Τέλος, τέλος, εξεκολλήσαμεν. Εξήλθαμεν και αναπνεύσαμεν!!
Α παιδιά μου, τι διασκέδασα με την Lucieκαι με τον μπαμπά! Δια να ξεσκάσουν ήρχισαν το κατηγορητήτιον. Και όσον έλεγε ο εις εκουρδίζετο ο άλλος «κακιά δεν σου εφάνη; Έλεγεν η Lucie. Ναι στρίγγλα απήντα ο μπαμπάς. Αργότερα την ονόμασε μέγαιραν!!!
Εξέχας να σας ειπώ ότι μπάνιο δεν είχε! Η Lucie η ανόητη είχε νομίσει ότι έτσι την επέρναμε και την είχε πιάσει απελπισία!!!
Επήραμε τότε εν αυτοκίνητον και κατευθύνθημεν εις την pension Lantheaume, rue de l’Universite 191. Επηγαίναμεν, επηγαίναμεν, εφύγαμεν από το Quartier Latin και αρκετά μακράν εφθάσαμεν. Ο δρόμος ήτο μεγαλύτερος, η συνοικία πολύ καλλιτέρα, το σπίτι απ’ έξω μεγάλον και καλόν. Η είσοδος ευπρεπείς και ascenceur ανέβασε εις τον 5ο. Η εντύπωσις αμέσως ήτο καλή. Μας ήνοιξαν και μας έβαλαν εις εν ωραίον σαλονάκι, όπου ήλθεν η κυρία, πολύ καλή, αλλ’ ήσυχη και μάλλον σιωπηλή. Αφού ωμιλήσαμεν πρώτον δια άλλα πράγματα, περί των σχέσεων μεταξύ των οικογενειών Lanthaume και Roche κατόπιν μας έδειξε τα δωμάτια. Και αυτά περιποιημένα. Το εν μεγάλο, το άλλον μικρότερον, διά σαλονάκι και γραφείον συνεκοινώνουν δια μικράς chamber de toilette οίαν όμως η κυρία «μετεχειρίζετο ως είδος ντουλαπιού, αλλά την οποίαν δι’ ημάς θα άνοιγε. Τιμή δι ημάς 225, αν και 250 είναι το τακτικόν!
Τόση ήτο η αντίθεσις με τας άλλας, ώστε ο μπαμπάς οριστικώς της είπε ότι θα υπάγωμεν. Όταν όμως εξήλθαμεν, είδαμεν ότι είμεθα πολύ μακριά!! Εις τον pont de l Alma, δι ο και επεστρέψαμεν με αυτοκίνητον. Εδώ δε είδαμεν ότι δεν έχει κοντά metropolitain εκτός του ότι είναι μακρυά από τα μαθήματα πως θα επιστρέφαμεν το βράδυ από το θέατρον. Δεν ήτο μδε πιθανόν να εύρωμεν άλλας pensionnaires να πηγαίνουν, διότι εν όλω, άμα είναι πλήρης η pension έχει 8 πρόσωπα, και νομίζομεν κυρίας, ώστε θα είναι επίσης μάλλον πολύ ήσυχη και σοβαρά! Σήμερον λοιπόν της εγράψαμεν ότι ένεκεν της αποστάσεως δεν είμεθα βέβαιοι αν θα υπάγωμεν, και