14, όστις επήγαινενχωρίς να τον περιμένουν εις τον γαμβρόν του κύριον Sondinger, μηχανικόν και γεωμέτρην του Γεώργου ένα άλλο παιδί υιός του χημικού ένα άλλον που δεν εγνώρισα και εγώ. Τι φοβερός και άχριος που είνε ο δρόμος έως το Μέγα Λειβάδι. Επεράσαμεν πρώτα από την πόλιν Σέριφον ήτις ονομάζεται και χώρα, μικρό χωριό με ένα κάστρο, αποτελούμενον από μικράς ελεεινάς οικίας, κατόπιν ανήλθομεν δια μέσου φοβερών χαραδρών και απότομων κρημνών εις υψηλόν όρος οπόθεν η θέα ήτο έξοχος. Όλα τα όρη της Σερίφου είνε απότομα και άγρια, ως εκ τούτου δε το ταξείδιον μας μέχρι του Μεγάλου Λειβαδιού υπήρξεν πολύ επίπονον μέσα εις το μεσημέρι και με φοβερόν άνεμον όστις μας έπερνε ακαταπαύστος τα καπέλλα. Εις τας 4μ.μ. τελοσπάντων εφθάσαμεν εις το Μέγα Λειβάδι. Το χωρίον είνε πολύ εύμορφον και ο λιμήν γραφικώτατος, εξ’ ολων των οικιών το μόνον το οποίον διακρίνεται αμέσως είνε η οικία του Γεώργου, η οποίαείνε η μόνη που έχει στέγην με κεραμίδια. Μόλις

κατήλθον εκ του μουλαριού αμέσως ήλθεν εις προϋπάντησιν μου η Ισμήνη καθώς και ο Ορέστης και η Ματθίλδη. Εφίλησα την Ισμήνην και την θείαν Ειρήνην, εχαιρέτησα τα παιδιά και τον Γεώργο και κατόπιν επήγα να πλυθώ. Όλον το απόγευμα δεν επήγον πουθενά διότι ήμην πολύ κουρασμένος, μόνον ολίγον με την βάρκαν, και κατόπιν να ζυγισθώ, εβρέθη δε ότι ζυγίζω μόνον 44 κιλά. Το βράδυ έφαγα με πολλήν όρεξιν, επειδή δε ενύσταζα φοβερά επήγα αμέσως να κοιμηθώ αφού παρεκάλεσα τον Ορέστην να μη με ξυπνήση αύριον
Τετάρτη
Εκοιμήθηκα όλην την νύκτα πολύ καλά και εξύπνησα σήμερον εις τας 8π.μ. ξεκουρασμένος καιεντελώς καλά.
Η οικία όλη της Ισμήνης είνε πάρα πολύ εύμορφη και πολύ καλώς επιπλωμένη. Το πιάνο αυτής είνε πάρα πολύ καλό, ουχί βεβαίως ως το ιδικόν μαςαλλά καλλίτερον από όλα τα άλλα εξόσων έχω παίξη. Το πρωί επήγαμεν πρώτα εις τον κήπον του Γεώργου όστις είνε πολύ μεγάλος, έχει όλα τα χορταρικά της εποχής και μικρά καρποφόρα δένδρα, τον περιποιεί δε εις περιβολάρης όστις τους κλέβει τα καλλίτερα χορταρικά. Εις το περιβόλι εμαζέψαμεν και πολλούς τζιτζίκους διότι η Ισμήνη έχει δυό κοτσύφους οίτινες τρώγουν μόνον ακρίδας και τζιτζίκους,πολύ άγριον αυτό αλλά τι να γίνη. Μετά ταύτα επήγαμεν πάλιν ολίγον περίπατον με την βάρκαν μαζί με τον Ερρίκον, και εβλέπαμεν μακρόθεν όλα τα παιδιά του σχολείου, τα οποία είχον διάλειμμα να τρέχουν γυμνά εις την παραλία και να πίπτουν κατόπιν εις την θάλασσαν, αλλ’ αυτό είνε τόσον σύνηθες εδώ και φαίνεται εις όλους φυσικόν ώστε δεν θεωρούν τούτο απρεπές.
Εις τας 10 ½ έκαμα μπάνιο μαζί με τον Ορέστην και εκολύμβησα αρκετά. Το απόγευμα ανήλθομεν επί του λόφου κειμένου επί της δεξιάς όχθης του κόλπου εκεί εκαθήσαμεν και εφάγαμεν ολίγα αγγούρια και εβλέπαμεν την

αλλ’ εκουράσθην τόσον πολύ, ώστε άλλοτε δεν πηγαίνω τόσον μακράν. Το απόγευμα εκοιμήθην έως τας 3μ.μ. οπότε ήλθεν η θεία Ειρήνη να μας αναγγείλη ότι έρχεται πλοίον να φορτώση, το πρωτον από όταν ήλθα. Επήγα αμέσως εις το μπαλκόνι το οποίον είνε πολύ εύμορφον (γύρω-γύρω υπάρχουν φυτευμένα άνθη είνε σκεπασμένον άνωθεν , τρώγομεν δε πάντοτε εκεί) και είδον μετ’ολίγον εν πελώριον πλοίον να εισέρχηται και να πλησιάζει προς την γέφυραν οπόθεν επρόκειτο να φορτωθή αλλά το πλοίον ήτο τόσον μεγάλον ώστε δεν εχωρούσε υπό την γέφυραν όπως έπρεπε και με την φόραν που ήλθεν έσπασε αυτήν εις το άκρον. Αι βλαβαι είνε αρκεταί, ως εκ τούτου δε, προς φοβεράν απελπισίαν και θυμόν του Γεώργου, δεν θα δυνηθή να φορτωθή ούτε σήμερον ούτε αύριον έως ότου διορθωθούν αι βλάβαι. Όταν το πλοίον εστερεώθη καλώς με δύο άγκυρας και με 7-8 σχοινιά εις την ξηράν και εις δύο σημαδούρας επήγαμεν με την βάρκαν δια να ίδωμεν εκ του πλησίον αυτό. Είνε τερά;στιον αγγλικόν πλοίον ονομάζεται Whateley-Hall και έχει χωρητικότητα εξ χιλιάδων αγγλικών τόννων. Το σχήμα αυτού είνε πολύ παράξενον. Επάνω είνε στενόν και μονομιάς εξογκούται πάρα πολύ.
Το βράδυ ήρχισαν να ανάπτουν εις όλας τας οικίας φωτιάς διότι είνε σήμερον παραμονή του Κλείδωνος, όστις θεωρείται εδώ η μέγιστη εορτή. Το θέαμα ήτο πολύ εύμορφον. Όλαι αι οικίαι ήσαν κόκκιναι εκ της αντανακλάσεως της φωτιάς η δε θάλασσα εφαίνετο ως πυρπολημένη. Μετ’ολίγον ηνάψαμεν και ημείς τεράστιαν φωτιάν την οποίαν επηδήσαμεν, όταν έσβυνε ολίγον, πολλάς φοράς.
Μετά το φαγητόν επήγαμεν αμέσως να κοιμηθώμεν.

