τελευταίοι είμεθα ακουμβισμένοι εναλλάξ ο εις επί του άλλου και δεν εκοιμήθημεν άσχημα.
Ο Γιάννης όστις είχεν υπάγει να ειδοποιήση τους Μαυρίδη επέστρεψε, και ηρχίσαμεν να γελώμεν διότι μας είχε πιάσει μελαγχολία με τας δυσαρέστους ειδήσεις περί πολέμου, με τον καιρόν και την κούρασιν.
Εις κάθε σταθμόν εξυπνούσαμεν και εκινούμεθα και εξεμουδιάζαμεν! Μετά την Bologne επήραμεν ακόμη έναν ύπνον και από τας 5 51/2 εξυπνήσαμεν ολότελα. Ο μπαμπάς δεν εκοιμήθη σχεδόν καθόλου, και τώρα είναι κουρασμένος και του πονεί η μέση του. Εις το Μιλάνον ηλλάξαμεν τραίνο και συνήλθαμεν λίγο. Εκείθεν είχομεν wagon restaurant και εκεί μέσα ήπιαμεν το γάλα μας, και εις την μίαν
(ο Γιάννης δεν μ’αφήνει να γράψω είναι πάντοτε ο ίδιος χάχας!) Η Μίνα όμως είναι βλαξ όπως πάντοτε

Εφάγαμεν εκεί μέσα έξοχα τόσον ώστε ο μπαμπάς δεν πεινά και δεν θα εξέλθει δια να κρατήση και συντροφιάν της Lucie, την οποίαν θα αφήσωμεν εδώ, διότι είναι κουρασμένη, έκαμε μπάνιο και κρίναμεν καλλίτερον να μη εξέλθη.
Πέμπτη 9 και 10π.μ. Εξύπνησα μετά 11 σχεδόν ωρών ύπνον! Και η Έλλη ακόμη κοιμάται, είχε μίαν νύσταν φοβεράν. Χθές εφάγαμεν εις εν ωραίον ρεστοράν αλλά πανάκριβον. Old India λέγεται. Κάτω είναι γαλερία πλουσιωτάτη και επάνω tea rooms και restaurant. Πολυτελής διακόσμησις νοστιμωτάτη συχνάζεται πολύ από την νεολαίαν από φοιτητάς, αλλ΄ακρίβεια, τα φαγητά τα πλείστα 2, 2,50 το ευθηνότερον το οποίον επήρα εγώ cotollete pane 1,75. Τα αγόρια επήραν το “Menu” (table d’ hote προς 3 δραχμάς αλλ’ ήσαν όλα παληόφαγα. Σούπα, ψάρια της λίμνης, παπί με … (η όψις του τουλάχιστον αηδεστάτη!) και αγγινάρες με λαδό-

ξυδο και φρούτα άγουρα. Του καϋμένου του Τζελέπη δεν ήρεσε τίποτε. Τον είδατε αυτόν εις τον σταθμόν, είναι νοστιμοπαίδι, 17 ετών, σιωπηλόν και σοβαρόν αποδίδομεν τα δύο τελευταία εις το ότι εντρέπεται όπερ και φυσικόν …. Δύσκολον εις το φαγί.
Και σήμερον συννεφιά και άνεμος. Τώρα εβγήκε ολίγον ο ήλιος. Χθες το βράδυ είχον μίαν ακεφιάν πρώτης. Ελπίζω να μάθωμεν σήμερον κάτι θετικότερον περί του πολέμου.
Τι διάβολο τώρα ακριβώς που εφύγαμεν να γίνουν όλα αυτά! Τι γίνεται εις τας Αθήνας? Υπάρχει φιλοπόλεμον ρεύμα? Ταραχή, σύγχυσις? Αχ, όλοι οι καϋμένοι που έφυγαν θα υποφέρουν από το κρύο. Πως τους συλλογιζόμεθα και η Έλλη προπάντων το πουλάκι της, τον Μιλτάκην της. Από την εταιρίαν θα έφυγαν πολλοί υπάλληλοι.
Εις την Κέρκυραν προτού φύγωμεν είδαμεν 2-3 κάρα να διέρχωνται πλήρη ανθρώπων

κραυγαζόντων «Ζήτω ο πόλεμος» και μου έκαμεν πολλήν εντύπωσιν. Πιστεύω να μας περιγράφετε λεπτομερώς τα γεγονότα.
Τι κάμετε? Βγαίνετε έξω πως περνάτε? Αλλ’ είναι αργά και πρέπει να παύσω.
Σας γλυκοφιλώ
Ελμίνα

Ας γράψω και εγώ δυό λόγια έως ότου ετοιμασθώσιν η Έλλη και τα αγόρια. Αν δεν ήμεθα έτοιμοι ημείς θα εχαλούσαν τον κόσμον, και βεβαίως θα μας άφηναν και θα έφευγον ενώ τώρα ημείς καθήμεθα και τους περιμένομεν.
Ο μπαμπάς προ πολλού κατήλθε δια να φάγη. Η Μίνα τώρα μας ανήγγειλεν ότι ήλθεν ο κ. Μαυρίδης, και ότι ο μπαμπάς δεν είναι κάτω, τι να έγινε άραγε.
Αχ παιδιά μου, τι ηθέλαμεν να φύγωμεν τώρα με τον πόλεμον. Δεν ηξεύρετε πόσον συλλογίζομαι όλους τους Αθηναίους, και προπάντων τους καϋμένους θείον Κωνστ και

θείαν Ολυμπίαν . Θα είναι άνω κάτω. Αλλ’ είναι αδύνατον, δεν ημπορώ να πιστεύσω ότι θα γίνη αυτός ο διαβολοπόλεμος.
Άνοιξα το παραθύρον και μπαίνει κρύον ουκ ολίγον. Φορώ, την φανέλλαν μου, το cache corset με μανίκια, χειμωνιάτικο υποκαμισάκι, εκείνο με τις bleu ρίγες έβαλα και το παντελόνι του μπάνιου. Άμα δε εξέλθωμεν θα βάλω την ζακέτα μου και το επανοφόρι της Edith.
Σήμερον είμαι καλά. Δεν μου πονεί πλέον σχεδόν η μέση μου. Χθες το βράδυ έφαγα εδώ γάλα complet πολύ ευχάριστον.
Τι γίνεσαι καϋμένε μου Μίλτο . Σε συλλογιζόμεθα όλοι τόσον πολύ, που έμεινες τόσον μόνος. Και αι δουλειές?
Αυτά τα αγόρια ακόμη κοιμούνται, αλλ’ ημείς θα υπάγωμεν να φάγωμεν.
Σας φιλώ όλους πολύ, πολύ.
Lucie
ΑΙΖ

800. Σημείωμα Μίλτου για το ταξίδι και τη διαμονή του στη Σέριφο. 1906. Η ημερομηνία κατά προσέγγιση (εκτίμηση Αντώνη Φάκαρου)

