800. Σημείωμα Μίλτου για το ταξίδι και τη διαμονή του στη Σέριφο. 1906. Η ημερομηνία κατά προσέγγιση (εκτίμηση Αντώνη Φάκαρου)

Λείπουν οι δύο πρώτες σελίδες

………εσηκώθην. Ώχ τι ετράβηξα τότε έως ότου ενδυθώ. Το πλοίον με έριριπτε πότε επάνω εις την πόρταν,, πότε επάνω εις την πόρταν, πότε επάνω εις το κρεββάτι, εκτός δε τούτου έσπασα το στομάχι μου από την ανακάτωσην, χωρίς όμως να βγάλω τίποτε, ώστε αν και αγαπώ τόσον πολύ τα ψάρια, ως μου έλεγε χθες η Μίνα εντούτοις με μεγάλην μου λύπην να ηδυνήθην να τους δώσω τροφήν. Μετά πολλά βάσανα αφού ενεδύθην επήγα clopin clopan έως επάνω οπόθεν με εβοήθησε ο καμαρώτος να αναβώ εις το κατάστρωμα, διότι τόσον δυνατόν ήτο το κούνημα ώστε ήτο αδύνατον να περπατήσω. Εις το κατάστρωμα ολίγον έλειψε να πέσω κάτω από το σφοδρότατον άνεμον. Εκάθησα εις το μέσον του καταστρώματος και ανέπνεα τον καθαρόν αέρα. Αλλ’ εκουνούσε, εκονούσε, εκονούσε φοβερά!! Απελπισία. Δεν ηδυνάμην πλέον να μείνω επί του καταστρώματος και ενύσταζα φοβερά. Τελοσπάντων μετά πολλήν αγωνίαν επήγον πάλιν εις την καμπίνα μου, επλάγιασα ενδεδυμένος ως ήμην και ευτυχώς απεκοιμήθην πάραυτα.
Όταν εξύπνησα ο ήλιος με εφώτιζεν. Δεν εκουνούσε σχεδόν πλέον και όταν ανήλθον επί του καταστρώματος είδον ότι είχομεν κάμψη το βόριον ακρωτήριον της Σύρου και επλησιάζαμε εις την πόλιν, μετ’ ολίγον δε εισήλθημεν εις τον λιμένα της Ερμούπολις, όπου εύρον ευκόλως τον βαρκάρην του Γεώργου. Εις τον καμαρώτον, επειδή με επεριποιήθη πολύ καλά και επειδή δεν είχα μονόδραχμον ηναγκάσθην να του δώσω δύο δραχμάσς. Όταν εξήλθον εις την προκυμαίαν της Σύρου άφισα την βαλίτζαν μου εντός της βάρκας και εκάθισα εις ένα καφενείον όπου αντί μόνον 25λ. είπιον καφέ με γάλα και ένα κουλούρι, κατόπιν επειδή ο Αετός έφευγεν εις τας 9 π.μ. από την Σύρον, επήγα να περιηγηθώ ολίγον την πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Η πόλις είναι εκτισμένη επάνω εις λόφους, αι δε οδοί αυτής είνε αι περισσότεραι από σκαλοπάτια, Αι δε λοιπαί pavees. Τίποτε το αξιοσημείωτον δεν υπάρχει εδώ, εκτός από το θέατρον και από την πλατείαν, τα οποία

και έναν γραμματέα του Ειρηνοδικείου, οίτινες ήλθον ενταύθα ίνα εξακριβώσουν πως επνίγη ο άνθρωπος εκείνος, τι πράγματα είχε μαζί του και δια να φροντίσουν περί της ταφής του, αλλά δεν φθάνει που είχομεν αυτούς εις το τραπέζι αλλ’ εκοιμήθησαν και εις το σπίτι μας, εις την κάμαραν μας! και μας ηνάγκασαν να μετακομισθώμεν εις την κάμαρανμ της θείας Ειρήνης και Ματθίλδης όπου εκοιμηθήμεν χάμω και όπου δεν ηδυνήθην έως τας 11 ½ να κοιμηθώ από τους πολλούς ψύλλους έως ότου τελοσπάντων επάστωσα το κρεββάτι μου και το σώμα μου με σκόνην Καζιλα΄ρι και ηδυνήθην τοιουτοτρόπως να κοιμηθώ ήσυχα έως το πρωί.