Παρασκευή
Σήμερον δεν εργάζονται εις τα μεταλλεία, ένεκα του Κλείδωνος τον οποίον ως σας έγραψον και χθές, εορτάζουν εδώ επισήμως. Αλλ οκακόμοιρης ο Γεώργος αντί να καθίση και αυτός να ξεκουρασθή, τουναντίον έχει σήμερον

και έναν γραμματέα του Ειρηνοδικείου, οίτινες ήλθον ενταύθα ίνα εξακριβώσουν πως επνίγη ο άνθρωπος εκείνος, τι πράγματα είχε μαζί του και δια να φροντίσουν περί της ταφής του, αλλά δεν φθάνει που είχομεν αυτούς εις το τραπέζι αλλ’ εκοιμήθησαν και εις το σπίτι μας, εις την κάμαραν μας! και μας ηνάγκασαν να μετακομισθώμεν εις την κάμαρανμ της θείας Ειρήνης και Ματθίλδης όπου εκοιμηθήμεν χάμω και όπου δεν ηδυνήθην έως τας 11 ½ να κοιμηθώ από τους πολλούς ψύλλους έως ότου τελοσπάντων επάστωσα το κρεββάτι μου και το σώμα μου με σκόνην Καζιλα΄ρι και ηδυνήθην τοιουτοτρόπως να κοιμηθώ ήσυχα έως το πρωί.

Κυριακή
Σήμερον τομ πρωί φοβερά μαλλώματα εγένοντο μεταξύ εμού προπάντων και του περιβολάρι και της περιβολάρισας της Ισμήνης. Η Ισμήνη μας είπε χθες να κόβωμεν όλα τα χορταρικά μόνοι μας διότι ο περιβολάρης κόβει πολλά την προηγουμένην ημέραν και μας τα φέρνει μαραμένα και εάν ο περιβολάρης έχει κομμένα να μη τα πάρομεν κατ’ουδένα τρόπον. Σήμερον μόλις επήγαμεν εις το περιβόλι και αρχίσαμεν να κόπτομεν φασουλάκια δια σαλάτα έρχεται αμέσως η περιβολάρισα και μας λέγει ότι έχει αυτή κομμένα φασουλάκια «Μα γιατί να τα κόβης συ, της λέγει η Ματθίλδη, δεν σου είπαμεν χθες ότι θέλωμεν να τα κόβωμεν μόνοι μας;
Ναι,μα επειδή αργήσατε ενομίσαμεν ότι δεν θα έλθετε
Τι να σου κάμω καϋμένη, της λέγω εγώ, δεν δεν ημπορούμεν να πάρωμεν τα χορταρικά που έκοψες, διότι η κυρία Ισμήνη μας είπεν να μη τα πέρνωμεν πλέον. Τούτο την εξόργισεν σφόδρα. Ήρχισεν να φωνάζη ότι το σπίτι της δεν είνε ψωριασμένο, ότι αυτή δεν ξεύρει να κλέβη και ότι η κυρία της της είπεν χθες να κόψη κοκκινογούλια, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, όλα ψευτιές φοβερές. ‘Ερχεται κατόπιν και ο περιβολάρης και ήρχισε να φωνάζη και αυτός και να λέγη ότι καλά

(Και εγώ σας φιλώ όλους πολύ πολύ και ευχαριστώ την αγ. Εδιθ δια το γράμμα της εις το οποίον θα απαντήσω προσεχώς. Ισμήνη

χειμώνα θα σας παίρνω όπου είναι δυνατόν να υπάγετε και θα προσπαθήσω να σας διασκεδάσω εάν πάντοτε είσθε καλά παιδιά, εύθυμα τώρα και προσπαθούντα να ευχαριστητε την καλήν μας Miss Dillon. Δεν πειράζει εάν κάποτε ομιλεί αυστηρά ή άγρια. Ειξέρομεν ότι μας αγαπά πολύ δι’ αυτό και ημείς την αγαπούμεν με όλην μας την καρδιά αν και συχνά την θυμώνομεν.
Τα δωμάτια μας είναι ωραία και μεγάλα. Εγώ κοιμούμαι με την Lucie δια να κλείνωμεν τα παράθυρα (τα οποία η Έλλη θέλει ανοικτά) και δια να την προσέχω. Χθες μόλις εφθάσαμεν εδώ κατά τας 4, επήραμεν ένα μπανάκι η Lucie και εγώ και αφού εγίναμεν καθαρές επλαγιάσαμεν εγώ μεν δια μίαν ώραν η δε Λουσή δια έως το πρωϊ.
Επήρε καφέ με γάλα, βούτυρα και ψω

μάκια ωραία εις το κρεββάτι και σήμερα το πρωί εσηκώθη φρέσκια και καλά. Εγώ, παιδιά μου, τρώγω ακαταπαύστως! Και πρέπει να είπω εις την Miss Dillon ότι όχι μόνον δεν μου λέγουν να τρώγω αλλά και με περιγελούν δια την αιωνίαν μου πείνα! Θα γυρίσω 5 οκάδες βαρυτέρα. Και χαίρω διότι δεν κρύώνω ούτε κουράζομαι πολύ. Τέλος εκατάφερεν η Miss Dillon να με κάμη άνθρωπον! Κύτταξε Λιλή να σε εύρω και σε πολύ καλά. Δι’αυτό όμως δεν αρκεί να προσέχης πρέπει προπάντων να είσαι εύθυμη.
Και συ Αγλαακι μου πως είσαι; Δεν κουράζεις την Λιλή πιστεύω! Την Blanche φοβούμαι ολίγον δια την αυθάδεια της αλλ’ ελπίζω να με διαψεύση, ε!
Και τώρα σας φιλώ και τις τρεις γλυκά, γλυκά.
Edith
ΑΙΖ

3. Επιστολή Ελμίνας και Lucie Ζάννου προς την οικογένεια, Παρίσι 23/6 Σεπτεμβρίου 1912
   11π.μ.
   Hotel de Lille & d’Albion, 223 rue St Honore, Paris

