Περπατούμεν, περπατούμεν, πουθενά σταθμός! Ερωτούμενπου είναι το metro και αναγκαζόμεθα να υπάγωμεν πεζή ως το Trocadero. Αλλ η ώρα επερνούσε κ’εκεί μόλις ηύραμεν εν αυτοκίνητον εχώθημεν μέσα. Αει, τι μακρά που είναι η Avenue de Gobelins! Επληρώσαμεν 2,75 και 25 pourboire 3! Επειδή όμως εγώ πταίω εις αυτό θα τα πληρώσω μόνη μου.
Ο θ. Αλέξανδρος δεν ήτο πολύ καλά. Θα σας ομιλήσω περί αυτού κατωτέρω. Η Alice ήτο εκεί. Ο Jean θα επερνούσε εξετάσεις το απόγευμα. Φαίνεται ότι απέτυχε τον Ιούλιον, διότι τους είχαν δώσει εν δυσκολότατον πρόβλημα το οποίον κανείς σχεδόν δεν έλυσε! Αλλά τώρα έχει πολύ καλούς βαθμούς και ελπίζουν ότι θα περάση. Φαίνεται ότι το baccalaureat είναι φοβερά δύσκολον. Οι πλείστοι αποτυγχάνουν. Εμείναμεν εις της θ. ‘Ιρμας ως τας 3 και κατόπιν επήγαμεν πεζή εις της Lea Roman. Ήτο αρκετά μακράν, δι ήμάς! κ’έπειτα 91 σκαλιά! Αλλ’είναι πολύ καλή η καϋμένη και έτσι χθες ενώ εμείναμεν πάλιν ως τας 4 ½ από το μεσημέρι δεν εβαρεθήκαμεν. Απ’αυτήν εμάθαμεν ότι ο θ. Αλέξανδρος ορισμένως έχει καρκίνον του λάρυγγος ο οποίος δυστυχώς δεν ιατρεύεται. Τα picures τα οποία κάμει τον διατηρούν αλλά δεν είναι ιαματικά. Δι’αυτό νομίζει η Lea ότι είναι περιττόν να υπάγει εις Λωζάννην. Όλα δε τα άλλα που έχει προέρχονται διότι πλέον το αίμα έχει χαλάσει έτσι είπαν οι ιατροί! Είναι πολύ λυπηρόν. Φαίνεται δε ότι κάποιος ιατρός σκληρότατα είπεν την αλήθειαν εις την Alice περιγράφων εις αυτήν λεπτομερώς τι θα υποφέρη ως το τέλος ο πατέρας της.
Την Τετάρτην ήτο εις της κ. Lea (μας είπε να την ονομάζομεν Tante Lea) εις κύριος διευθυντής στρατιωτικής ορχήστρας, χθες δε μία νέα κυρία την οποία ονομάζει «ma fille adoptive» και τα δύο παιδάκια της χαριτωμένα μικρά 8 ½ και δέκα ετών. Το απόγευμα ήλθε μία κυρία Βουλγαρίς της οποίας ο άνδρας είναι αξιωματικός εις τον πόλεμον. Πως την ελυπήθημεν την καϋμένην. Αυτή είναι δυστυχής! Ευτυχώς δεν ευρίσκεται εις τον σταθμόν της Αδριανοπούλεως αλλά με τους Σέρβους. Αλλά και πόσοι άλλοι ιδικοί της είναι εκεί. Καμμιά τριανταριά εκ της οικογενείας της και της του συζύγου της! Αυτή είναι τώρα μόνη εδώ με το παιδάκι της, και μετανοεί διατί δεν εγύρισε πίσω με τον άνδρα της. Αλλά ποίος επίστευσε ποτέ εις τον πόλεμον; Έχει δε εδώ και δύο άλλας φίλας Βουλγαρίδας, οι σύζυγοι των οποίων είναι αξιωματικοί εις τον στρατόν της Αδριανουπόλεως. «Τι με μέλει, έλεγε, αν η Βουλγαρία νικήση και γίνη διπλή, αν εγώ χάσω τον άνδρα μου;» Όλαι αι γυναίκες είναι παντού αι ίδιαι και ώ, έχουν πολύ δίκαιον. Και αυτή που ομιλεί έτσι έχει