Κυριακή
Σήμερον τομ πρωί φοβερά μαλλώματα εγένοντο μεταξύ εμού προπάντων και του περιβολάρι και της περιβολάρισας της Ισμήνης. Η Ισμήνη μας είπε χθες να κόβωμεν όλα τα χορταρικά μόνοι μας διότι ο περιβολάρης κόβει πολλά την προηγουμένην ημέραν και μας τα φέρνει μαραμένα και εάν ο περιβολάρης έχει κομμένα να μη τα πάρομεν κατ’ουδένα τρόπον. Σήμερον μόλις επήγαμεν εις το περιβόλι και αρχίσαμεν να κόπτομεν φασουλάκια δια σαλάτα έρχεται αμέσως η περιβολάρισα και μας λέγει ότι έχει αυτή κομμένα φασουλάκια «Μα γιατί να τα κόβης συ, της λέγει η Ματθίλδη, δεν σου είπαμεν χθες ότι θέλωμεν να τα κόβωμεν μόνοι μας;
Ναι,μα επειδή αργήσατε ενομίσαμεν ότι δεν θα έλθετε
Τι να σου κάμω καϋμένη, της λέγω εγώ, δεν δεν ημπορούμεν να πάρωμεν τα χορταρικά που έκοψες, διότι η κυρία Ισμήνη μας είπεν να μη τα πέρνωμεν πλέον. Τούτο την εξόργισεν σφόδρα. Ήρχισεν να φωνάζη ότι το σπίτι της δεν είνε ψωριασμένο, ότι αυτή δεν ξεύρει να κλέβη και ότι η κυρία της της είπεν χθες να κόψη κοκκινογούλια, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, όλα ψευτιές φοβερές. ‘Ερχεται κατόπιν και ο περιβολάρης και ήρχισε να φωνάζη και αυτός και να λέγη ότι καλά

(Και εγώ σας φιλώ όλους πολύ πολύ και ευχαριστώ την αγ. Εδιθ δια το γράμμα της εις το οποίον θα απαντήσω προσεχώς. Ισμήνη

θα κάμη να φροντίση ο κύριος δι’ άλλον περιβολάρην αφού πηγαίνωμεν ημείς και του ανακατεύομεν τα πράγματα του. Εμουρμούριζαν έπειτα και οι δύο έως στο εφύγαμεν χωρίς να πάρωμεν τα χορταρικά του, τα οποία όμως έφερεν έπειτα ο ίδιος εις το σπίτι.
Σήμερον επεράσαμεν πολύ σαχλήν Κυριακήν δεν επήγαμεν πουθενά διότι το απόγευμα πάλιν ο καιρός εχάλασεν και άρχισε να πνέη ισχυρός βορράς.Κατά τας 5 μ.μ. επήγα να ψαρέψω μαζί με τον Ορέστην και τον Ερρίκον και έπιασα μόνον ένα ψάρι και ο Ορέστης δύο με το ίδιο όμως καλάμι.
Κατά τα 6 ½ επήγαμεν ολίγον περίπατον μαζί με την θείαν Ειρήνη και την Ισμήνην επάνω εις τα μεταλλεία και παρετηρήσαμεν εκείθεν το πλοίον Whateley-Hall το οποίον τέλος αφού εφορτίσθη ανεχώρησε.

Δευτέρα
Σήμερον έχω να σας γράψω πολύ ολίγα πράγματα. Μόλις επήγα εις το μπαλκόνι είδον άλλο πλοίον να εισέρχεται εις τον λιμένα ήτο γαλλικόν πλοίον και ονομάζεται Caledonie. Εις τας 8π.μ. επήγα να ψαρεύσω μαζί με τον Ορέστην και έπιασα εγώ 6 ψάρια και ο Ορέστης τρία αλλ’ ο καιρός είνε πάλιν σήμερον τόσον κακός ώστε ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν γλήγορα οπίσω.
Όλο το απόγευμα γράφω την επιστολήν, και ελπίζω ότι το βράδυ θα λάβω ιδικήν σας.

