800. Σημείωμα Μίλτου για το ταξίδι και τη διαμονή του στη Σέριφο. 1906. Η ημερομηνία κατά προσέγγιση (εκτίμηση Αντώνη Φάκαρου)

Λείπουν οι δύο πρώτες σελίδες

………εσηκώθην. Ώχ τι ετράβηξα τότε έως ότου ενδυθώ. Το πλοίον με έριριπτε πότε επάνω εις την πόρταν,, πότε επάνω εις την πόρταν, πότε επάνω εις το κρεββάτι, εκτός δε τούτου έσπασα το στομάχι μου από την ανακάτωσην, χωρίς όμως να βγάλω τίποτε, ώστε αν και αγαπώ τόσον πολύ τα ψάρια, ως μου έλεγε χθες η Μίνα εντούτοις με μεγάλην μου λύπην να ηδυνήθην να τους δώσω τροφήν. Μετά πολλά βάσανα αφού ενεδύθην επήγα clopin clopan έως επάνω οπόθεν με εβοήθησε ο καμαρώτος να αναβώ εις το κατάστρωμα, διότι τόσον δυνατόν ήτο το κούνημα ώστε ήτο αδύνατον να περπατήσω. Εις το κατάστρωμα ολίγον έλειψε να πέσω κάτω από το σφοδρότατον άνεμον. Εκάθησα εις το μέσον του καταστρώματος και ανέπνεα τον καθαρόν αέρα. Αλλ’ εκουνούσε, εκονούσε, εκονούσε φοβερά!! Απελπισία. Δεν ηδυνάμην πλέον να μείνω επί του καταστρώματος και ενύσταζα φοβερά. Τελοσπάντων μετά πολλήν αγωνίαν επήγον πάλιν εις την καμπίνα μου, επλάγιασα ενδεδυμένος ως ήμην και ευτυχώς απεκοιμήθην πάραυτα.
Όταν εξύπνησα ο ήλιος με εφώτιζεν. Δεν εκουνούσε σχεδόν πλέον και όταν ανήλθον επί του καταστρώματος είδον ότι είχομεν κάμψη το βόριον ακρωτήριον της Σύρου και επλησιάζαμε εις την πόλιν, μετ’ ολίγον δε εισήλθημεν εις τον λιμένα της Ερμούπολις, όπου εύρον ευκόλως τον βαρκάρην του Γεώργου. Εις τον καμαρώτον, επειδή με επεριποιήθη πολύ καλά και επειδή δεν είχα μονόδραχμον ηναγκάσθην να του δώσω δύο δραχμάσς. Όταν εξήλθον εις την προκυμαίαν της Σύρου άφισα την βαλίτζαν μου εντός της βάρκας και εκάθισα εις ένα καφενείον όπου αντί μόνον 25λ. είπιον καφέ με γάλα και ένα κουλούρι, κατόπιν επειδή ο Αετός έφευγεν εις τας 9 π.μ. από την Σύρον, επήγα να περιηγηθώ ολίγον την πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Η πόλις είναι εκτισμένη επάνω εις λόφους, αι δε οδοί αυτής είνε αι περισσότεραι από σκαλοπάτια, Αι δε λοιπαί pavees. Τίποτε το αξιοσημείωτον δεν υπάρχει εδώ, εκτός από το θέατρον και από την πλατείαν, τα οποία