Αγαπητοί μου
Από χθες λοιπόν ευρισκόμεθα εις το Παρίσι και μετά πολλάς έρευνας κατελύσαμεν εις το παρόν ξενοδοχείον το οποίον είναι αρκετά καλόν. Η Μίνα και εγώ κατήλθαμεν προ ολίγου δια να τηλεφωνήσωμεν εις τον θείον Μανώλην, ο οποίος, ως εμάθαμεν από ένα pneumatique της θείας Ίρμας, ευρίσκεται μεθ’όλης της οικογενείας του εις Παρισίους. Είδαμεν ότι παίζουν το βράδυ την Manon και ηθέλαμεν να υπάγωμεν, αλλ’ίσως ο θείος Μανώλης μείνει πολύ ολίγον εδώ και δεν θα ήτο σωστόν, να τους αφήσωμεν και υπάγωμεν εις το θέατρον, απεφασίσαμεν λοιπόν να του τηλεφωνήσωμεν εάν θέλη να πάρωμεν εισιτήρια και δι’αυτούς, αλλά δυστυχώς δεν ήσαν εις το ξενοδοχείον τους, και έτσι δεν θα πάρωμεν εισιτήρια. Πηγαίνομεν εις της θείας Ίρμας, η οποία μας

rant.
Τι ωραία που είναι εκεί! Και θαυμάσαμε τα γκαρσόνια πως τα κατάφερναν να σερβίρουν παρά το κούνημα του τραίνου. Πέστε της Καλλιόπης πως θα έκαμε αυτή αν έπρεπε να βαστά μιάν στοίβαν από 25-30 πιάτα, και να δίδη εις έκαστον με καταπληκτική ταχύτητα από τρία τρία πιάτα ενώ τραντάζει διαβολεμένα ο σιδηρόδρομος;
Εις την Λωζάνην σας είπαμεν νομίζω ότι ήλθαν και μας συνάντησαν οι Μαυρίδου και ότι κατήλθαμεν, εις το ωραιότατον ξενοδοχείον Victoria και ότι τα αγόρια λίαν εύθυμα μας …..
Την επομένην εσηκώθημεν λίαν αργά, αλλ’ οι κύριοι καβαλλιέροι μας το επαράκαμαν ώστε τους εγκαταλείψαμεν με την Έλλην, κι ημείς με τον κύριον Μαυρίδην επήγαμεν εις το Ouchy. Συννεφιά, άνεμος, κρύο. Δεν είχα και γάντια. Επερπατήσαμεν όμως ως την θαυμασίαν προκυμαίαν και εζεστάθημεν. Εθαύμασα πάλιν τα χρώματα των δένδρων. Εκεί μας συνάντησαν οι λοιποί , επήραμεν μερικάς φωτογραφίας και έπειτα εφάγαμεν εις

επιστρέφομεν την νύκτα. Δεν είναι δυνατόν λέγει η κυρία Verger να ίδη τις 2 νέας μόνας έξω την νύκτα όποιος και να είναι κύριος του κόσμου ή χαμάλης, και να μη τας ενοχλήση! Ωραία σύστασις δια το Παρίσι ε!... (υπογράμμιση ΑΙΖ). Δοκιμάστε λέγει και θα ιδήτε. Είμαι βέβαια ότι από την δευτέραν φοράν δεν θα θελήσουν αι ίδιαι να έβγουν μόναι! Δι’ αυτό δεν μας συμβουλεύουν καθόλου να πάρωμεν την pension εκείνην, το ίδιον δε απόγευμα η νκυρία Verger θα προσπάθει να λάβη άλλας διευθύνσεις. «Πόσον λυπούμαι, έλεγε, που δεν ημπορώ να τας κρατήσω μαζί μου. Έν δωμάτιον να είχομεν περισσότερον και όλα εδιορθώνοντο!
Προτού υπάγωμεν εις την κυρίαν Verger είχομεν και πάλιν υπάγει με την Edith και την Έλλην εις την rue Saint Jacques όπου η pension του Μαυρουδή. Αυτήν την φοράν δεν μας έκανε καθόλου καλήν εντύπωσιν. Ε’ιδαμεν και πολλούς νέους τερατάκια να ανεβοκατεβαίνουν. Μας εφάνη ολίγον σαν χάβρα. Εύρομεν το γράμμα της κυρίας Μαλανδρίνου. Η pension ήτο πολύ καλή αλλά κατά την ιδέαν της καθόλου κατάλληλος δι’ ημάς. Υπάρχουν εκεί πολλοί νέοι φοιτηταί! Ποίος ηξεύρει ποίον θα ήτο το ποιόν των νέων και νεανίδων! Μας εφάνη επίσης και κάπος πρόστυχη pension και την απερρίψαμεν.
Το απόγευμα επήγαμεν πάλιν εις την pension Lanthaume, η κυρία εφάνη ότι ήθελε πολύ να καθίσωμεν εκεί, και μας έκαμε όσας ευκολίας ηδύνατο. Προσφέρθη να μας συνοδεύη αυτή. Έπειτα υπάρχει autobus από την Opera το οποίον σταματάει μόλις καμμιά πενηνταριά μέτρα από την pension και νομίζει ότι αυτά είναι ασφαλέστερα από τα αυτοκίνητα, αλλά φαντασθήτε ότι με το autobus χρειάζονται 20 λεπτά μέχρι Σορβώνης!
Και πάλιν δεν απεφασίσαμεν οριστικώς αλλά νομίζω ότι εκεί θα καταλήξωμεν.
Χθες είμεθα προσκεκλημέναι εις την κυρίαν Verger. Μας είχε υποσχεθεί ότι δεν θα μας είχε παρά μπιφτέκι πατάτες και σαλάτα. Αλλ’ είχε περί πλέον και hors d’oeuvre. Πόσον δε μας εφάνη αστείον όταν μας έδωσαν πεπόνι δια hors d’ oeuvre! H σαλάτα δε ήτο είδος ρώσσικης με αυγά και διάφορα χορτα

ρικά. Κατόπιν είχαμεν τυρί, ωραιοτάτην κρέμα σοκολάτα με ένα pain d’ Espagne και φρούτα ωραιότατα.
Μετά το γεύμα ήλθε ένας κύριος χονδρός (ά εξάχασα να σας είπω ότι ο κύριος Verger μας έδειξε την φωτογραφίαν του αξιωματικού εκείνου τον οποίον είχαμεν ιδή πέρυσι (ενθυμείσθε) ως αεροπόρον. Διότι επήγεν εις την αεροπορίαν δια να προχωρήση γληγορότερον. Μετά δε το φαγί ήλθε και αυτός στρατιωτικά ενδεδυμένος. Δεν φαντάζεσθε δε πόσον καλλίτερος είναι από πέρυσι! Είναι εφέτος πολύ νόστιμος, αλλά σοβαρότερον, δηλαδή όχι τόσον ομιλητικός! Ενθυμείσθε τι φλυαρίαν είχε με την Miss Dillon;
«Είναι αυτός που ήθελαν να σου πασσάρουν Edith» ηρώτησεν η Έλλη
Ναι
Α μα καϋμένη είχες άδικο, είναι πολύ νόστιμος. Τώρα θα τον περιλάβω εγώ
Αλλά δεν το κατόρθωσε και πολύ διότι ο χάχας επήγε και εκάθησε εις την άλλην άκρην. Αλλά πάλιν έγινεν αιτία να γελάσωμεν! Φαίνεται ότι η Verger τον έχουν δια πάνδρεμμα διότι η κυρία πληροφόρηδε με τρόπν την Έλλην, όταν άμα υπανδρευθή θα αφήση την αεροπλοϊαν και έπειτα ηρώτησε την Edith αν η Έλλη θα έπερνε έναν γάλλον αξιωματικόν!! Τι αστείον. Τον ηρωτήσαμεν αν ημπορούμεν να τον ίδωμεν πετώντα. Δεν ηξεύρω αν θα το κατωρθώσωμεν διότι δυστυχώς θα λείψη την προσεχή εβδομάδα
Αχ είναι 12 παρά 7 κι έχω ακόμη τόσα να σας είπω! Αλλά τι να γίνη πρέπει να παύσω τώρα διότι εις τας 12 και ¼ πρέπει να συναντήσω τους άλλους εις το Carrousel. Να ιδώμεν πως θα περάσω μόνη μου την rue de Rivoli.
5 και 25 μ.μ. Εξακολουθώ αμέσως κατά συνέχειαν διότι άλλως δεν θα τελειώσωμεν ποτέ.
Κατόπιν επήγαμεν με την κυρίαν Verger εις μίαν pension την οποίαν της εσύστηεσε η νονά της, αλλά δυστυχώς δεν ήτο pension αλλά σχολείον. Εκεί μας έδωσαν την διεύθυνσιν άλλης pension. Έτχε δε την κυρίαν αυτής να γνωρίζει κάλλιστα η κυρία Verger η οποία αμέσως ανέλαβε να της γράψη, δια να υπάγωμεν σήμερον όλοι μαζί.
Σήμερον εις τας δύο είμεθα εις την κυρίαν Verger.