Έλαβα, αγαπητή μου μαμμά, το γράμμα σου. Δεν δύνασαι να φαντασθής πόσον ελυπήθην ότι ανεσυχήσατε τόσον πολύ, αλλ’ εγώ δεν πταίω διόλου. Δεν ελησμόνησα καθόλου να σας τηλεγραφήσω, αλλ’ επροτίμησας να στείλω αυτό από το Μέγα Λειβάδι δια να είσθε εντελώς βέβαιοι ότι έφθασα. Παρεκάλεσα λοιπόν αμέσως τον Γεώργο να τηλεγραφήση ούτος δε έδωκεν το τηλεγράφημα την Τετάρτην πολύ πρωί εις τον

τελοσπάντων κάτι αξίζουν. Εγύρισα μετά ημίσειαν ώραν περίπου και εκάθισα εις ένα καφενείονδια να ξεκουρασθώ, όπου ευτυχώς δεν μου εζήτηξαν τίποτε. Εκεί συνήντησα μετ’ ολίγον τον Πελοπονήσιον μαζί με τον Ούγκα, όστις είχε φύγη προχθές από τον Πειραιά και ηναγκάσθη να αναχωρήση σήμερον από την Σύρον, διότι χθες δεν έφυγεν το πλοίον. (καλά που δεν έφυγα και εγώ την Κυριακήν!Θα ηναγκαζόμην να μείνω χθες όλην την ημέραν εδώ). Εις τα 8 ½ αφού επήρα εις το πρακτορείον το εισιτήριον μου και επλήρωσα 4 δρ. επήγα εις τον Αετόν μαζί με τον Πελοπονήσιον και τον Ούγκαν και πολλούς άλλους επιβάτας, εκ των οποίων άλλη μεν επήγαιναν εις την Σέριφον άλλοι δε εις την Μήλον. Εν Τέταρτον από της αναχωρήσεως μας έφυγεν το πλοίον το οποίον επρόκειτο να φύγη χθες για Σέριφον, η Βασιλική, πολύ μικρόν πλοίον ίσον με τον Αετόν, όστις και αυτ΄’ος είνε κατά τι μικρότερος από τον Καφηρέα, το οποίον γνωρίζετε. Εις τας 9 παρά ¼ ανεχωρήσαμεν και μόλις εξήλθημεν του λιμένος ήρχισε το χοροπηδητό. Είχα καθίση επάνω εις την γέφυραν μαζί με πολλούς επιβάτας και εκρατούμην όσον ηδυνάμην καλλίτερον δια να μη πέσω. Το πλοίον εχοροπηδούσεν ως βαρκούλα, και τα κύματα μας έβρεχαν επάνω εις την γέφυραν. Ευτυχώς και εγώ δεν ηξεύρω διατί, η τρικυμία δεν με επείραξε διόλου και ενόσω εκοτουαζιάραμεν την Σύρον ήμην εντελώς καλά. Επερνούσαμεν πολύ κοντά εις την ξηράν και τούτο ήτο πολύ ευχάριστον, και εβλέπαμεν διάφορα χωριά επί των κατάξηρων βουνών της Σύρου. Εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν νέον, της ηλικίας του Στέφου, όστις εγνώριζε πολύ καλά την Ισμήνην, διότι είχε συναντήσει αυτήν πέρισι τον Οκτώβριον όταν επήγαινεν με τον θείον Κλεάνθην εις Σέριφον, και το Πάσχα όταν ήρχετο με τον Γεώργο εις τας Αθήνασς, και όστις επήγαινεν εις Μήλον όπου κατώκει.
Όταν εκάμψαμεν το τελευταίον ακρωτήριον της Σύρου εφάνη η Ντελαγράτσια