Λείπουν οι δύο πρώτες σελίδες

………εσηκώθην. Ώχ τι ετράβηξα τότε έως ότου ενδυθώ. Το πλοίον με έριριπτε πότε επάνω εις την πόρταν,, πότε επάνω εις την πόρταν, πότε επάνω εις το κρεββάτι, εκτός δε τούτου έσπασα το στομάχι μου από την ανακάτωσην, χωρίς όμως να βγάλω τίποτε, ώστε αν και αγαπώ τόσον πολύ τα ψάρια, ως μου έλεγε χθες η Μίνα εντούτοις με μεγάλην μου λύπην να ηδυνήθην να τους δώσω τροφήν. Μετά πολλά βάσανα αφού ενεδύθην επήγα clopin clopan έως επάνω οπόθεν με εβοήθησε ο καμαρώτος να αναβώ εις το κατάστρωμα, διότι τόσον δυνατόν ήτο το κούνημα ώστε ήτο αδύνατον να περπατήσω. Εις το κατάστρωμα ολίγον έλειψε να πέσω κάτω από το σφοδρότατον άνεμον. Εκάθησα εις το μέσον του καταστρώματος και ανέπνεα τον καθαρόν αέρα. Αλλ’ εκουνούσε, εκονούσε, εκονούσε φοβερά!! Απελπισία. Δεν ηδυνάμην πλέον να μείνω επί του καταστρώματος και ενύσταζα φοβερά. Τελοσπάντων μετά πολλήν αγωνίαν επήγον πάλιν εις την καμπίνα μου, επλάγιασα ενδεδυμένος ως ήμην και ευτυχώς απεκοιμήθην πάραυτα.
Όταν εξύπνησα ο ήλιος με εφώτιζεν. Δεν εκουνούσε σχεδόν πλέον και όταν ανήλθον επί του καταστρώματος είδον ότι είχομεν κάμψη το βόριον ακρωτήριον της Σύρου και επλησιάζαμε εις την πόλιν, μετ’ ολίγον δε εισήλθημεν εις τον λιμένα της Ερμούπολις, όπου εύρον ευκόλως τον βαρκάρην του Γεώργου. Εις τον καμαρώτον, επειδή με επεριποιήθη πολύ καλά και επειδή δεν είχα μονόδραχμον ηναγκάσθην να του δώσω δύο δραχμάσς. Όταν εξήλθον εις την προκυμαίαν της Σύρου άφισα την βαλίτζαν μου εντός της βάρκας και εκάθισα εις ένα καφενείον όπου αντί μόνον 25λ. είπιον καφέ με γάλα και ένα κουλούρι, κατόπιν επειδή ο Αετός έφευγεν εις τας 9 π.μ. από την Σύρον, επήγα να περιηγηθώ ολίγον την πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Η πόλις είναι εκτισμένη επάνω εις λόφους, αι δε οδοί αυτής είνε αι περισσότεραι από σκαλοπάτια, Αι δε λοιπαί pavees. Τίποτε το αξιοσημείωτον δεν υπάρχει εδώ, εκτός από το θέατρον και από την πλατείαν, τα οποία

αλλ’ εκουράσθην τόσον πολύ, ώστε άλλοτε δεν πηγαίνω τόσον μακράν. Το απόγευμα εκοιμήθην έως τας 3μ.μ. οπότε ήλθεν η θεία Ειρήνη να μας αναγγείλη ότι έρχεται πλοίον να φορτώση, το πρωτον από όταν ήλθα. Επήγα αμέσως εις το μπαλκόνι το οποίον είνε πολύ εύμορφον (γύρω-γύρω υπάρχουν φυτευμένα άνθη είνε σκεπασμένον άνωθεν , τρώγομεν δε πάντοτε εκεί) και είδον μετ’ολίγον εν πελώριον πλοίον να εισέρχηται και να πλησιάζει προς την γέφυραν οπόθεν επρόκειτο να φορτωθή αλλά το πλοίον ήτο τόσον μεγάλον ώστε δεν εχωρούσε υπό την γέφυραν όπως έπρεπε και με την φόραν που ήλθεν έσπασε αυτήν εις το άκρον. Αι βλαβαι είνε αρκεταί, ως εκ τούτου δε, προς φοβεράν απελπισίαν και θυμόν του Γεώργου, δεν θα δυνηθή να φορτωθή ούτε σήμερον ούτε αύριον έως ότου διορθωθούν αι βλάβαι. Όταν το πλοίον εστερεώθη καλώς με δύο άγκυρας και με 7-8 σχοινιά εις την ξηράν και εις δύο σημαδούρας επήγαμεν με την βάρκαν δια να ίδωμεν εκ του πλησίον αυτό. Είνε τερά;στιον αγγλικόν πλοίον ονομάζεται Whateley-Hall και έχει χωρητικότητα εξ χιλιάδων αγγλικών τόννων. Το σχήμα αυτού είνε πολύ παράξενον. Επάνω είνε στενόν και μονομιάς εξογκούται πάρα πολύ.
Το βράδυ ήρχισαν να ανάπτουν εις όλας τας οικίας φωτιάς διότι είνε σήμερον παραμονή του Κλείδωνος, όστις θεωρείται εδώ η μέγιστη εορτή. Το θέαμα ήτο πολύ εύμορφον. Όλαι αι οικίαι ήσαν κόκκιναι εκ της αντανακλάσεως της φωτιάς η δε θάλασσα εφαίνετο ως πυρπολημένη. Μετ’ολίγον ηνάψαμεν και ημείς τεράστιαν φωτιάν την οποίαν επηδήσαμεν, όταν έσβυνε ολίγον, πολλάς φοράς.
Μετά το φαγητόν επήγαμεν αμέσως να κοιμηθώμεν.

Παρασκευή
Σήμερον δεν εργάζονται εις τα μεταλλεία, ένεκα του Κλείδωνος τον οποίον ως σας έγραψον και χθές, εορτάζουν εδώ επισήμως. Αλλ οκακόμοιρης ο Γεώργος αντί να καθίση και αυτός να ξεκουρασθή, τουναντίον έχει σήμερον

τελοσπάντων κάτι αξίζουν. Εγύρισα μετά ημίσειαν ώραν περίπου και εκάθισα εις ένα καφενείονδια να ξεκουρασθώ, όπου ευτυχώς δεν μου εζήτηξαν τίποτε. Εκεί συνήντησα μετ’ ολίγον τον Πελοπονήσιον μαζί με τον Ούγκα, όστις είχε φύγη προχθές από τον Πειραιά και ηναγκάσθη να αναχωρήση σήμερον από την Σύρον, διότι χθες δεν έφυγεν το πλοίον. (καλά που δεν έφυγα και εγώ την Κυριακήν!Θα ηναγκαζόμην να μείνω χθες όλην την ημέραν εδώ). Εις τα 8 ½ αφού επήρα εις το πρακτορείον το εισιτήριον μου και επλήρωσα 4 δρ. επήγα εις τον Αετόν μαζί με τον Πελοπονήσιον και τον Ούγκαν και πολλούς άλλους επιβάτας, εκ των οποίων άλλη μεν επήγαιναν εις την Σέριφον άλλοι δε εις την Μήλον. Εν Τέταρτον από της αναχωρήσεως μας έφυγεν το πλοίον το οποίον επρόκειτο να φύγη χθες για Σέριφον, η Βασιλική, πολύ μικρόν πλοίον ίσον με τον Αετόν, όστις και αυτ΄’ος είνε κατά τι μικρότερος από τον Καφηρέα, το οποίον γνωρίζετε. Εις τας 9 παρά ¼ ανεχωρήσαμεν και μόλις εξήλθημεν του λιμένος ήρχισε το χοροπηδητό. Είχα καθίση επάνω εις την γέφυραν μαζί με πολλούς επιβάτας και εκρατούμην όσον ηδυνάμην καλλίτερον δια να μη πέσω. Το πλοίον εχοροπηδούσεν ως βαρκούλα, και τα κύματα μας έβρεχαν επάνω εις την γέφυραν. Ευτυχώς και εγώ δεν ηξεύρω διατί, η τρικυμία δεν με επείραξε διόλου και ενόσω εκοτουαζιάραμεν την Σύρον ήμην εντελώς καλά. Επερνούσαμεν πολύ κοντά εις την ξηράν και τούτο ήτο πολύ ευχάριστον, και εβλέπαμεν διάφορα χωριά επί των κατάξηρων βουνών της Σύρου. Εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν νέον, της ηλικίας του Στέφου, όστις εγνώριζε πολύ καλά την Ισμήνην, διότι είχε συναντήσει αυτήν πέρισι τον Οκτώβριον όταν επήγαινεν με τον θείον Κλεάνθην εις Σέριφον, και το Πάσχα όταν ήρχετο με τον Γεώργο εις τας Αθήνασς, και όστις επήγαινεν εις Μήλον όπου κατώκει.
Όταν εκάμψαμεν το τελευταίον ακρωτήριον της Σύρου εφάνη η Ντελαγράτσια