και χιλίους να σε περιποιηθούν;
Παρηγγείλαμεν στρείδια και δια την Έλλην αστακό μια μποτίλια άσπρο έξοχο κρασί και μία μπύρα. Δια να μας δώσουν τα στρείδια εκουβάλησαν κοντά μας ένα ολόκληρο τραπεζάκι με στρείδια και πάγο. Και εκεί αυτοστιγμή μία σερβιτόρα τα ήνοιξε και μας τα προσέφερεν επί πάγου. Τον αστακόν της Έλλης τον ετοίμασαν και αυτόν εμπρός μας και τον προσέφεραν εις μεγάλον δίσκον χωριστά η μαγιονέζα. Επί του τραπεζίου υπήρχαν και ψιλές φέτες βουτύρου.
Είναι δια φάγωμα και αυτά ερωτώ;
«Βέβαια απαντά η Edith αυτό το προσφέρουν έτσι και θα το περνούν εις το couvert ώστε ας το φάγωμεν». Εμπρός λοιπόν βούτυρο στρείδια και άσπρο κρασί! Παιδιά μου γλύψετε τα χείλια σας!
Κατόπιν παρηγγείλαμεν η Edith και εγώ filet de sole a la bonne femme, 11,75 η μερίς, κατά σύστασιν της θείας Μαρίας. η Έλλη και Lucie civet de lievre 12,50 και ο μπαμπάς μπιφτέκι με πατάτες. Αι soles ήσαν κάτι το έξοχον! Τόσον ώστε εξέχασα όλην την πόζαΝ μου και εις την

6. Salon de Lecture des Grands Magasins du Louvre. Επιστολή Ελμίνας Ζάννου προς αγαπητοί μου,
   Παρίσι Δευτέρα 24/7 Οκτωβρίου 11/30 π.μ.

Αγαπητοί μου
Καθώς βλέπετε από το Louvre σας γράφω. Μίαν ώραν ετριγυρίσαμεν εδώ μέσα και συγχαρήτε μας δια τας παμφθήνους αγοράς μας! Ούτε πεντάρα δεν εβγάλαμεν από το πουγκί μας, δια τον απλούστατον λόγον ότι δεν ηγοράσαμεν τίποτε. Ακρίβεια μεγάλη και όταν ευρίσκαμεν κάτι σχετικώς ευθηνό το αφήναμεν δια να το ίδωμεν και αλλού μη εύρομεν τίποτε καλλίτερον. Η Έλλη και η Edith απελπίσθησαν! Τώρα η Lucie και εγώ εμείναμεν εις το salon de lecture όπου εδώσαμεν rendez-vous με τον μπαμπάν και αι άλλαι δύο επήγαν να αγοράσουν κάτι ψιλικάΟύφ τι βαρεμός αυτά τα μαγαζιά!
Τώρα που έχω καιρόν να σας γράψω δεν έχω πολλα πράγματα να είπω (αλλοίμονον εάν είχε !!ΑΙΖ)

Επήγατε καθόλου εις το τέννις;
Χαιρετίσματα να λέγετε εις όλους και άμα ιδήτε τον Γεράσιμον να του ειπήτε ότι λυπούμαστε πολύ που δεν τον είδαμεν να τον αποχαιρετήσωμεν.
Βλέπετε συχνά τα παιδιά του θείου Μιλτιάδου; Είπετε τους ότι χθες τους είχα αρχίσει εν γράμμα αλλά μου ήτο εντελώς αδύνατον να το τελειώσω, Να μην θυμόσουν αν δεν τους γράφωμεν τώρα διότι έχομεν πολλάς ασχολίας και δεν προφθαίνομεν. Ας τους διαβάζετε τα προς σας γράμματα μας.άμα τακτοποιηθούμεν τότε
Καθώς φαίνεται θα τον αποφύγουμεν (κατά 90% προσθήκη ΑΙΖ) τον πόλεμον . Ο Poincare κάμει όλα τα δυνατά του δια να μη γίνη αλλά φοβούμεθα τους Κρήτας Αλήθεια σήμερον ανοίγει η Βουλή και να μην ηξεύερομεν τι γίνεται
Το απόγευμα πιστεύω πάλιν εις τα εμπορικά να τρέχωμεν
Πως πηγαίνει η γυμναστική σου Blanche; Και ο κορσές σου;
Και το μάτι σου Λιλή πιστεύω να μη ξανάρχισε, Αγλαία φίλησε μου τον Τζίκο Τζινο την αρραβωνιαστηκια του , την μαϊμού και την Τούζη σας δε όλους ως και την αγαπητήν Miss Dillon
Κατασπάζομαι