μέσα εις τα δένδρα, συγχρόνως δε ήρχισε και να πνέη σφοδρότατος άνεμος και κύματα πελώρια να κτυπούν τας πλευράς του κακομοίρη του Αετού έως την μέσην του δρόμου μεταξύ Σύρου και Σερίφου ήμην εντελώς καλά και έβλεπον μακράν την Κέαν, την Κύθνον, την Σύρον, την Τήνον, την Πάρον, την Μήλον, την Κίμωλον, την Σίφνον, την Σέριφον και την Βελβινα (Άγιος Γεώργος), αλλ’ εξαίφνης έπεσεν εντελώς ο άνεμος, πολύ κακό αυτό, αλλά ευτυχώς δεν έπεσαν τα κύματα, τα οποία τουναντίον έγιναν δυνατότερα και ζέστη φοβερά ήρχισε να μας καίη. Με όλην μου το κουράγιον και με όλας μου τας ελπίδας να μη με πειράξη εκ νέου η θάλασσα, δεν ηδυνήθην να μείνω εώς το τέλος καλά, και ηναγκάσθην μετ’ ολίγον να κατέλθω με την βοήθειαν του ευγενέστατου αυτού νέου του οποίου δεν γνωρίζω το όνομα, κάτω εις μίαν μεγάλην κάμαραν όπου υπήρχαν πολλαί κλίναι πλήρεις εκτός μίας ήτις ανήκεν εις τον νέον τούτον από ασθενείς. Είχον κάνει την ανοησίαν να μη κρατήσω κλίνην, ως εκ τούτου και εγώ δεν ηξεύρω τι θα έκαμναεάν ο περιποιητικότατος φίλος μου δεν μου έδιδε την ιδικήν του.

Πώς να σας περιγράψω τι εγένετο μέσα εις αυτήν την κάμαραν όπου είσαν πλαγιασμένοι μία κυρία, δυό κορίτσια και κάμποσα αγόρια. Όλους τους επείραξεν η θάλασσα μηδ’ εμού εξαιρουμένου εκτός ενός όστις ήτο απέναντι μου επάνω και εδιάβαζε με όλην του την ησυχίαν εφημερίδαν. Κάτωθεν αυτού ήτο ένα αγόρι, το οποίον εστέναζε ακαταπαύστος εφώναζε την μαμμάν του, εζητούσε βοήθεια από την Παναγίαν και τον Χριστόν και απήλπιζε και εμέ. Η τυρρανία αύτη διήρκεσε μιάμισιν ώραν, οπότε εσηκώθηκα επειδή εκουνούσε πολύ ολιγότερον και επήγα επάνω εις την γέφυραν. Ο άνεμος είχεν εκ νέου να πνέη φοβερός. Είχομεν πλέον πλησιάση, μετ’ ολίγον επεράσαμεν πλησίον ενός μικρού νησιού Βόδι ονομαζόμενου και κατόπιν εις τας 12 και ¼ εισήλθομεν εις τον λιμένα της Σερίφου.

Η πόλις είνε πολύ υψηλά εκτισμένη επάνω εις έναν πολύ υψηλόν λόφον και ημίσειαν ώραν μακρά από το επίνειον της, το Λειβάδι. Ο καμαρώτος του πλοίου με επεριποιήθη πολύ κατά την ώραν της τρικυμίας, δια τούτο μου εφάνη ότι έπρεπε να του δώσω μίαν δραχμήν, διότι δεν είχα ψιλά, πριν φύγω. Μόλις εξήλθον εις την ξηράν ήλθεν ένας αγωγιάτης εκ μέρους του Γεώργου να με παραλάβη, και με ωδήγησεν κατ’ απαίτησιν μου εις ένα μαγειρείον δια να φάγω. Εισήλθον εις μίαν μικράν κάμαραν αρκετά βρώμικην όπου η Αγλαϊα, η ξενοδόχος, μου έδωκε δυό μπαρμπούνια, ψωμί νερό δια να φάγω. Εκάθισα εκεί ημίσδειαν ώραν περίπου δια να ξεκουρασθώ και δια να περιμένω και κάτι άλλα παιδιά, τα οποία ήλθον μαζί μου και τα οποία θα επήγαιναν και αυτά εις το Μέγα Λειβάδι. Εις τας 2μ.μ. παρά 20 λ. ανεχωρήσαμεν, αφού επλήρωσα την Αγλαϊαν 50 λ. δια το γεύμα μου. Είμεθα τέσσερις, ο Ερρίκος Μάϊσνερ, γερμανός, ετώ 14, όστις επήγαινενχωρίς να τον περιμένουν εις τον γαμβρόν του κύριον Sondinger, μηχανικόν και γεωμέτρην του Γεώργου ένα άλλο παιδί υιός του χημικού ένα άλλον που δεν εγνώρισα και εγώ. Τι φοβερός και άχριος που είνε ο δρόμος έως το Μέγα Λειβάδι. Επεράσαμεν πρώτα από την πόλιν Σέριφον ήτις ονομάζεται και χώρα, μικρό χωριό με ένα κάστρο, αποτελούμενον από μικράς ελεεινάς οικίας, κατόπιν ανήλθομεν δια μέσου φοβερών χαραδρών και απότομων κρημνών εις υψηλόν όρος οπόθεν η θέα ήτο έξοχος. Όλα τα όρη της Σερίφου είνε απότομα και άγρια, ως εκ τούτου δε το ταξείδιον μας μέχρι του Μεγάλου Λειβαδιού υπήρξεν πολύ επίπονον μέσα εις το μεσημέρι και με φοβερόν άνεμον όστις μας έπερνε ακαταπαύστος τα καπέλλα. Εις τας 4μ.μ. τελοσπάντων εφθάσαμεν εις το Μέγα Λειβάδι. Το χωρίον είνε πολύ εύμορφον και ο λιμήν γραφικώτατος, εξ’ ολων των οικιών το μόνον το οποίον διακρίνεται αμέσως είνε η οικία του Γεώργου, η οποίαείνε η μόνη που έχει στέγην με κεραμίδια. Μόλις