θα κάμη να φροντίση ο κύριος δι’ άλλον περιβολάρην αφού πηγαίνωμεν ημείς και του ανακατεύομεν τα πράγματα του. Εμουρμούριζαν έπειτα και οι δύο έως στο εφύγαμεν χωρίς να πάρωμεν τα χορταρικά του, τα οποία όμως έφερεν έπειτα ο ίδιος εις το σπίτι.
Σήμερον επεράσαμεν πολύ σαχλήν Κυριακήν δεν επήγαμεν πουθενά διότι το απόγευμα πάλιν ο καιρός εχάλασεν και άρχισε να πνέη ισχυρός βορράς.Κατά τας 5 μ.μ. επήγα να ψαρέψω μαζί με τον Ορέστην και τον Ερρίκον και έπιασα μόνον ένα ψάρι και ο Ορέστης δύο με το ίδιο όμως καλάμι.
Κατά τα 6 ½ επήγαμεν ολίγον περίπατον μαζί με την θείαν Ειρήνη και την Ισμήνην επάνω εις τα μεταλλεία και παρετηρήσαμεν εκείθεν το πλοίον Whateley-Hall το οποίον τέλος αφού εφορτίσθη ανεχώρησε.

Δευτέρα
Σήμερον έχω να σας γράψω πολύ ολίγα πράγματα. Μόλις επήγα εις το μπαλκόνι είδον άλλο πλοίον να εισέρχεται εις τον λιμένα ήτο γαλλικόν πλοίον και ονομάζεται Caledonie. Εις τας 8π.μ. επήγα να ψαρεύσω μαζί με τον Ορέστην και έπιασα εγώ 6 ψάρια και ο Ορέστης τρία αλλ’ ο καιρός είνε πάλιν σήμερον τόσον κακός ώστε ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν γλήγορα οπίσω.
Όλο το απόγευμα γράφω την επιστολήν, και ελπίζω ότι το βράδυ θα λάβω ιδικήν σας.

Έλαβα, αγαπητή μου μαμμά, το γράμμα σου. Δεν δύνασαι να φαντασθής πόσον ελυπήθην ότι ανεσυχήσατε τόσον πολύ, αλλ’ εγώ δεν πταίω διόλου. Δεν ελησμόνησα καθόλου να σας τηλεγραφήσω, αλλ’ επροτίμησας να στείλω αυτό από το Μέγα Λειβάδι δια να είσθε εντελώς βέβαιοι ότι έφθασα. Παρεκάλεσα λοιπόν αμέσως τον Γεώργο να τηλεγραφήση ούτος δε έδωκεν το τηλεγράφημα την Τετάρτην πολύ πρωί εις τον

ξυδο και φρούτα άγουρα. Του καϋμένου του Τζελέπη δεν ήρεσε τίποτε. Τον είδατε αυτόν εις τον σταθμόν, είναι νοστιμοπαίδι, 17 ετών, σιωπηλόν και σοβαρόν αποδίδομεν τα δύο τελευταία εις το ότι εντρέπεται όπερ και φυσικόν …. Δύσκολον εις το φαγί.
Και σήμερον συννεφιά και άνεμος. Τώρα εβγήκε ολίγον ο ήλιος. Χθες το βράδυ είχον μίαν ακεφιάν πρώτης. Ελπίζω να μάθωμεν σήμερον κάτι θετικότερον περί του πολέμου.
Τι διάβολο τώρα ακριβώς που εφύγαμεν να γίνουν όλα αυτά! Τι γίνεται εις τας Αθήνας? Υπάρχει φιλοπόλεμον ρεύμα? Ταραχή, σύγχυσις? Αχ, όλοι οι καϋμένοι που έφυγαν θα υποφέρουν από το κρύο. Πως τους συλλογιζόμεθα και η Έλλη προπάντων το πουλάκι της, τον Μιλτάκην της. Από την εταιρίαν θα έφυγαν πολλοί υπάλληλοι.
Εις την Κέρκυραν προτού φύγωμεν είδαμεν 2-3 κάρα να διέρχωνται πλήρη ανθρώπων