Ελμίνα

ήτο ο κηδεμών του θείου Μανώλη (και της μαμάς σας προσθήκη στο γράμμα του ΑΙΖ)
Έπειτα ελάβαμεν επιστολάς από την κυρίαν Martinand, η οποία μας έλεγε να απευθυνθώμεν προς μίαν δεσποινίδα Kellermann rue Saint Jacques η οποία θα μας ωμίλει δια κάποιαν Cercle Concordia, εις άλλη δε κάρτα την διεύθυνσιν της Cercle Concordia
Χθες λοιπόν απεφασίσθη ο πατήρ η Lucie και εγώ να αρχίσωμεν την περιοδείαν μας. Κατά τας 10-101/2 εξεκινήσαμεν, πήραμεν το metro, και εβγήκαμεν εις την place Saint Michel και με τον χάρτην εις τα χέρια προσανατολίσθημεν εις την Rue Saint Jacques και μετά πορείαν ελαχίστην δια τους Παρισινούς, αρκετήν δι’ ημάς φθάσαμεν εις το σπίτι της Kellermann απ’ έξω έγραφε “le Foyer des Etudiantes” είσοδος … άθλια! Σκάλα… τερατώδης, ανεβαίνομεν κτυπούμεν μας ανοίγουν. Δεν εσημείωσα ότι είμεθα εις ημίφως. Η Mlle Kellermann έλειπε. Θα ήτο μόνον από τας 12 ως τας 3. Ανεχωρίσαμεν απογοητευμένοι! Εις τέτοιαν pension βεβαίως δεν θα υπάγωμεν! Ωραίαν σύστασις! Τέτοιο θα είναι και το Cercle.! Εκεί κοντά ήτο και μία pensionτην διεύθυνσιν της οποίας μας είχε δώσει η Ζωή. Αλλά τι pension, ήτο ξενοδοχείον! Πλάι δε διαβάζω «Μέγα Ξενοδοχείον η Ανατολή».
Διευθυνόμεθα προς την Concordia rue Tournefort ερωτώντες δεξιά και αριστερά! Όλοι οι ανθρωπάκοι ευγενέστατοι, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν αλλ’ αυτός ο διαβολοδιάδρομος ήτο χωμένος και ετυρρανίσθημεν ως ότου τον εύρομεν. Ωχ! Δρόμος ελεεινός! Στενός βρώμικος! Απελπισία. Ο μπαμπάς μας δηλοί ότι το είχε καταλάβει από την αρχήν ότι θα ήτο καμμιά σχολαστική pension! Προχωρούμεν προς το τέλος ο δρόμος φαρδαίνει και ω του θαύματος ευρισκόμεθα εμπρός από ένα κάτασπρο σπίτι, ανοικτόκαρδο με μεγάλην υάλινην πόρταν.
«Βρε παιδιά, καλά φαίνεται εδώ»
Εμβαίνομεν, ωραία ζέστη, περιποιημένο μέρος. Ζητούμεν την διευθύντριαν και εν τω μεταξύ μας βάζουν εις μίαν ωραίαν αίθουσαν, στρογγυλήν περίπου θολωτήν, άσπρα επιπλωμένην, με περιοδικά εις το τραπέζι. Μπρέ, μπρέ πολύ ωραία είναι εδώ. Ησυχία. Η διευθύντρια έτρωγε. Άμα ετελείωσε, μας έβαλλε εις ένα σαλονάκι. Εφαίνετο καλή κυρία με άσπρα μαλλιά αλλά μας εδήλωσε ότι θέσιν δεν είχε!! Μας έδωσε διευθύνσεις δι’ άλλας pensions, τας οποίας δεν εγνώριζε εκτός

Τέλος, τέλος, εξεκολλήσαμεν. Εξήλθαμεν και αναπνεύσαμεν!!
Α παιδιά μου, τι διασκέδασα με την Lucieκαι με τον μπαμπά! Δια να ξεσκάσουν ήρχισαν το κατηγορητήτιον. Και όσον έλεγε ο εις εκουρδίζετο ο άλλος «κακιά δεν σου εφάνη; Έλεγεν η Lucie. Ναι στρίγγλα απήντα ο μπαμπάς. Αργότερα την ονόμασε μέγαιραν!!!
Εξέχας να σας ειπώ ότι μπάνιο δεν είχε! Η Lucie η ανόητη είχε νομίσει ότι έτσι την επέρναμε και την είχε πιάσει απελπισία!!!
Επήραμε τότε εν αυτοκίνητον και κατευθύνθημεν εις την pension Lantheaume, rue de l’Universite 191. Επηγαίναμεν, επηγαίναμεν, εφύγαμεν από το Quartier Latin και αρκετά μακράν εφθάσαμεν. Ο δρόμος ήτο μεγαλύτερος, η συνοικία πολύ καλλιτέρα, το σπίτι απ’ έξω μεγάλον και καλόν. Η είσοδος ευπρεπείς και ascenceur ανέβασε εις τον 5ο. Η εντύπωσις αμέσως ήτο καλή. Μας ήνοιξαν και μας έβαλαν εις εν ωραίον σαλονάκι, όπου ήλθεν η κυρία, πολύ καλή, αλλ’ ήσυχη και μάλλον σιωπηλή. Αφού ωμιλήσαμεν πρώτον δια άλλα πράγματα, περί των σχέσεων μεταξύ των οικογενειών Lanthaume και Roche κατόπιν μας έδειξε τα δωμάτια. Και αυτά περιποιημένα. Το εν μεγάλο, το άλλον μικρότερον, διά σαλονάκι και γραφείον συνεκοινώνουν δια μικράς chamber de toilette οίαν όμως η κυρία «μετεχειρίζετο ως είδος ντουλαπιού, αλλά την οποίαν δι’ ημάς θα άνοιγε. Τιμή δι ημάς 225, αν και 250 είναι το τακτικόν!
Τόση ήτο η αντίθεσις με τας άλλας, ώστε ο μπαμπάς οριστικώς της είπε ότι θα υπάγωμεν. Όταν όμως εξήλθαμεν, είδαμεν ότι είμεθα πολύ μακριά!! Εις τον pont de l Alma, δι ο και επεστρέψαμεν με αυτοκίνητον. Εδώ δε είδαμεν ότι δεν έχει κοντά metropolitain εκτός του ότι είναι μακρυά από τα μαθήματα πως θα επιστρέφαμεν το βράδυ από το θέατρον. Δεν ήτο μδε πιθανόν να εύρωμεν άλλας pensionnaires να πηγαίνουν, διότι εν όλω, άμα είναι πλήρης η pension έχει 8 πρόσωπα, και νομίζομεν κυρίας, ώστε θα είναι επίσης μάλλον πολύ ήσυχη και σοβαρά! Σήμερον λοιπόν της εγράψαμεν ότι ένεκεν της αποστάσεως δεν είμεθα βέβαιοι αν θα υπάγωμεν, και