κατήλθον εκ του μουλαριού αμέσως ήλθεν εις προϋπάντησιν μου η Ισμήνη καθώς και ο Ορέστης και η Ματθίλδη. Εφίλησα την Ισμήνην και την θείαν Ειρήνην, εχαιρέτησα τα παιδιά και τον Γεώργο και κατόπιν επήγα να πλυθώ. Όλον το απόγευμα δεν επήγον πουθενά διότι ήμην πολύ κουρασμένος, μόνον ολίγον με την βάρκαν, και κατόπιν να ζυγισθώ, εβρέθη δε ότι ζυγίζω μόνον 44 κιλά. Το βράδυ έφαγα με πολλήν όρεξιν, επειδή δε ενύσταζα φοβερά επήγα αμέσως να κοιμηθώ αφού παρεκάλεσα τον Ορέστην να μη με ξυπνήση αύριον
Τετάρτη
Εκοιμήθηκα όλην την νύκτα πολύ καλά και εξύπνησα σήμερον εις τας 8π.μ. ξεκουρασμένος καιεντελώς καλά.
Η οικία όλη της Ισμήνης είνε πάρα πολύ εύμορφη και πολύ καλώς επιπλωμένη. Το πιάνο αυτής είνε πάρα πολύ καλό, ουχί βεβαίως ως το ιδικόν μαςαλλά καλλίτερον από όλα τα άλλα εξόσων έχω παίξη. Το πρωί επήγαμεν πρώτα εις τον κήπον του Γεώργου όστις είνε πολύ μεγάλος, έχει όλα τα χορταρικά της εποχής και μικρά καρποφόρα δένδρα, τον περιποιεί δε εις περιβολάρης όστις τους κλέβει τα καλλίτερα χορταρικά. Εις το περιβόλι εμαζέψαμεν και πολλούς τζιτζίκους διότι η Ισμήνη έχει δυό κοτσύφους οίτινες τρώγουν μόνον ακρίδας και τζιτζίκους,πολύ άγριον αυτό αλλά τι να γίνη. Μετά ταύτα επήγαμεν πάλιν ολίγον περίπατον με την βάρκαν μαζί με τον Ερρίκον, και εβλέπαμεν μακρόθεν όλα τα παιδιά του σχολείου, τα οποία είχον διάλειμμα να τρέχουν γυμνά εις την παραλία και να πίπτουν κατόπιν εις την θάλασσαν, αλλ’ αυτό είνε τόσον σύνηθες εδώ και φαίνεται εις όλους φυσικόν ώστε δεν θεωρούν τούτο απρεπές.
Εις τας 10 ½ έκαμα μπάνιο μαζί με τον Ορέστην και εκολύμβησα αρκετά. Το απόγευμα ανήλθομεν επί του λόφου κειμένου επί της δεξιάς όχθης του κόλπου εκεί εκαθήσαμεν και εφάγαμεν ολίγα αγγούρια και εβλέπαμεν την