θείαν Ολυμπίαν . Θα είναι άνω κάτω. Αλλ’ είναι αδύνατον, δεν ημπορώ να πιστεύσω ότι θα γίνη αυτός ο διαβολοπόλεμος.
Άνοιξα το παραθύρον και μπαίνει κρύον ουκ ολίγον. Φορώ, την φανέλλαν μου, το cache corset με μανίκια, χειμωνιάτικο υποκαμισάκι, εκείνο με τις bleu ρίγες έβαλα και το παντελόνι του μπάνιου. Άμα δε εξέλθωμεν θα βάλω την ζακέτα μου και το επανοφόρι της Edith.
Σήμερον είμαι καλά. Δεν μου πονεί πλέον σχεδόν η μέση μου. Χθες το βράδυ έφαγα εδώ γάλα complet πολύ ευχάριστον.
Τι γίνεσαι καϋμένε μου Μίλτο . Σε συλλογιζόμεθα όλοι τόσον πολύ, που έμεινες τόσον μόνος. Και αι δουλειές?
Αυτά τα αγόρια ακόμη κοιμούνται, αλλ’ ημείς θα υπάγωμεν να φάγωμεν.
Σας φιλώ όλους πολύ, πολύ.
Lucie
ΑΙΖ

2. Επιστολή Edith προς Λιλή, Blanche, Αγλαούλα, Lausanne le 4 Octobre 1912

Αγαπητά μου παιδιά Λιλή, Blanche και Αγλαούλα
Τι να κάμετε άραγε αυτήν την στιγμήν; Εμείς γράφομεν επί ωραιοτάτων μακρών γραφείων εντός ωραίας αιθούσης με ωραία έπιπλα και πράσινα φυτά!
Επήραμεν τον καφέ μας εις ωραίαν βεράντα κλειστής όμως με χρωματιστά νόστιμα τζάμια είναι επίτηδες δια το πρόγευμα αυτό το μέρος και έχει μικρά ψάθινα τραπεζάκια και καρέκλες επίσης ψάθινες. Και είπα Τι ωραία που θα ήτο να είχομεν μία

το ξενοδοχείον του Chateau απ’όπου σας εστείλαμεν μίαν κάρταν.
Δευτέρα. Η Edith ήρχισε να γράφει εις τον Μίλτον αλλά δεν προφθαίνει.
Εξακολουθώ Το απόγευμα η Edith, Έλλη και εγώ πήγαμεν εις την κυρίαν Μαυρίδου, απ’εκεί εις το pensionnat της Αλεξάνδρας το οποίον επεσκέφθημεν και όλοι μαζή κατόπιν μετέβημεν εις το Galerie de Commerce. Είναι ωραιοτάτη υάλινη γαλερία με μαγαζιά εις έκαστον πλευρόν, απ’όπου ηγοράσαμεν μικρά μικροπράγματα Υπάρχει επίσης εκεί ζαχαροπλαστείον όπου επήραμεν μερικά γλυκά. Το βράδυ εφάγαμεν πάλιν ις το Old India χάρις δε εις τη ευφυά επινόησιν μας κατορθώσαμεν πάλιν η Έλλη και εγώ μοιραζόμεναι τας μερίδας μας να φάγωμεν με 2,25 μαζή με ένα παγωτόν.
Την επομένην μας εξύπνησαν εις τα 5 και ¼ διότι 7 παρά 10 το τραίνο μας έφευγε. Αργούσαμεν και ο μπαμπάς εξενευρίζετο! Τέλοςεφάγαμεν και κατήλθομεν εις τον σταθμόν όλοι μαζή. Ματαίως είχομεν παρακαλέσει τον Δημήτρη να έλθη μαζή μας. Ήτο ανένδοτος.
Αφήσαμεν τα bagages, εις τα αγόρια κι ετρέξαμεν να εύρωμεν θέσιν. Το τραίνο είχε φθάσει και ήρχετο από το Μιλάνον. Ω δε της απελπισίας