μέσα εις τα δένδρα, συγχρόνως δε ήρχισε και να πνέη σφοδρότατος άνεμος και κύματα πελώρια να κτυπούν τας πλευράς του κακομοίρη του Αετού έως την μέσην του δρόμου μεταξύ Σύρου και Σερίφου ήμην εντελώς καλά και έβλεπον μακράν την Κέαν, την Κύθνον, την Σύρον, την Τήνον, την Πάρον, την Μήλον, την Κίμωλον, την Σίφνον, την Σέριφον και την Βελβινα (Άγιος Γεώργος), αλλ’ εξαίφνης έπεσεν εντελώς ο άνεμος, πολύ κακό αυτό, αλλά ευτυχώς δεν έπεσαν τα κύματα, τα οποία τουναντίον έγιναν δυνατότερα και ζέστη φοβερά ήρχισε να μας καίη. Με όλην μου το κουράγιον και με όλας μου τας ελπίδας να μη με πειράξη εκ νέου η θάλασσα, δεν ηδυνήθην να μείνω εώς το τέλος καλά, και ηναγκάσθην μετ’ ολίγον να κατέλθω με την βοήθειαν του ευγενέστατου αυτού νέου του οποίου δεν γνωρίζω το όνομα, κάτω εις μίαν μεγάλην κάμαραν όπου υπήρχαν πολλαί κλίναι πλήρεις εκτός μίας ήτις ανήκεν εις τον νέον τούτον από ασθενείς. Είχον κάνει την ανοησίαν να μη κρατήσω κλίνην, ως εκ τούτου και εγώ δεν ηξεύρω τι θα έκαμναεάν ο περιποιητικότατος φίλος μου δεν μου έδιδε την ιδικήν του.

Πώς να σας περιγράψω τι εγένετο μέσα εις αυτήν την κάμαραν όπου είσαν πλαγιασμένοι μία κυρία, δυό κορίτσια και κάμποσα αγόρια. Όλους τους επείραξεν η θάλασσα μηδ’ εμού εξαιρουμένου εκτός ενός όστις ήτο απέναντι μου επάνω και εδιάβαζε με όλην του την ησυχίαν εφημερίδαν. Κάτωθεν αυτού ήτο ένα αγόρι, το οποίον εστέναζε ακαταπαύστος εφώναζε την μαμμάν του, εζητούσε βοήθεια από την Παναγίαν και τον Χριστόν και απήλπιζε και εμέ. Η τυρρανία αύτη διήρκεσε μιάμισιν ώραν, οπότε εσηκώθηκα επειδή εκουνούσε πολύ ολιγότερον και επήγα επάνω εις την γέφυραν. Ο άνεμος είχεν εκ νέου να πνέη φοβερός. Είχομεν πλέον πλησιάση, μετ’ ολίγον επεράσαμεν πλησίον ενός μικρού νησιού Βόδι ονομαζόμενου και κατόπιν εις τας 12 και ¼ εισήλθομεν εις τον λιμένα της Σερίφου.

Η πόλις είνε πολύ υψηλά εκτισμένη επάνω εις έναν πολύ υψηλόν λόφον και ημίσειαν ώραν μακρά από το επίνειον της, το Λειβάδι. Ο καμαρώτος του πλοίου με επεριποιήθη πολύ κατά την ώραν της τρικυμίας, δια τούτο μου εφάνη ότι έπρεπε να του δώσω μίαν δραχμήν, διότι δεν είχα ψιλά, πριν φύγω. Μόλις εξήλθον εις την ξηράν ήλθεν ένας αγωγιάτης εκ μέρους του Γεώργου να με παραλάβη, και με ωδήγησεν κατ’ απαίτησιν μου εις ένα μαγειρείον δια να φάγω. Εισήλθον εις μίαν μικράν κάμαραν αρκετά βρώμικην όπου η Αγλαϊα, η ξενοδόχος, μου έδωκε δυό μπαρμπούνια, ψωμί νερό δια να φάγω. Εκάθισα εκεί ημίσδειαν ώραν περίπου δια να ξεκουρασθώ και δια να περιμένω και κάτι άλλα παιδιά, τα οποία ήλθον μαζί μου και τα οποία θα επήγαιναν και αυτά εις το Μέγα Λειβάδι. Εις τας 2μ.μ. παρά 20 λ. ανεχωρήσαμεν, αφού επλήρωσα την Αγλαϊαν 50 λ. δια το γεύμα μου. Είμεθα τέσσερις, ο Ερρίκος Μάϊσνερ, γερμανός, ετώ 14, όστις επήγαινενχωρίς να τον περιμένουν εις τον γαμβρόν του κύριον Sondinger, μηχανικόν και γεωμέτρην του Γεώργου ένα άλλο παιδί υιός του χημικού ένα άλλον που δεν εγνώρισα και εγώ. Τι φοβερός και άχριος που είνε ο δρόμος έως το Μέγα Λειβάδι. Επεράσαμεν πρώτα από την πόλιν Σέριφον ήτις ονομάζεται και χώρα, μικρό χωριό με ένα κάστρο, αποτελούμενον από μικράς ελεεινάς οικίας, κατόπιν ανήλθομεν δια μέσου φοβερών χαραδρών και απότομων κρημνών εις υψηλόν όρος οπόθεν η θέα ήτο έξοχος. Όλα τα όρη της Σερίφου είνε απότομα και άγρια, ως εκ τούτου δε το ταξείδιον μας μέχρι του Μεγάλου Λειβαδιού υπήρξεν πολύ επίπονον μέσα εις το μεσημέρι και με φοβερόν άνεμον όστις μας έπερνε ακαταπαύστος τα καπέλλα. Εις τας 4μ.μ. τελοσπάντων εφθάσαμεν εις το Μέγα Λειβάδι. Το χωρίον είνε πολύ εύμορφον και ο λιμήν γραφικώτατος, εξ’ ολων των οικιών το μόνον το οποίον διακρίνεται αμέσως είνε η οικία του Γεώργου, η οποίαείνε η μόνη που έχει στέγην με κεραμίδια. Μόλις

κατήλθον εκ του μουλαριού αμέσως ήλθεν εις προϋπάντησιν μου η Ισμήνη καθώς και ο Ορέστης και η Ματθίλδη. Εφίλησα την Ισμήνην και την θείαν Ειρήνην, εχαιρέτησα τα παιδιά και τον Γεώργο και κατόπιν επήγα να πλυθώ. Όλον το απόγευμα δεν επήγον πουθενά διότι ήμην πολύ κουρασμένος, μόνον ολίγον με την βάρκαν, και κατόπιν να ζυγισθώ, εβρέθη δε ότι ζυγίζω μόνον 44 κιλά. Το βράδυ έφαγα με πολλήν όρεξιν, επειδή δε ενύσταζα φοβερά επήγα αμέσως να κοιμηθώ αφού παρεκάλεσα τον Ορέστην να μη με ξυπνήση αύριον
Τετάρτη
Εκοιμήθηκα όλην την νύκτα πολύ καλά και εξύπνησα σήμερον εις τας 8π.μ. ξεκουρασμένος καιεντελώς καλά.
Η οικία όλη της Ισμήνης είνε πάρα πολύ εύμορφη και πολύ καλώς επιπλωμένη. Το πιάνο αυτής είνε πάρα πολύ καλό, ουχί βεβαίως ως το ιδικόν μαςαλλά καλλίτερον από όλα τα άλλα εξόσων έχω παίξη. Το πρωί επήγαμεν πρώτα εις τον κήπον του Γεώργου όστις είνε πολύ μεγάλος, έχει όλα τα χορταρικά της εποχής και μικρά καρποφόρα δένδρα, τον περιποιεί δε εις περιβολάρης όστις τους κλέβει τα καλλίτερα χορταρικά. Εις το περιβόλι εμαζέψαμεν και πολλούς τζιτζίκους διότι η Ισμήνη έχει δυό κοτσύφους οίτινες τρώγουν μόνον ακρίδας και τζιτζίκους,πολύ άγριον αυτό αλλά τι να γίνη. Μετά ταύτα επήγαμεν πάλιν ολίγον περίπατον με την βάρκαν μαζί με τον Ερρίκον, και εβλέπαμεν μακρόθεν όλα τα παιδιά του σχολείου, τα οποία είχον διάλειμμα να τρέχουν γυμνά εις την παραλία και να πίπτουν κατόπιν εις την θάλασσαν, αλλ’ αυτό είνε τόσον σύνηθες εδώ και φαίνεται εις όλους φυσικόν ώστε δεν θεωρούν τούτο απρεπές.
Εις τας 10 ½ έκαμα μπάνιο μαζί με τον Ορέστην και εκολύμβησα αρκετά. Το απόγευμα ανήλθομεν επί του λόφου κειμένου επί της δεξιάς όχθης του κόλπου εκεί εκαθήσαμεν και εφάγαμεν ολίγα αγγούρια και εβλέπαμεν την