αύριον θα της είπωμεν. Σήμερον δε το απόγευμα επήγαμεν εις μίαν pension την οποίαν μας εσύστησεν η Καστρωμένου Rue Saint Jacques. Είναι πολύ μεγάλη, πατώματα πολλά, εις το είδος της δε καλή. Η τραπεζαρία μεγίστη. Εις το σαλόνι μαζεύονται συνήθως το βράδυ αι νέαι. Είναι πλήρης, αλλ’ επειδή ένεκα του πολέμου φεύγουν Βούλγαροι τινες και ο Μαυρουδής όστις κα΄θηται εκεί αδειάζουν δωμάτια. Ο Μαυρουδής ηξεύρετε είναι αδελφός της κυρίας Μαλανδρίνου η οποία και αυτή κάθισε εκεί. Μας έδειξεν η κυρία, χονδρή Αλσατίς, αλλά καλή, το δωμάτιον του Μαυρουδή και εν άλλο απέναντι, το οποίον θα ηδύνατο να μας δώση. Όχι τόσον περιποιημένα ως της κυρίας Lanthaume, αλλά μεγαλέιτερα και με ηλ. Φως. Είναι δε ζωηρά pension κάθηνται πολλαί νέαι αι οποίαι πηγαίνουν συχνά εις το θέατρον. Δεν υπάρχει metro κοντά αλλά πολλά autobus τιμή 216 και 201. Τώρα τι πρακτέον; Εις την Lanthaume πιο οικογενειακή ζωή και περιποίησις, εις την άλλην μεγαλειτέρα κίνησις και ευθυμία. Αύριον θα υπάγωμεν και εις τας 2 με την Edith; Η Edith έγραψε εις την κυρία Μαλανδρίνου να ερωτήση τον αδελφόν της, όστις κάθηται πολύ καιρόν εκεί αν είναι καλή pension.
Δεν ηξεύρομεν τι να αποφασίσωμεν. Τώρα καληνύκτα σας και πολλά πολλά φιλιά από την βλακεντίαν Ελμίναν.

Αγαπητό αγόρι
Δεν πιστεύω να δυσαρεστηθείς ως λέγει η Μίνα, που γράφω αγγλικά εις την Miss Dillon! Δεν προφθάνω όμως πλέον σήμερον. Η Lucie αργεί φοβερά και ούτω ήλθα κάτω να γράψω ακόμη δύο λέξεις έως ότου κατέλθει και αυτή. Μου φαίνεται ότι εφέτος είναι ακόμη πλέον ακριβά τα θέατρα δια loge δευτέρας σειράς εις την opera comique μας επήραν 10 φράγκα το εισιτήριον. Έχει εφέτος και κάτι «pour les pauses»! Και όταν επήγαμεν να πάρωμεν με …..τα εισιτήρια μας ώρμησαν ένα σωρό κύριοι προτείνοντες να μας πωλήσουν φθηνότερα! Όταν δεν ηξαύρει κανείς βεβαίως το γελούν. Και χθές εις την … μας επήραν δια service τάχατες και

ήθελαν να μας πάρουν τα καπέλλα δια να μας φορολογήσουν και πάλιν αλλ’ εμείς τα εβγάλαμεν μέσα! Τι φρίκη! Εβραίοι είναι όλοι οι ανθρωποι Και εις την Ελβετίαν προσπάθησαν να κλεψουν δυό ή τρεις φορές της Έλλη!. Το … με ζαλίζει!
Αργούμεν και δεν θα προφθάσωμεν να αγοράσωμεν ότι θέλουμε. Πρώτα πρώτα θα υπάγωμεν εις την Belle jardinière δια να παραγγείλη ο Μπαμπάς ενδυμασία. Τι γίνεται με τον πόλεμον; Η Έλλη ήθελε να επιστρέψειεις Ελλάδα με τον Δημήτρη. Εγώ δεν ηεξεύρωδιατί είμαι σχεδόν βεβαία ότι δεν θα γίνη τίποτε. Τουλάχιστον πάντα έτσι λέγω. Πότε πλέον θα έχωμεν γραμματά σας! Ο θείος Αλέξανδρος είναι καλλίτερα ολίγον αυτές τας ημέρας αλλά δεν πρέπει να ομιλή και δι’ αυτό είναι μελαγχολικός. Δεν μπορεί να φάγη παρά μόνον γάλα, αυγά σούπα, κρέμα, διότι τα άλλα τον πονούν όταν καταπίνη Λέγει εδώ ότι είναι καρκίνος αλλά ο μπαμπάς δεν τον πιστεύει. Δεν θα εκρατούσε τόσον καιρόν. Θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να υπάγει να εξετασθεί εις Λωζάννην. Ο θείος Μανώλης είναι πολύ καλά και ευθυμώτατος η θεία Ελένη και τα παιδιά λαμπρά. Θα φύγουν την Παρασκευήν πιθανά. Εκείνοι καθονται εις το ξενοδοχείον de Londres και ημείς Albion. Δεν είναι αστείον. Φεύγομεν
Σε φιλώ γλυκά
Edith

8. Επιστολή Ελμίνας και Αριστόβουλου Ζάννου προς αγαπητοί μου Παρίσι 2/15 Οκτωβρίου 1912
   Τρίτη 7 παρά ¼ μ.μ.

Αγαπητοί μου
Πότε τέλος θα έχωμεν πάλιν νέα σας; Το γράμμα του Μίλτου το οποίον έφυγεν Δευτέραν ελάβαμεν Σάββατον βράδυ και έλεγε ότι την επομένην θα μας εγράφατε, αλλ’έκτοτε τίποτε δεν ελάβαμεν. Μόλις χθες εσυλλογίσθημεν ότι τα γράμματα αργούν διότι δεν υπάρχουν πλέον ελληνικά πλοία. Αλλά την Τρίτην υπήρχε Λοϋδ. Τέλος πάντων αν δεν έφυγε Τρίτην θα έφυγε Παρασκευήν και τότε θα το λάβωμεν αύριον ή μεθαύριον. Πάντως να κυττάζετε καλά πότε έχει ταχυδρομείον και πότε φθάνει ώστε να γνωρίζομεν πότε να γράφωμαν. Συ Μίλτο τα ηξεύρεις αυτά. Δεν έχω το γράμμα σου εμπρός και δεν ενθυμούμεν τι έχω να απαντήσω Πάντως μας ενδιέφερε πολύ. Επίσης πολύ μας ηυχαρίστησεν και διασκέδασε το γράμμα της Αμαρυλλίδος το οποίον ήτο νοστιμότατον (ΑΙΖ υπογράμμιση). Ειπέτε της παρακαλώ ότι πολύ την ευχαριστούμεν και να μη θυμώση διότι δεν της εγράψαμεν ακόμη, αλλά σας διαβεβαιώ ότι μας είναι αδύνατον. Αφού φύγουν οι άλλοι και μείνουμεν αι δυό μας, τότε δεν θα έχωμεν τι να κάμωμεν και θα ριθχώμεν εις την επιστο-