ερωτά η Έλλη.
Oui mais moi je n’ ai personne a embrasser
Άρχισε τότε η κυρία να μας ερωτά τι είμεθα. Αυτή ήτο Ρωσίς και αρκετά φλύαρη Τέλος εφύγαμεν. Ο ξένος κύριος ήτο Αυστριακός χήρος δε δι ό και μελαγχολικός. $ χρόνια ταξειδεύει δια να διασκεδάση την λύπην του, δεν έχει παιδιά, μόνον αδέλφια με τα οποία είναι αποξενωμένος κατοικεί εις Παρισίους. Φαίνεται δε ότι έχει ή είχε επίσημον θέσιν. Ωμίλησε πολύ περί πολέμου. Ήτο πολύ ενάντιος αυτού. Μας έδωσε δε διευθύνσεις ξενοδοχείον τα οποία όμως όλα ήταν πλήρη. Όλοι είναι έτοιμοι δι ό και σας καταφιλώ
Ελμίνα

4. Salon de Lecture de Grands Magasins aux Galeries Lafayette Paris
   Paris, le 26 Σεπτεμβρίου/10 Οκτωβρίου 1912
   Πέμπτη 5μμ
   Αγαπητοί μου
   Δεν πιστεύω να προφθάσω να γραψω πολλά, διότι εδώσαμεν rendez vous με την Έλλην εις τας 5 εις αυτό το salon de lecture, και η ώρα η ορισθείσα έφθασε, ώστε όπου να είναι θα κάμη την εμφάνισιν της η κυρία εξαδέλφη μας. Ευρίσκομαι εδώ με τον μπαμπάν, και η Edith και η Μίνα τριγυρίζουν κάτω. Σήμερον είναι πάλιν εδώ φρικώδεις κόσμος, εσκάσαμεν και δια να εισέλθωμεν εις το ascenceur (και υπάρχουνένα σωρό) και δια να εύρωμεν μίαν θέσιν εδώ. Τώρα σας γράφω επάνω εις εν ωραιότατον γραφειάκι εις μίαν γωνίαν απέναντι μου είναι ένας καθρέπτης και μόλις σηκώνω τα μάτια μου βλέπω την μούρην μου!
   Δεν σας έγραψα καθόλου σχεδόν μέχρι

Είχε γράψει και η κυρία Martel της απήντησε ότι μας περιμένει εις τας 2. Δεν σας φαίνεται αστεία αυτή η ώρα δι’ επισκέψεις; Εντούτοις εδώ είναι η σύνηθης. Πέρνομεν αυτοκίνητον, και πηγαίνομεν πηγαίνομεν! Μα είναι μακρυά!-Μπα σας φαίνεται αλλά ηξεύρετε εδώ εις το Παρίσι όλα είναι μακρυά. Αυτός ο chauffeur μας κάνει μεγάλον κύκλον, δι’ αλλως είναι κοντά. 10 λεπτά από την Opera (με autobus όμως). Είναι ίσια ίσια κεντρική.
Τέλος εφθάσαμεν. Η κυρία αρίστη, συμπαθητική, ανεπτυγμένη και πολύ καλή. Μας έδειξε εν δωμάτιον. Κατ΄ αρχάς εσκόπευε να μας δώση έν και προσέφερε η Lucie να τραγουδά εις το σαλόνι της. Αλλ΄ ο μπαμπάς εύρισκε ότι είμεθα στενόχωρα και εζήτησε δύο δωμάτια. Φρίξατε δε εζήτησε και δια τας 2 μας tout compris το φως και η θέρμανση 520! Με εν μόνο δωμάτιον 450. Εγώ το ευρίσκω φοβερά ακριβά, αλλ’ο μπαμπάς εφα΄’ινετο διατεθειμένος να τα δώση διότι ευχαριστήθημεν πολύμε το ύφος της pension. Θα ήμεθα ως εις οικογένειαν. Όταν όμως εξήλθαμεν ηθελήσαμεν να πάρωμεν το autobus. Στέκεται εδώ κοντά αλλά δια να φθάσωμεν θα ήτο τουλάχιστον 250-300 μέτρα. «Μα δεν είναι πολύ δια την νύκταν» «Μπα καθόλου (η κυρία Verger ομιλεί) διότι υπάρχει