Πέμπτη
Χθες εξύπνησα τελευταίος, σήμερον εξύπνησα πρώτος. Εσηκώθην εις τα 5 π.μ. και κανείς εισέτι δεν είχεν εξυπνήση, πλην του Γεώργου όστις είχεν ήδη φύγη και της υπηρέτριας.
Το πρωί εκάμαμεν σήμερον μεγάλην εκδρομήν. Εφύγαμεν εις τα 7π.μ. και ανήλθομεν ένωθεν του μεταλλείου εις μίαν κορυφήν κειμένην επί της αριστεράς όχθης του κόλπου, εκείθεν δε κατήλθομεν εις άλλον κόλπον, τον κόλπον των Καλογέρων, όστις συνδέεται με το χωρίο με μίαν μεγάλην μπούκαν, πάντοτε συνοδευόμενος υπό του Ούγκα όστις ήλθεν από την Σύρον μαζί μου έως εδώ. Εκεί κάτω εμείναμεν ολίγον δια να ξεκουρασθώμεν και παρατηρήσωμεν το πέριξ ημών τοπεία. Εις την θάλασσαν εβλέπαμεν την Σίφνον, την Κίμωλον, την Μήλον και την Αντίμηλον εις δε την ξηράν τίποτε αξοσημείωτον. Η επιστροφή υπήρξε επιπονεστάτη η ζέστη ήτο αρκετή και ο δρόμος ελεεινός, ανυφορικός και γεμάτος με θάμνους και αγκάθια, ως εκ τούτου δε εκουράσθημεν πάρα πολύ και εφθάσαμεν κατάκοποι εις τα 9 ½ εις το σπίτι όπου εφάγαμεν ολίγον και εκαθίσαμεν να ξεκουρασθώμεν. Εις τας 11 επήγαμε εις το μπάνιο. Σήμερον εκολύμβησα πάρα πολύ. Επήγα από τη μία όχθην του κόλπου εις την άλλην και επέστρεψα

περισσότερον εργασίαν, διότι σήμερον γίνονται αι πληρωμαί όλων των εργατών. Κοπάδι ολόκληρον από εργάτας συνοθούνται εις την πόρτα του γραφείου του και ένας ένας εισέρχεται και πληρώνεται. Καθώς μας είπεν ο Γεώργος άνω των 50.000δρ. επλήρωσε σήμερον εις τους εργάτας. Να τας είχαμεν ημείς έ; Εν τω μεταξύ επήγαμεν ημείς εις εν πολύ εύμορφον μέρος ονομαζόμενον Καταράκτης. Εφύγαμεν εις τας 7 ½ π.μ. και επροχωρήσαμεν εντός ενός μικρού ρυακίου, το οποίον χάνεται εντός της γης ολίγον μακρότερον του χωρίου, επί ¾ περίπου, οπότε και εφθάσαμεν εις ωραιότατον μέρος όπου το ύδωρ του ρυακίου χύνεται από μέγα αναλόγως ύψος και σχηματίζει μικρόν καταράκτην. Το μέρος τούτο είνε μαγευτικώτατον, δάσος ολόκληρον από πικροδάφνες όλες ανθισμένες καιμεταξύ αυτών λυγαριές άφθονες, ούτως ώστε τα άνθη αυτών περιεπλέκοντο και εσχημάτιζον ωραιοτάτην ανθοδέσμην από …., άσπρα και violet χρώματα. Εκόψαμεν πολλά άνθη και αφού ανεπαύθημεν επιστρέψαμεν πάλιν εις το χωρίον, όπου εκάμαμεν το καθημερινό μας μπάνιο. Μετά τούτο επήγα και αγόρασα από εν μικρόν εμπορικό αγκίστρια και τρίχες δια να ψαρεύω, εξόδευσα δε προς τούτο λεπτά 30.
Το απόγευμα ο γεώργος δεν είχε πλέον εργασίαν και δια τούτο επήγαμεν ολίγον όλοι μαζί περίπατον με την λέμβον. Ο κακός καιρός έχει πλέον παύση και σήμερον είχομεν όλην την ημέραν νηνεμία, ως εκ τούτου δε ηδυνήθημεν να προχωρήσωμεν αρκετά με την βάρκα έως τον κόλπον του Κουντούρου. Εν τω μεταξύ επιάσαμεν μερικάς πεταλίδας και σάλιαγκους, ενόμισα δε τότε ότι ήμεθα εις τους Πεταλιούς και ετρέχαμεν εις τους βράχους με τη διαφοράν ότι ελύπατε όλοι σεις. Τι ωραία θα επερνούσαμεν εάν ηρχόμεθα όλοι μας εν θέρος εδώ!
Το πλοίον όλην την ημέραν πάλι σήμερον δεν ειργάσθη διότι αι βλαβαι της γέφυρας δεν επανορθώθησαν ακόμη εντελώς δια τούτο δε ο Γεώργος

είνε κατασκασμένος και βρίζει από το πρωί έως το βράδυ και το πλοίον και τον πλοίαρχον του

Σάββατον
Σήμερον μας ανηγγέλθη τραγικώτατον συμβάν. ΄Ερχεται πρωί πρωί ο παππάς του χωρίου, ο παππα Λινάρδος εις το σπίτι και μας λέγει ότι εν παιδίον είδεν εις τον κόλπον του Κουντούρου εντός της Θαλάσσης έναν άνθρωπον πνιγμένον. Αμέσως έστειλεν ο γεώργος μίαν βάρκαν δια να τον πάρουν εντός της οποίας εισήλθεν ο ιατρός του χωρίου, ο παππάς και διάφοροι άλλοι χωρικοί, μετά δε ημίσειαν ώραν περίπου επέστρεψεν και έφερε τον δυστυχή πνιγμένον. Είνε ξένος από την Θεσσαλίαν και ήλθεν εδώ με εν μικρόν παιδίον και εγάνωνε όλας τας κατσαρόλας του χθες. Χθες το βράδυ καθώς εξεκρίβωσαν κατόπιν με μίαν νεκροψίαν, αφού έφαγε πάρα πολλά κουκιά επήγε και έκαμε μπάνιο, φαίνεται δε ότι απέθανεν αμέσως εντός της θαλάσσης διότι εύρον το πτώμα του εντός αυτής.
Το απόγευμα επήγεν ο Ορέστης με την βάρκαν μαζί μου, αυτός μεν δια να ζωγραφίση, εγώ δε δια να τραβώ τα κουπιά και να ψαρεύσω. Εμείναμεν επί 1 ώρα περίπου, κατά την οποίαν ο μεν Ορέστης εσκιτσάρισε πάρα πολύ καλά το χωριό μαζί με τα όπισθεν αυτού όρη, εγώ δε εψάρευα και δεν έπιασα κανένα ψάρι. Μετά την επιστροφήν μας επήγαμεν (όταν γράφω επῆγαμεν σημαίνει ότι επήγαμεν ο Ορέστης , η Ματθίλδη εγώ και ενίοτε ο Ερρίκος, ο οποίος είνε πολύ καλό παιδί και συναναστρέφεται πολύ μαζί μας, μόνον) με την βάρκαν έως τον Αλμυρόν. Ο Αλμυρός απέχει από το σπίτι μας ένα τέταρτον πεζή, εκεί υπάρχει θερμή πηγή και έχουσι κτίση δύο λουτήρας, όπου πολλοί πάσχοντες από ρευματισμούς λούονται. Τα αποτελέσματα των λουτρών τούτων είνε θαυμάσια. Πολλοί άνθρωποι ιατρεύθυησαν εντελώς και ο Γεώργος ισχυρίζεται ότι είνε πολύ καλλίτερα και από τα λουτρά της Αιδηψούς και από τα της Κύνθου.
Το βράδυ είχομεν δύο μουσαφιρέους εις το τραπέζι, τον αστυνόμον της νήσου