ομιλητική και καλή. Είναι 38 ετών, αλλά δεν φαίνεται περισσότερον από 28. Είναι χήρα αλλ’ ομοιάζει σαν κορίτσι τόσον είναι σβέλτα και ζωηρά. Είμαι βεβαία ότι δεν θα περάσωμεν άσχημα μαζή της (Σας τα έγραψα ήδη ΑΙΖ)
H Lucie και ο μπαμπάς επήγαν με την κυρίαν Verger εις την Nico-Vauchelet (καθηγήτριαν του άσματος) και ακόμην δεν εγύρισαν! Μα τι κάμουν τόσην ώραν οι ευλογημένοι (Εσυνεφωνήσαμεν δι ένα μήνα 8 μαθήματα 1,20 ΑΙΖ)
Έχω τόσαν να είπω ώστε δεν ηξεύρω από πού να αρχίσω. Μένουν Werther Primerose Maison Electrique έχουμε ακόμη γεύμα εις Tabary Magic City περιπλάνησις ανά τας οδούς κατά την νύκτα, μετάβασις εις Saint Cloud, γεύμα εις Verger, επίσκεψις Περνο. Εγκατάστασις εις την pension, επίσκεψιν Haussoulier, μετάβασις εις εις Pere Lachaise κινηματογράφος Πατέ και… Moulin Rouge.
Τετάρτη πρωί 10π.μ. Το μελάνι ήλλαξε διότι τώρα ευρίσκομαι εις το σαλονάκι μας εις την pension. Είναι νόστιμο και θα γίνη περισσότερον όταν το στολίσωμεν με τας εικόνας μας και τα φωτογραφίας μας. Το μόνον κακόν είναι ότι είναι ολίγον σκοτεινόν διότι τα παράθυρα είναι μικρά αν και δύο, αλλά σήμερον έχει συννεφιά, πριν μάλιστα ψιλόβρεχε. (Το δωμάτιον του ξενοδοχείου μας σκοτεινότερον! ΑΙΖ)

Έχει μίαν βιβλιοθήκη έξοχον πράγμα με βιβλία σπανιώτατα. Έν βιβλιάριον προσευχών, όμοιον του οποίου υπάρχουν μόνον 2. Το εν τω έχει η πριγκίπισσα Σοφία, το άλλο ο εκδότης.
Ο κ. Περνώ μας προσκάλεσε να πηγαίνωμεν σπίτι του. Παίζουν τέννις και τον χειμώνα πατινάρουν. Ήτο ευγενέστατος και μας συνώδευσε ως τον σταθμόν και έμεινε μαζί μας ως να έλθη το τραίνον.
Το Σάββατον είχαμεν υπάγει με τον μπαμπά εις τους φίλους του κ. Μυλωνά αλλ’ ο μεν Foucart είναι ακόμη εις Brettagne ο δε Hausoulier τώρα επιστρέφει από την εξοχήν αλλά δεν τον εύρομεν. Του αφήσαμεν το γράμμα με την παράκλησιν να μας ειδοποιήση ώστε δυνάμεθα να τον ίδωμεν. Μας απάντησε εν γράμμα ευγενέστατον ότι λυπείται διότι δεν μας συνήντησε. Να τον συγχωρήσωμεν διότι δεν δύναται να μας επισκεφθή αμέσως, αλλ’ είναι ακόμη εις την εξοχήν και ότι την Τρίτην εις τας 2 θα ήρχετο αυτός να μας ίδη. Ήλθε πραγματικώς και μας εγοήτευσε με την ευγένειαν του. Είναι υψηλός με γένεια ψαρά, γένεια εντε-

Τρίτην και Παρασκευήν εις τας 11.
Να ίδωμεν τώρα! Θα είναι καλή καθηγήτρια. Που να ηυξέυρω και εγώ.! Θα τα γράψω αυτά εις την κ. Φωκά και θα την ερωτήσω εάν γνωρίζη την κυρίαν Vauchelet και τι φρονεί περί αυτής. Είναι ευχάριστος κυρία, φωνακλού και χονδρομπαλού. Εάν χάσω κανέν μάθημα πάντως θα το πληρώνω. ‘Ισως θα μπορεί να μου το αναπληρώνη. Εάν είμαι άρρωστη επί 15 ημέρας τότε nous pourrons arranger ca.
Αυτά λοιπόν να ίδωμεν τώρα το αποτέλεσμα.
Πηγαίνω να πλυθώ διότι όπου να είναι θα μας φωνάξουν εις το τραπέζι.
Κρίμα που δεν προφθαίνω να γράψω και άλλα.
Σας φιλώ όλους πολύ πολύ
Lucie

12. Επιστολή Ελμίνας Παντελάκη προς αγαπητοί μου, Παρίσι τη 22/9/Οκτωβρίου 1912
    Τρίτη 6μ.μ.

Αγαπητοί μου
Ποίος ηξεύρει πότε θα λάβετε αυτό το γράμμα με την ανακατοσούραν των ταχυδρομείων δεν ηξεύρομεν πλέον τι μας γίνεται. Προς το παρόν θα γράφωμεν συχνά και ας λαμβάνετε μαζύ τα γράμματα μας. Μόνον που ξοδεύομεν πολλά γραμματόσημα και θα φωνάζη ο πατήρ!
Αυτήν την στιγμήν θα ευρίσκεσθε πάλιν εις τον σιδηρόδρομον πιστεύω, καϋμένοι μπαμπάκα Edith και Έλλη. Τι ωραίαν νύκτα θα περάσατε! Εντούτοις σας ζηλεύω. Μη μας συλλογίζεσαι πολύ χρυσέ μου μπαμπάκα έννοια σου και θα συνηθίσωμεν μια χαρά. Βεβαίως έχομεν κάποτε μελαγχολίαν αλλά δεν έχομεν πολύν καιρόν δια να συλλογιζώμεθα την μοναξιάν μας. Όταν μάλιστα κατερχόμεθα δια τα γεύματα δεν φαινόμεθα καθόλου μελαγχολικαί και η κυρία μας είπεν ότι είμεθα πολύ γενναίαι. Βλέπετε; Μόνον σεις μας κατηγορείτε!