πολύ κίνησις. Να εδώ το …. De Batignolles». Ευρισκόμεθα εις τα batignolles! Διάβολε όχι και τόσον κοντά!
«Μα δεν υπάρχει κανέν άλλον μέσον κοντήτερα;»
Ερωτήσαμεν και εμάθαμεν ότι το metropolitain Nord Sud απείχε 100 περίπου μέτρα από την pension Κατευθύνθημεν εκεί
«Να βλέπετε, έλεγε η κυρία Verger, εδώ είναι καφενείον, και όλα είναι φωτισμένα την νύκτα. Δεν είναι ερημιά όπως εις το Pont de l’ Alma.
Χμ καφενεία! Είναι άραγε καλλίτερον να υπάρχουν καφενεία τα οποία συχνάζονται από κοσμάκην. Τέλος επήραμεν το metropolitain. Η κ. Verger μας άφησε.. Εφθ΄΄ασαμεν εις τα Tuilleries όπου είχαμεν rendez-vous εις το Caroussel με την Έλλην. Καθήμεθα ανοίγομεν τον χάρτην δια να είδομεν που εκείτο τέλος η pension αυτή. Τι να ίδωμεν. Εις την άλλην άκρην κοντά εις τα ramparts! Και ουχί μακράν από το quartier της Monmartre το οποίον είναι από τα χειρότερα των Παρισίων.
Μα τι μας έλεγεν λοιπόν η κυρία Verger. Διατί τόσον αποκρούη το pont de l’Alma και να μας συνιστά τα Batignolles : Συμφέρον βεβαίως δεν έχει. Τι λοιπόν συμβαίνει; Βεβαίως η κυρία είναι κάλλιστη αλλ’ είναι δι’ αυτό λόγος να μας λέγει ότι η pension είναι κοντά ενώ ευρίκσεται εις τα πέρατα των Παρισίων; Ελησμόνησα να σας είπω ότι απέχει από την Sorbonne με autobus 35 λεπτά!!
Να σας είπω την αλήθειαν εθυμώσαμεν λιγάκι και ο μπαμπάς αποφάσισε να υπάγει να εύρη αμέσως τον κύριον Verger και να εξηγηθή μαζί του. Η Edith επήγε μαζί και ούτω δεν επήγαμεν πάλιν εις το Bois de Boulogne ως εσκοπεύαμεν. Α, μα να σας ειπώ την αλήθειαν είναι απελπισία.! Μία εβδομάς επέρασε και ακόμη δεν απεφασίσαμεν τίποτε.
Τώρα να σας είπω κάτι άλλο, όχι όλα τα ίδια και τα ίδια διότι θα εβαρύνθητε.
Χθες το απόγευμα επεστρέψαμεν μάλλον ενωρίς να ξεκουρασθώμεν δια να υπάγωμεν να φάγωμεν έξω και να περάσωμεν έξω την βραδειάν μας. (Τας περισσοτέρας φοράς ετρώγαμεν εις το ξενοδοχείον , επέρναμε γλάλα με καφέ και βούτυρον Απεφα