και έναν γραμματέα του Ειρηνοδικείου, οίτινες ήλθον ενταύθα ίνα εξακριβώσουν πως επνίγη ο άνθρωπος εκείνος, τι πράγματα είχε μαζί του και δια να φροντίσουν περί της ταφής του, αλλά δεν φθάνει που είχομεν αυτούς εις το τραπέζι αλλ’ εκοιμήθησαν και εις το σπίτι μας, εις την κάμαραν μας! και μας ηνάγκασαν να μετακομισθώμεν εις την κάμαρανμ της θείας Ειρήνης και Ματθίλδης όπου εκοιμηθήμεν χάμω και όπου δεν ηδυνήθην έως τας 11 ½ να κοιμηθώ από τους πολλούς ψύλλους έως ότου τελοσπάντων επάστωσα το κρεββάτι μου και το σώμα μου με σκόνην Καζιλα΄ρι και ηδυνήθην τοιουτοτρόπως να κοιμηθώ ήσυχα έως το πρωί.

Κυριακή
Σήμερον τομ πρωί φοβερά μαλλώματα εγένοντο μεταξύ εμού προπάντων και του περιβολάρι και της περιβολάρισας της Ισμήνης. Η Ισμήνη μας είπε χθες να κόβωμεν όλα τα χορταρικά μόνοι μας διότι ο περιβολάρης κόβει πολλά την προηγουμένην ημέραν και μας τα φέρνει μαραμένα και εάν ο περιβολάρης έχει κομμένα να μη τα πάρομεν κατ’ουδένα τρόπον. Σήμερον μόλις επήγαμεν εις το περιβόλι και αρχίσαμεν να κόπτομεν φασουλάκια δια σαλάτα έρχεται αμέσως η περιβολάρισα και μας λέγει ότι έχει αυτή κομμένα φασουλάκια «Μα γιατί να τα κόβης συ, της λέγει η Ματθίλδη, δεν σου είπαμεν χθες ότι θέλωμεν να τα κόβωμεν μόνοι μας;
Ναι,μα επειδή αργήσατε ενομίσαμεν ότι δεν θα έλθετε
Τι να σου κάμω καϋμένη, της λέγω εγώ, δεν δεν ημπορούμεν να πάρωμεν τα χορταρικά που έκοψες, διότι η κυρία Ισμήνη μας είπεν να μη τα πέρνωμεν πλέον. Τούτο την εξόργισεν σφόδρα. Ήρχισεν να φωνάζη ότι το σπίτι της δεν είνε ψωριασμένο, ότι αυτή δεν ξεύρει να κλέβη και ότι η κυρία της της είπεν χθες να κόψη κοκκινογούλια, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, όλα ψευτιές φοβερές. ‘Ερχεται κατόπιν και ο περιβολάρης και ήρχισε να φωνάζη και αυτός και να λέγη ότι καλά

(Και εγώ σας φιλώ όλους πολύ πολύ και ευχαριστώ την αγ. Εδιθ δια το γράμμα της εις το οποίον θα απαντήσω προσεχώς. Ισμήνη

θα κάμη να φροντίση ο κύριος δι’ άλλον περιβολάρην αφού πηγαίνωμεν ημείς και του ανακατεύομεν τα πράγματα του. Εμουρμούριζαν έπειτα και οι δύο έως στο εφύγαμεν χωρίς να πάρωμεν τα χορταρικά του, τα οποία όμως έφερεν έπειτα ο ίδιος εις το σπίτι.
Σήμερον επεράσαμεν πολύ σαχλήν Κυριακήν δεν επήγαμεν πουθενά διότι το απόγευμα πάλιν ο καιρός εχάλασεν και άρχισε να πνέη ισχυρός βορράς.Κατά τας 5 μ.μ. επήγα να ψαρέψω μαζί με τον Ορέστην και τον Ερρίκον και έπιασα μόνον ένα ψάρι και ο Ορέστης δύο με το ίδιο όμως καλάμι.
Κατά τα 6 ½ επήγαμεν ολίγον περίπατον μαζί με την θείαν Ειρήνη και την Ισμήνην επάνω εις τα μεταλλεία και παρετηρήσαμεν εκείθεν το πλοίον Whateley-Hall το οποίον τέλος αφού εφορτίσθη ανεχώρησε.

Δευτέρα
Σήμερον έχω να σας γράψω πολύ ολίγα πράγματα. Μόλις επήγα εις το μπαλκόνι είδον άλλο πλοίον να εισέρχεται εις τον λιμένα ήτο γαλλικόν πλοίον και ονομάζεται Caledonie. Εις τας 8π.μ. επήγα να ψαρεύσω μαζί με τον Ορέστην και έπιασα εγώ 6 ψάρια και ο Ορέστης τρία αλλ’ ο καιρός είνε πάλιν σήμερον τόσον κακός ώστε ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν γλήγορα οπίσω.
Όλο το απόγευμα γράφω την επιστολήν, και ελπίζω ότι το βράδυ θα λάβω ιδικήν σας.

Έλαβα, αγαπητή μου μαμμά, το γράμμα σου. Δεν δύνασαι να φαντασθής πόσον ελυπήθην ότι ανεσυχήσατε τόσον πολύ, αλλ’ εγώ δεν πταίω διόλου. Δεν ελησμόνησα καθόλου να σας τηλεγραφήσω, αλλ’ επροτίμησας να στείλω αυτό από το Μέγα Λειβάδι δια να είσθε εντελώς βέβαιοι ότι έφθασα. Παρεκάλεσα λοιπόν αμέσως τον Γεώργο να τηλεγραφήση ούτος δε έδωκεν το τηλεγράφημα την Τετάρτην πολύ πρωί εις τον