Πέμπτη
Χθες εξύπνησα τελευταίος, σήμερον εξύπνησα πρώτος. Εσηκώθην εις τα 5 π.μ. και κανείς εισέτι δεν είχεν εξυπνήση, πλην του Γεώργου όστις είχεν ήδη φύγη και της υπηρέτριας.
Το πρωί εκάμαμεν σήμερον μεγάλην εκδρομήν. Εφύγαμεν εις τα 7π.μ. και ανήλθομεν ένωθεν του μεταλλείου εις μίαν κορυφήν κειμένην επί της αριστεράς όχθης του κόλπου, εκείθεν δε κατήλθομεν εις άλλον κόλπον, τον κόλπον των Καλογέρων, όστις συνδέεται με το χωρίο με μίαν μεγάλην μπούκαν, πάντοτε συνοδευόμενος υπό του Ούγκα όστις ήλθεν από την Σύρον μαζί μου έως εδώ. Εκεί κάτω εμείναμεν ολίγον δια να ξεκουρασθώμεν και παρατηρήσωμεν το πέριξ ημών τοπεία. Εις την θάλασσαν εβλέπαμεν την Σίφνον, την Κίμωλον, την Μήλον και την Αντίμηλον εις δε την ξηράν τίποτε αξοσημείωτον. Η επιστροφή υπήρξε επιπονεστάτη η ζέστη ήτο αρκετή και ο δρόμος ελεεινός, ανυφορικός και γεμάτος με θάμνους και αγκάθια, ως εκ τούτου δε εκουράσθημεν πάρα πολύ και εφθάσαμεν κατάκοποι εις τα 9 ½ εις το σπίτι όπου εφάγαμεν ολίγον και εκαθίσαμεν να ξεκουρασθώμεν. Εις τας 11 επήγαμε εις το μπάνιο. Σήμερον εκολύμβησα πάρα πολύ. Επήγα από τη μία όχθην του κόλπου εις την άλλην και επέστρεψα

ταχυδρόμον και παρεκάλεσεν αυτόν να τηλεγραφήση αμέσως μόλις φθάση εις την Χώραν, αλλά φαίνεται ότι αυτός άργησεν να δώση το τηλεγράφημα εις το τηλεγραφείον, ή αργοπόρησε τούτο κατόπιν. Δεν είχα εγώ καμμίαν είδησιν ότι μου ετηλεγραφήσατε, σήμερον μόνον ερώτησα αφού έλαβα την επιστολήν σου τον Γεώργον και μουν το είπε, αλλά το τηλεγράφημα, το οποίον ελάβατε σεις δεν ήτο απάντησις εις το τηλεγράφημα σας αλλά εκείνο το οποίον εστείλαμεν την Τετάρτην. Όσον δια γράμμα σας είχα προειδοποιήση ότι δεν σας γράφω αμέσως, και έπειτα αν σας έγραφα θα σας έγραφα πολύ συντόμως το ταξείδιον μου, ένεκα δε τούτου επροτίμησα να σας γράφψω ολίγον εκτενέστερον αυτήν την εβδομάδα. Ελπίζω ότι επεράσατε πολύ καλά, την Κυριακήν εις την Πικροδάφνην και ότι θα εύρετε άλλην νταντάν και υπηρέτριαν ταχέως.
Την επιστολή ταύτην σας παρακαλώ να τη δώσητε και εις τον Δημητράκην να την αναγνώσηεάν σαςε τη ζητήση διότι δεν δύναμαι να γράψω και εις αυτόν πολλά πράγματα.
Με συγχωρείτε διότι η επιστολή μου είνε ολίγον μακρά, αλλά τι να σας κάμω, δεν είχα να σαας γράψω τίποτε περισσότερον.
Όσον δια την αναχώρησιν μου, το πιθανώτερον είνε ότι θα αναχωρήσω την άλλην εβδομάδα μαζί με τον Ορέστην, αλλά αν δω εδώ ότι επιμένουν πολύ να μείνω τότε ημπορεί να μείνω ακόμη μίαν εβδομάδα, ώστε εάν δεν έλθω εγώ την άλλην εβδομάδα μην ανησυχήσετε και εξ άλλου θα λάβετε άλλην τόσην δα μικρού …. Επιστολήν μου.
Χαιρετίσματα με τις οκάδες από όλους σε όλους.
Η ώρα είνε 11 μμ και πίσω.
Σας φιλώ όλους πολύ μα πάρα πολύ.
Ο πολυαγαπημένος σας υιός και αδελφός
Μίλτος