σίσθη δε να υπάγωμεν να φάγωμεν εις το Café Americain και έπειτα εις την maison Electrique… Ε, τι διάβολο καθημέραν οικονομίας εις τα Duval και τα παλαιοξενοδοχεία μίαν φοράν ας φάγωμεν καλά! Ενεδύθημεν καλλίτερον, και πεζή επήγαμεν εις το Boulevard des Italiens (εσυνηθίσαμεν να περπατώμεν αρκετά) και μεγαλοπρεπώς εισήλθαμεν εις το κατάφωτον Café Americain. Κόσμος όχι πολύς αλλά μερικά décolleté και πολλά σμόκιν φράκα και ψηλοκαπελλαδούρες. Ο maitre d’ hotel μας οδήγησε εις 3 τραπεζάκια τα οποία αυθωρεί συνενώθησαν. Ευγενέστατο γκαρσόνι μας εβοήθησε να βγάλωμεν τα επανωφόρια μας. Άλλος μας ετράβηξε τας καρέκλας και μας έφερε την λίσταν ενώ με ύφος … προστατευτικόν ο μεγαλοπρεπής maitre d’ hotel μας ηρώτα τι επιθυμούμεν. Εκορδώθημεν εις τας θέσεις μας και άλλο γκαρσόνι μας έβαλλε μαξιλαράκια κάτω από τα πόδια μας 2-3 άλλα ήσαν έτοιμα υπό τας διαταγάς μας!
Α, μα αξίζει κανείς να φάγη εις πολυτελες restaurant. Μα είναι ακριβά ενώ εις το Duval ναι, μα εις το Duval έχεις μαξιλαράκια καθρέπτας

πρώτην μπουκουνιάν έκαμα μορφασμόν ευχαριστήσεως. Επειδή δε είχε πολύ λαγόν μας έδωσαν πιάτα και φάγαμεν και ημείς. Νομίζετε ότι κάμαμεν τον κόπον να σερβιρισθώμεν; Α πα πα Τα γκαρσόνια μας εσέρβιραν ευγενέστατ μίαν μάλιστα φοράν που επήρα μόνη μου, ο εις προσεβληθη καιρίως! Και αμέσως προσέτρεξε και εσέρβιρε την Edith. Κατόπιν τα φρούτα μας έφεραν πλήθος αχλαδιών ροδακίνων και σταφυλών. Επήραμ,εν ο μπαμπάς και εγώ αχλάδι η Edith και Lucie ροδάκινο. Τα αχλάδια ήσαν κα΄τι το έξοχον. Τεράστια και ζουμερά και μυρωδάτα! Προς το τέλος δε ήλθε και η μουσική. Πιάνο, βιολί βιολονσέλο και μπασοβιόλα. Α μα τι ωραία που έπαιζαν, τι μαλακά και γλυκά. Ενώ ήταν εντελώς πλάι δεν μας εξεκούφαιναν καθόλου ( η υπογράμμιση του ΑΙΖ).
Και τώρα τον λογαριασμόν! Παιδιά μου, μη πέσετ κάτω από τας καρέκλας σας μη λιποθυμήσετε. Ησυχία γαλήνη ημείς εσκάσαμεν εις τα γέλια! 1 αχλάδι πόσον 2,50!!! Μάλιστα δύο και μισή !! Τα δε ροδάκινα 3 έκαστον. Α και να το ηξεύραμεν! Βεβαίως δεν θα το επαίρναμεν, αλλά τι να γίνη ήτο πιά αργα και εξερ… 45,50! Οι άνθρωποι μας επέρασαν και το βούτυρο χωριστά Αν δεν ήσαν τα φρούτα θα εξοδεύαμεν μόνο 34,50 και επίσης ποία η ανάγκη να πάρωμεν στρείδια και η μπύρα επίσης περιττή. Με 25-30 φράγκα ημπορούσαμεν να φάμε κάλλιστα. Περί της maison Electrique της Primerose του Werther ες άλλοτε.
Και νέον σπουδαίον! Απεφασίσαμεν δια την Lantheaume! Ελάβαμεν γράμμα της λέγον ότι εύρε μίαν κυρίαν εμπιστοσύνης η οποία συνοδεύει κορίτσια και με πληρωμήν 3 aller retour την φοράν θα μας συνοδεύει. Αλλ’ επειδή δεν θέλομεν aller θα μας έλθη ευθηνότερα. Πάντως όλα μαζή είναι πιο ευθηνά παρά

εις την pension των Battignoles, ώστε της εγράψαμεν ότι αύριον πηγαίνομεν να συμφωνήσωμεν οριστικώς.
Τώρα είναι αργά και παύω
Σας γλυκοφιλώ ως και την Miss Dillon