ταχυδρόμον και παρεκάλεσεν αυτόν να τηλεγραφήση αμέσως μόλις φθάση εις την Χώραν, αλλά φαίνεται ότι αυτός άργησεν να δώση το τηλεγράφημα εις το τηλεγραφείον, ή αργοπόρησε τούτο κατόπιν. Δεν είχα εγώ καμμίαν είδησιν ότι μου ετηλεγραφήσατε, σήμερον μόνον ερώτησα αφού έλαβα την επιστολήν σου τον Γεώργον και μουν το είπε, αλλά το τηλεγράφημα, το οποίον ελάβατε σεις δεν ήτο απάντησις εις το τηλεγράφημα σας αλλά εκείνο το οποίον εστείλαμεν την Τετάρτην. Όσον δια γράμμα σας είχα προειδοποιήση ότι δεν σας γράφω αμέσως, και έπειτα αν σας έγραφα θα σας έγραφα πολύ συντόμως το ταξείδιον μου, ένεκα δε τούτου επροτίμησα να σας γράφψω ολίγον εκτενέστερον αυτήν την εβδομάδα. Ελπίζω ότι επεράσατε πολύ καλά, την Κυριακήν εις την Πικροδάφνην και ότι θα εύρετε άλλην νταντάν και υπηρέτριαν ταχέως.
Την επιστολή ταύτην σας παρακαλώ να τη δώσητε και εις τον Δημητράκην να την αναγνώσηεάν σαςε τη ζητήση διότι δεν δύναμαι να γράψω και εις αυτόν πολλά πράγματα.
Με συγχωρείτε διότι η επιστολή μου είνε ολίγον μακρά, αλλά τι να σας κάμω, δεν είχα να σαας γράψω τίποτε περισσότερον.
Όσον δια την αναχώρησιν μου, το πιθανώτερον είνε ότι θα αναχωρήσω την άλλην εβδομάδα μαζί με τον Ορέστην, αλλά αν δω εδώ ότι επιμένουν πολύ να μείνω τότε ημπορεί να μείνω ακόμη μίαν εβδομάδα, ώστε εάν δεν έλθω εγώ την άλλην εβδομάδα μην ανησυχήσετε και εξ άλλου θα λάβετε άλλην τόσην δα μικρού …. Επιστολήν μου.
Χαιρετίσματα με τις οκάδες από όλους σε όλους.
Η ώρα είνε 11 μμ και πίσω.
Σας φιλώ όλους πολύ μα πάρα πολύ.
Ο πολυαγαπημένος σας υιός και αδελφός
Μίλτος

Maggiore τόσον ήσυχη και καταπράσινη και θαυμασία!! Νομίζω ότι το φθινόπωρον εις τας Άλπεις είναι ωραιότερον της ανοίξεως. Αδύνατον να φαντασθήτε τους χρωματισμούς των δένδρων. Τα βουνά ήσαν σαν πολύχρωμα μπουκέττα δένδρα πράσινα, κιτρινωπά, ρόδινα, κόκκινα. Πορφυρά! Αν ήτο ζωγραφιά ορισμένοι θα ελέγαμεν ότι ποτέ τα φύλλα των δένδρων δεν λαμβάνουν τοιαύτας αποχρώσεις. Μετά το tunnel του Simplon ο καιρός ήλλαξε, η ομίχλη διελύθη και ο ήλιος ήρχισε να προβάλλη και να κάμη ακόμη ωραιότερα τα τοπία από όπου διηρχόμεθα αλλά εδώ ο καιρός εχάλασε και βρέχει! Είμεθα κουρασμέναι αρκετά και δι’ αυτό δεν θα υπάγωμεν να φάγωμεν εις το ρεστωράν όπου είχωμεν δώσει ραντεβού με τους Μαυρίδη . Αλλά είμεθα και δικαιολογημένοι. Φαντασθήτε ότι χθες εξυπνήσαμεν εις τα 41/2 ως τας 111/2 εσερνόμεθα και από τότε εις τον σιδηρόδρομον 7 πρόσω-

πα εις bagon 8! Κόσμος φοβερός ήσαν πολλοί όρθιοι και θαύμα πως δεν μας … κανείς. Τον πλείστον χρόνον είχαμεν την Lucie πλαγιασμένη αλλά και έτσι εκουράζετο. Καθ’ όλην την ημέραν εκοιμώμεθα κάπου κάπου ωμιλούσαμεν, εγελούσαμεν και είχαμεν και αθυμίαν εναλλάξ. Ο μπαμπάς εσκέπτετο να πάρωμεν δια την Lucie και Edith wagon lit, αλλά δεν ήθελον αυταί να ήσαν μόναι. Αλλά τέλος δια να καθησυχάσωμεν τον μπαμπά ο οποίος είχε τύψεις ερωτήσαμεν περί τας 10 τον υπάλληλον αν υπάρχουν θέσεις εις το wagon lit και μας απήντησεν αρνητικώς! Όλα γεμάτα ως βλέπετε! Φαντάζεσθε λοιπόν πως εκοιμήθημεν όχι εντούτοις πολύ άσχημα, ούτε … ως ενομίζαμεν. Ιδού πως είμεθα καθισμένοι από την ανάποδη μεριά η Lucie μισοπλαγιασμένη, η Edith και ο μπαμπάς. Απέναντι του μπαμπά, ο ανεψιός του Θεοδωρίδου, Τζελέπης ονόματι, περί του οποίους θα σας ομιλήσω παρακάτω η Έλλη, εγώ και ο Δημήτρης! Ημείς αι δύο

2. Επιστολή Edith προς Λιλή, Blanche, Αγλαούλα, Lausanne le 4 Octobre 1912

Αγαπητά μου παιδιά Λιλή, Blanche και Αγλαούλα
Τι να κάμετε άραγε αυτήν την στιγμήν; Εμείς γράφομεν επί ωραιοτάτων μακρών γραφείων εντός ωραίας αιθούσης με ωραία έπιπλα και πράσινα φυτά!
Επήραμεν τον καφέ μας εις ωραίαν βεράντα κλειστής όμως με χρωματιστά νόστιμα τζάμια είναι επίτηδες δια το πρόγευμα αυτό το μέρος και έχει μικρά ψάθινα τραπεζάκια και καρέκλες επίσης ψάθινες. Και είπα Τι ωραία που θα ήτο να είχομεν μία

Επιστολή Ελμίνας Ζάννου προς την οικογένεια, Λωζάννη 20/3 Οκτωβρίου 1912 Πέμπτη 7 παρά 20 μ.μ.
Αγαπητοί μου
Είμεθα ακόμη εδώ, εις το ξενοδοχείον. Ο μπαμπάς και η Έλλη και ο Δημήτρης συζητούν διότι ο μπαμπάς θέλει κάτι να τους τρατάρει και εκείνοι δεν εδέχοντο! Ήταν κωμικότατον να τους βλέπει τις να συζητούν. Προ ολίγου ενώ ο μπαμπάς εκάθητο ακούων, τον επεριτριγύριζαν …. Τα τρία χαριτωμένα ανίψια του φωνάζοντα και χειρονομούντα ο Δημήτρης με το πράσινο καπέλλο της Edith εις το κεφάλι, ο Γιάννης με το κόκκινο της Lucie και η Έλλη με του μπαμπά!!
Αχ παιδιά μου, βρέχει! Από το Μιλάνον δε ο καιρός ήλλαξε προς το κρύο και τώρα φορούμεν όλοι χειμωνιάτικα! Εις το Μιλάνον η ομίχλη ήτο φοβερά, και έβρεχε. Τι ωραία η γραμμή του Simplon! Εις την Ιταλίαν η λίμνη

Μίλτο μου, δεν σου έγραψα ακόμη ούτε λέξη αλλά τα γράμματα απευθύνονται προς όλους σας, δεν είναι έτσι? Τα αγόρια μας διασκεδάζουν πολύ και μας πειράζουν ουκ ολίγον. Τον γάϊδαρον το Δημήτρη δεν θα τον καταφέρομεν να έλθει μαζί μας εις το Παρίσι!! Ο Γιάννης είναι πάντα ο ίδιος και όλο μας ονομάζει επαρχιώτας οι οποίοι ταξιδεύουν για πρώτη φοράν!!! Ακούς εκεί.
Σε φιλώ γλυκά
Edith