Από την pension είμαι αληθώς πολύ ευχαριστημένη. Η κυρία πολύ καλή και τόσον εύθυμος, και όλοι οι άλλοι καλοί άνθρωποι. Το σαλονάκι μας, μας το εδιόρθωσε! Μας έβαλε δυνατότερον φως ένα τέλη μπροστά στην φωτιά, και τον νιπτήρα τον εδιόρθωσε πολύ καλά. Έβαλε ένα ξύλο δια να κρυφθή η λεκάνη και εσκέπασε το όλον με ένα ωραίον ύφασμα άσπρο με κόκκινα κλαδιά, και αράδιασε επάνω διαφόρους φωτογραφίας μας. Εκεί, κατά την γνώμην της κυρίας ημπορούμεν να βάλωμεν τα βιβλία. Χθες αγοράσαμεν κορδέλλα ωσάν τας φαρδειάς των μαλλιών, χρώμα σκούρο κόκκινο, τα 10 μέτρα 3,30 και θα υπάγωμεν εις ένα φαναρτζήν εδώ κοντά δια να κόψωμεν τα γυαλιά. Φαίνεται όμως ότι ημπορεί κανείς να πάρη πολύ νόστιμα κάδρα προς 1,25 ως 1,50. Χθες το απόγευμα ετριγυρίζαμεν 10 ώρες μες τον Λούβρον. Κόσμος πάρα πολύς και εσκάσαμεν ώσπου να εύρωμεν vendeurs. Τέλος τα εκαταφέραμεν να αγοράσωμεν πολλά πράγματα. Εξοδεύσαμεν παρακαλώ 59 δρ αλλά πρέπει να αφαιρέστε μίαν partition της Lakme προς 18 φρ. η οποία θα πληρωθή με τα ιδικά μου χρήματα. Επήραμεν και ένα λεξικόν Larousse, ένα μπανάκι 3 φρ περίπου σίδερον σιδερώματος, κτένια καθρεπτάκι (όχι άσπρον διότι ήτο πολύ ακριβώς εως 7 φρ. αλλά με χρώμα ξύλου), σαπούνια, κουμπιά, και διάφορες ψιλολογιές.
Δια την ζακέτταν της Μίνας, δεν ευρήκαμεν φθηνώτερα μεταξωτό και βελούδο, από αυτά τα οποία θα μας φέρη η ράπτρα ώστε καλλίτερον να διαλέξωμεν από αυτά που θα μας φέρη αυτή! Το καπέλλο της Μίνας, εννοείται ότι δεν ήθελε να το πάρη πίσω, αφού λέγει, έγινεν επίτηδες δι’ αυτήν, ώστε θα φαρδύνη την βάσιν, θα μικρύνη τα bords και τότε πιστεύω να πηγαίνη. Θα μας το στείλει αύριον. Τα costumes μας έφθασαν σήμερον το πρωΐ. Εγώ έλειπα ώστε δεν ημπόρεσα να το δοκιμάσω, και ούτε το εδοκίμασα ακόμη. Της Μίνας πηγαίνει καλά. Η Μίνα γράφει ένα σωρό εις την Αμαρυλλίδα. Καλά θα κάμετε να διαβάσετε και εκείνο το γράμμα.
Τα γράμματα από το σπίτι τα ελάβαμεν χθες το βράδυ. Δηλαδή ακριβώς μίαν εβδομάδα αφού εστάλησαν. Δεν είναι φρίκη! Το γράμμα της Miss Dillon προς την Edith δεν πιστεύω να είναι ανάγκη να το στείλω οπίσω αφού τώρα

νισμόν είδομεν, ότι ετραγούδησε τον Hyppolite et Arieie (rossignols amoureux) και την Flute enchantee. Έχει πάλιν τους ιδίους επαίνους, αλλά λέγει ότι την Flute δεν την ετραγούδησε με το «style voulu»
Πάντως η κυρία Vauchelet εύρεν ότι έχει πολύ καλούς βαθμούς! Αυτό ήτο το έτος 1897 και η σημειωμένη ηλικία είναι 23 και ½, ώστε τώρα η κυρία Φωκά είναι ως ελογάριασε και η κυρία Vauchelet 38 1/2 ετών. Εάν βεβαίως είχεν είπει τότε την αληθή της ηλικίαν.
Αλλά πιστεύω, ότι αληθώς αυτή θα είναι η ηλικία της, αφού η αδελφή της η κυρία Γεωργιάδου είναι μεγαλειτέρα από αυτήν ως και ο αδελφός της.
Με όλα αυτά και με άλλας ομιλίας (μου είπεν ότι ομιλώ καλά τα γαλλικά χωρίς accent! ή μάλλον με accent doux!) επέρασεν η ώρα και μόλις εις τας 12 και 5 ανεχώρησα απ’εκεί. Πολύ συλλογιζόμην την Μίναν μήπως ανησυχήση, και εσκέφθην τι θα έκαμε εάν συνέβαινε καμμιά σύγκρουσης εις το metro και επληγονώμην ή εσκοτονώμην. Ωραίαι σκέψεις έ; Μόλις εις τας 1 παρά 20 κατόρθωσα να κατέλθω εις την τραπεζαρίαν όπου είχαν ήδη καθήσει οι άλλοι. Η Μίνα είχεν αρχίσει να ανησυχή! Της εδιηγήθην τα του μαθήματος και ενθουσιάσθη με όσα καλά μου είπε η κ. Vauchelet. Πιστεύω αληθώς ότι θα είναι καλή διδασκάλισσα και ότι διδάσκει με πολύ ενδιαφέρον. Να ίδωμεν Και είμαι πάντα κρυολογημένη! Την νύκτα με έτσουζε πολύ ο λαιμός και είχα αρκετό συνάχι. Σήμερον είναι καλλίτερα ο λαιμός μου, μόνον που βήχω λιγάκι και είναι η μύτη μου πιασμένη. Η κ. Vauchelet μου είπεν ότι εάν βλέπω ότι εξακολουθεί επί πολύ ο πονόλαιμος, να υπάγω εις ένα πολύ καλόν ιατρόν που γνωρίζει αυτή, εις τον οποίον πηγαίνει και η κόρη της. Ποίος ειξεύρει τι ακριβός που θα είναι.
9 και 10μ.μ. Αν και εμείναμεν επ’αρκετόν κάτω εν τούτοις είναι μόλις αυτή η ώρα! Αυτό είναι ευχάριστον διότι έτσι έχομεν καιρόν και να μείνωμεν ολίγον κάτω και να έχωμεν καιρόν κατόπιν δι ολίγην επιστολογραφίαν και άλλα πράγματα.
Το ζεύγος των Γερμανών, επήγεν εις την Primerose αι δύο Αμερικανίδες έφυγαν γλήγορα κατόπιν ανήλθε και η κυρία η Γερμανίς ονόματι Witting ο Γουατεμάλος κύριος de la Serda επήγεν εις την κάμαραν του και καθώς έλειπεν ο νέος Γερμανός (Shultze) εμείναμεν αι δύο μας με την νέαν

Γερμανίδα και την κυρίαν. Α! εξέχασα την τεράστιαν γερμανίδα δεσποινίδα η οποία τραγουδεί. Και αυτή ανήλθεν ενωρίς εις την κάμαραν της. Η κυρία επρόκειτο να υπάγη εις το θέατρον με τον κ de la Serda να ίδουν το «Coeur dispose» δεν το έλεγεν όμως δια να μην ακούση η κυρία Witting η οποία θα δυσαρεστείτο επειδή δεν την έπερναν μαζύ των.
Φαίνεται, ότι είναι ολίγον κακίστρα, αλλά ημάς τι μας μέλλει. Προς ημάς είναι πολύ καλή και αν ημείς της φερώμεθα ευγενώς, όπερ βέβαιον, τότε βεβαίως δεν θα αλλάξη. Προχθές επρότεινε στην νέαν Γερμανίδα να υπάγουν κάπου μαζύ, και αύτη ηρνήθη. Έπειτα της είπε δι’ένα κονσέρτο και πάλιν δεν ηθέλησεν η άλλη διότι θα έπαιζαν όλο γερμανικά κομμάτια, και αυτό φαίνεται ότι την επείραξε. Ευρίσκει επίσης πολύ άσχημο το να βγαίνει εξακολουθητικώς με τον νέον συμπατριώτην της και το βράδυ να μένουν τόσον αργά μαζύ. «Καλά να υπάγουν μερικές φορές μαζύ, δεν πειράζει καθόλου αλλ’ εξακολουθητικός,