Μίνα
Τελευταία ώρα Κυριακή μεσημβρία
Δεν πηγαίνομεν εις την Lantheaume!!! Χθές βράδυ ελάβαμεν μίαν pnaumatiqueτης κ. verger η οποία μας έλεγε να μη αποφασίσομεν ως το μεσημέρι.διότι εσκέφθη μίαν άλλην pension εις την οποίαν επήγαμεν σήμερον το πρωϊ είναι κάπως μακριά κοντά εις τον σταθμόν του Alma. 5 λεπτά) εμείναμεν πολύ ευχαριστημένοι και πιθανώς να υπάγωμεν.
Τρώγομεν όλοι μαζί με την οικογένειαν του θείου Μανώλη εις το Duval της Jean d'Arc.
Μίνα

Χθες το απόγευμα επήγαμεν εις το Luxembourg και επεσκέφθημεν το Μουσείον το οποίον πολύ άρεσε εις την Έλλην. Κατόπιν καθίσαμεν όλοι μαζί εις εν καφενείον κοντά εις το Πάνθεον ονομαζόμενον Taverne de Pantheon, όπου επήραμεν παγωτά. Το Πάνθεον δεν το επεσκεφθημεν διότι κλείνουν όλα εις τα 4.
Διατί Αγλαϊα δεν έγραψες εις την Mireille; Αυτή επερίμενε με ανυπομονησία απάντησιν σου. Τώρα όμως πιά δεν προφθαίνεις. Είναι όλα τα παιδιά πολύ καλά και μας είπαν ότι περνούν μάλλον εύκολα τους δρόμους. Εγώ αρπάζω πάντοτε τον μπαμπά, άμα υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα, άμα όμως είναι έρημιά περνώ μια χαρά Τι ικανότης ε! ( η υπογράμμιση του ΑΙΖ). Ευτυχώς εις το Quartier Latin όπου πιθανώς θα κατοικώμεν θα είναι ησυχία.
Τα μαθήματα της Σορβόνης αρχίζουν τας ημέρας αυτάς. Δια να τα ακολουθώ πρέπει να εγγραφώ ως ακροάτρια με κάποιαν πληρωμήν αλλά χωρίς ανάγκην εξετάσεων. Γράφω πολύ άσχημα βγάζετε άραγε τα ορνιθοσκαλίσματα μου;
Ο Καιρός είναι ευτυχώς καλός. Ουρανός βέβαια ασπρουλιάρης ;αλλά τουλάχιστον ήλιος, εζέστανε δε κάπως . Βλέπετε ημείς φέραμεν την καλοκαιρίαν μαζή μας!
Τα βαμμένα πρόσωπα είναι πάντοτε άπειρα. Χθες το βράδυ εις το θέατρον, δύο νέαι με μεγάλην ησυχίαν έβγαλαν το καθρεπτάκι των, εκκύταξαν το μουτράκι των επουδραρίσθησαν άβαλλαν κοκκινάδια εις τα χείλια των !!!
Σήμερα το πρωί ηπιαμεν το γάλα μας εις εν Bouillon. Βεβαίως η αίθουσα ήτο μετριωτάτη, αλλά αντί να εξοδεύσωμεν 1,75 εδώσαμεν μόνον 75. Νομίζω ότι η διαφορά είναι μεγάλη, και ότι αξίζει τον κόπον η οικονομία αφού ούτω θα ημπορούμεν να πηγαίνωμεν εις περισσότερα θέατρα!
Τι κάμετε σεις; Γιατί να μην έχομεν γράμματά σας; (ΑΙΖ) Το ηξεύερετ ότι είναι σωστά μια εβδομάς που εφύγαμεν;
Πως πηγαίνουν αι δουλειαί σου Μίλτο; (ΑΙΖ) Τι κάμεις το βράδυ; Νυστάζεις πάντοτε τόσον;