τοιαύτην βεράντα εις το σπίτι μας της Πικροδάφνης όπου να ετρώγαμεν και τον χειμώνα χωρίς να κρυώσωμεν, όταν θα προσκαλώμεν όλους μας τους συγγενείς! Ε! δεν θα είναι ωραία; Έννοια σας θα ζήσωμεν ωραία τώρα που δόξα τω θεώ έχωμεν μερικά χρήματα! ΑΙΖ
Α! μα δα, διατί ζώμεν; Μόνο δια να μελετώμεν, εργαζόμεθα και κοπιάζομεν; Όχι, πρέπει να ανταμοίβονται και αι προσπάθειαι και κόποι!
Να εγώ τώρα κατόπιν τόσων φροντίδων και κόπων αρχίζω να χαίρω την ζωήν και δι’ αυτό θέλω τώρα να πηγαίνωμεν εις ωραία ξενοδοχεία, να τρώγωμεν καλά, τέλος να κάμωμεν όσον το δυνατόν ευχάριστον αυτό το ταξείδι το οποίον δεν είναι και πολύ εύθυμον αφού πρόκειται να αφήσωμεν τα καϋμένα τα κορίτσια!
Τι λέγετε δεν έχω δίκαιον; Και τον

χειμώνα θα σας παίρνω όπου είναι δυνατόν να υπάγετε και θα προσπαθήσω να σας διασκεδάσω εάν πάντοτε είσθε καλά παιδιά, εύθυμα τώρα και προσπαθούντα να ευχαριστητε την καλήν μας Miss Dillon. Δεν πειράζει εάν κάποτε ομιλεί αυστηρά ή άγρια. Ειξέρομεν ότι μας αγαπά πολύ δι’ αυτό και ημείς την αγαπούμεν με όλην μας την καρδιά αν και συχνά την θυμώνομεν.
Τα δωμάτια μας είναι ωραία και μεγάλα. Εγώ κοιμούμαι με την Lucie δια να κλείνωμεν τα παράθυρα (τα οποία η Έλλη θέλει ανοικτά) και δια να την προσέχω. Χθες μόλις εφθάσαμεν εδώ κατά τας 4, επήραμεν ένα μπανάκι η Lucie και εγώ και αφού εγίναμεν καθαρές επλαγιάσαμεν εγώ μεν δια μίαν ώραν η δε Λουσή δια έως το πρωϊ.
Επήρε καφέ με γάλα, βούτυρα και ψω

μάκια ωραία εις το κρεββάτι και σήμερα το πρωί εσηκώθη φρέσκια και καλά. Εγώ, παιδιά μου, τρώγω ακαταπαύστως! Και πρέπει να είπω εις την Miss Dillon ότι όχι μόνον δεν μου λέγουν να τρώγω αλλά και με περιγελούν δια την αιωνίαν μου πείνα! Θα γυρίσω 5 οκάδες βαρυτέρα. Και χαίρω διότι δεν κρύώνω ούτε κουράζομαι πολύ. Τέλος εκατάφερεν η Miss Dillon να με κάμη άνθρωπον! Κύτταξε Λιλή να σε εύρω και σε πολύ καλά. Δι’αυτό όμως δεν αρκεί να προσέχης πρέπει προπάντων να είσαι εύθυμη.
Και συ Αγλαακι μου πως είσαι; Δεν κουράζεις την Λιλή πιστεύω! Την Blanche φοβούμαι ολίγον δια την αυθάδεια της αλλ’ ελπίζω να με διαψεύση, ε!
Και τώρα σας φιλώ και τις τρεις γλυκά, γλυκά.
Edith
ΑΙΖ

3. Επιστολή Ελμίνας και Lucie Ζάννου προς την οικογένεια, Παρίσι 23/6 Σεπτεμβρίου 1912
   11π.μ.
   Hotel de Lille & d’Albion, 223 rue St Honore, Paris

Αγαπητοί μου
Από χθες λοιπόν ευρισκόμεθα εις το Παρίσι και μετά πολλάς έρευνας κατελύσαμεν εις το παρόν ξενοδοχείον το οποίον είναι αρκετά καλόν. Η Μίνα και εγώ κατήλθαμεν προ ολίγου δια να τηλεφωνήσωμεν εις τον θείον Μανώλην, ο οποίος, ως εμάθαμεν από ένα pneumatique της θείας Ίρμας, ευρίσκεται μεθ’όλης της οικογενείας του εις Παρισίους. Είδαμεν ότι παίζουν το βράδυ την Manon και ηθέλαμεν να υπάγωμεν, αλλ’ίσως ο θείος Μανώλης μείνει πολύ ολίγον εδώ και δεν θα ήτο σωστόν, να τους αφήσωμεν και υπάγωμεν εις το θέατρον, απεφασίσαμεν λοιπόν να του τηλεφωνήσωμεν εάν θέλη να πάρωμεν εισιτήρια και δι’αυτούς, αλλά δυστυχώς δεν ήσαν εις το ξενοδοχείον τους, και έτσι δεν θα πάρωμεν εισιτήρια. Πηγαίνομεν εις της θείας Ίρμας, η οποία μας

προσεκάλεσε να φάγωμεν εκεί. Προσκεκλημένη είναι και η οικογένεια του θείου Μανώλη. Εκεί λοιπόν θα τους ίδωμεν.
Είναι αργά και φεύγομεν
(Lucie)
Εμμ Παιδιά μου Παρίσι και γράμμα είναι πράγματα που δεν συμφωνούν. Να επέρασε η ημέρα και δεν κατορθώσαμεν να σας γράψωμεν! Όταν εγυρίσαμεν σήμερον απ’έξω, εμείναμεν ολίγην ώραν να αναπαυθώμεν συνεζητήσαμεν και τώρα πάλιν θα υπάγωμεν να φάγωμεν κι έπειτα πηγαίνομεν εις το Olympia café είδους music hall, αλλα δεν εκάμαμεν τουαλέτταν διότι αν και 5 και 50 επληρώσαμεν είμεθα εις τα ουράνια! Νομίζω καλλίτερον να σας διηγηθώ τι εκάμαμεν σήμερον αλλά κατά σειράν να εξακολουθήσω το ταξείδιον.
Πρώτα πρώτα όμως να σας μαλώσω διατί αθεόφοβοι δεν μας εγράψατε; Δεν μου υποσχέθης Λιλή να μας γράψης την Τρίτη;Εντούτοις σήμερον τίποτε δεν είχαμεν και εθυμώσαμεν. Η Έλλη μόνον είχε μίαν κάρταν από την θείαν Ολυμπίαν. Αλλά τέλος πάντων ημείς είμεθα μεγαλόψυχοι άνθρωποι. Συγχωρεμένοι να είσθε.
Νομίζω ότι δεν σας έγραψαμεν ότι από το Μιλάνο μέχρι Λωζάνης εφάγαμεν εις wagon restau

rant.
Τι ωραία που είναι εκεί! Και θαυμάσαμε τα γκαρσόνια πως τα κατάφερναν να σερβίρουν παρά το κούνημα του τραίνου. Πέστε της Καλλιόπης πως θα έκαμε αυτή αν έπρεπε να βαστά μιάν στοίβαν από 25-30 πιάτα, και να δίδη εις έκαστον με καταπληκτική ταχύτητα από τρία τρία πιάτα ενώ τραντάζει διαβολεμένα ο σιδηρόδρομος;
Εις την Λωζάνην σας είπαμεν νομίζω ότι ήλθαν και μας συνάντησαν οι Μαυρίδου και ότι κατήλθαμεν, εις το ωραιότατον ξενοδοχείον Victoria και ότι τα αγόρια λίαν εύθυμα μας …..
Την επομένην εσηκώθημεν λίαν αργά, αλλ’ οι κύριοι καβαλλιέροι μας το επαράκαμαν ώστε τους εγκαταλείψαμεν με την Έλλην, κι ημείς με τον κύριον Μαυρίδην επήγαμεν εις το Ouchy. Συννεφιά, άνεμος, κρύο. Δεν είχα και γάντια. Επερπατήσαμεν όμως ως την θαυμασίαν προκυμαίαν και εζεστάθημεν. Εθαύμασα πάλιν τα χρώματα των δένδρων. Εκεί μας συνάντησαν οι λοιποί , επήραμεν μερικάς φωτογραφίας και έπειτα εφάγαμεν εις

το ξενοδοχείον του Chateau απ’όπου σας εστείλαμεν μίαν κάρταν.
Δευτέρα. Η Edith ήρχισε να γράφει εις τον Μίλτον αλλά δεν προφθαίνει.
Εξακολουθώ Το απόγευμα η Edith, Έλλη και εγώ πήγαμεν εις την κυρίαν Μαυρίδου, απ’εκεί εις το pensionnat της Αλεξάνδρας το οποίον επεσκέφθημεν και όλοι μαζή κατόπιν μετέβημεν εις το Galerie de Commerce. Είναι ωραιοτάτη υάλινη γαλερία με μαγαζιά εις έκαστον πλευρόν, απ’όπου ηγοράσαμεν μικρά μικροπράγματα Υπάρχει επίσης εκεί ζαχαροπλαστείον όπου επήραμεν μερικά γλυκά. Το βράδυ εφάγαμεν πάλιν ις το Old India χάρις δε εις τη ευφυά επινόησιν μας κατορθώσαμεν πάλιν η Έλλη και εγώ μοιραζόμεναι τας μερίδας μας να φάγωμεν με 2,25 μαζή με ένα παγωτόν.
Την επομένην μας εξύπνησαν εις τα 5 και ¼ διότι 7 παρά 10 το τραίνο μας έφευγε. Αργούσαμεν και ο μπαμπάς εξενευρίζετο! Τέλοςεφάγαμεν και κατήλθομεν εις τον σταθμόν όλοι μαζή. Ματαίως είχομεν παρακαλέσει τον Δημήτρη να έλθη μαζή μας. Ήτο ανένδοτος.
Αφήσαμεν τα bagages, εις τα αγόρια κι ετρέξαμεν να εύρωμεν θέσιν. Το τραίνο είχε φθάσει και ήρχετο από το Μιλάνον. Ω δε της απελπισίας

τα βαγόνια ήσαν γεμάτα. Αν η Miss Dillon ήτο εκεί θα είχεν πεθάνει από την ανησυχίαν και ανυπομονησίαν !! Η Edith ερωτά τον υπάλληλον τι να κάμωμεν. «Ε, λέγει, τα βαγόνια δεν είναι όλα γεμάτα με 8 πρόσωπα. Θα εύρετε θέσεις μισές εδώ, μισές αλλού». Οι ταξιδιώται δε ερχόμενοι από το Μιλάνον εκοιμούντο και έκλειον τα βαγόνιαδια να μην εισέλθη κανείς αλλ’ο υπάλληλος τα ήνοιξε , και τι να γίνει εμβήκαμεν εις ένα βαγόνι όπου εκάθηντο ήδη πέντε, η Lucie και εγώ. Θεέ μου, τι ατμόσφαιρα! Οποία κακοσμία!
Αλλά τι ημπορούσαμεν να κάμωμεν. Το είχαμεν πάρει απόφαση και θα υποφέραμεν τα πάντα όταν μας καλούν έξω διότι προσέθεσαν νέο βαγόνι. Ούφ ήνοιξεν η καρδία μας!
Εις το νέον compartiment εκαθήσαμεν ημείς οι πέντε, εις ξένος κύριος και μία κυρία. Ήλθον και τα αγόρια μας τα οποία με πολλήν λύπην απεχωριζόμεθα. ΄Ηλθεν η στιγμή του αποχαιρετισμού. Εφιλούμεθα όταν ο κύροιος λέγει εις την κυρίαν “Que c’est gentil de s’embrasser ainsi!”. On ne s’embrasse pas dans votre pays

ερωτά η Έλλη.
Oui mais moi je n’ ai personne a embrasser
Άρχισε τότε η κυρία να μας ερωτά τι είμεθα. Αυτή ήτο Ρωσίς και αρκετά φλύαρη Τέλος εφύγαμεν. Ο ξένος κύριος ήτο Αυστριακός χήρος δε δι ό και μελαγχολικός. $ χρόνια ταξειδεύει δια να διασκεδάση την λύπην του, δεν έχει παιδιά, μόνον αδέλφια με τα οποία είναι αποξενωμένος κατοικεί εις Παρισίους. Φαίνεται δε ότι έχει ή είχε επίσημον θέσιν. Ωμίλησε πολύ περί πολέμου. Ήτο πολύ ενάντιος αυτού. Μας έδωσε δε διευθύνσεις ξενοδοχείον τα οποία όμως όλα ήταν πλήρη. Όλοι είναι έτοιμοι δι ό και σας καταφιλώ
Ελμίνα

4. Salon de Lecture de Grands Magasins aux Galeries Lafayette Paris
   Paris, le 26 Σεπτεμβρίου/10 Οκτωβρίου 1912
   Πέμπτη 5μμ
   Αγαπητοί μου
   Δεν πιστεύω να προφθάσω να γραψω πολλά, διότι εδώσαμεν rendez vous με την Έλλην εις τας 5 εις αυτό το salon de lecture, και η ώρα η ορισθείσα έφθασε, ώστε όπου να είναι θα κάμη την εμφάνισιν της η κυρία εξαδέλφη μας. Ευρίσκομαι εδώ με τον μπαμπάν, και η Edith και η Μίνα τριγυρίζουν κάτω. Σήμερον είναι πάλιν εδώ φρικώδεις κόσμος, εσκάσαμεν και δια να εισέλθωμεν εις το ascenceur (και υπάρχουνένα σωρό) και δια να εύρωμεν μίαν θέσιν εδώ. Τώρα σας γράφω επάνω εις εν ωραιότατον γραφειάκι εις μίαν γωνίαν απέναντι μου είναι ένας καθρέπτης και μόλις σηκώνω τα μάτια μου βλέπω την μούρην μου!
   Δεν σας έγραψα καθόλου σχεδόν μέχρι

τούδε, αλλά σας βεβαιώ, ότι δεν έχω δυνάμεις. Όχι, ότι δεν είμαι καλά, αλλ’ άμα τρέχει κανείς από το πρωί έως το βράδυ, κουράζεται πάρα πολύ. Αν και πέρνομεν όλο αυτοκίνητα. Δεν ηξεύρω και εγώ πόσα χρήματα εξωδεύσαμεν με αυτά. Ως έγραφα χθες εις την Miss Dillonείχαμεν χθες όλοι κρυολόγημα.
Την νύκτα εξηκολούθει ο λαιμός μου να με εωοχλή, κατόπιν επέρασε, αλλά τώρα πάλιν με τσούζει λιγάκι. Ο μπαμπάς είναι καλλίτερα (περίφημα ΑΙΖ ), αν και ρουφά κάπου κάπου την φρμαλίνην του (δια να προλάβη το συνάχι ΑΙΖ ). Της Έλλης το συνάχι εξακολουθεί, και επειδή επήρε πολύ κινίνο, είναι καταζαλισμένη και έχει κατσουφιασμένον πρόσωπο. Αι άλλαι δύο είναι καλά. Η Μίνα είχε σιναχωθεί εις την Λωζάννην, και ακόμη δεν κατόρθωσε να της περάση εντελώς.
Όλοι αφίχθησαν, φεύγομεν.
Σάββατον 10 και ¼ π.μ.
Δεν ημπορείτε να είπητε, ότι δεν προχωρεί γλήγορα το γράμμα μου! Και να ίδωμεν εάν θα τελειώσει και σήμερον! Η Έλλη θέλει να τηλεφωνήση εις Αμβέρσαν και την αργούν φοβερά. Την περιμένομεν δια να υπάγωμεν εις το Λούβρον και έως ότου τελειώση

αρχίσαμεν την επιστολογραφία
Χθες ελάβαμεν τα γράμματά σας. Δεν υπήρχε όμως επιστολή του Μίλτου ούτε της Αγλαϊας. Διατι δεν μας γράφεις Λιλή πως τα πας με το νοικοκυριό, τι φαγιά παραγγέλεις, εάν κατά την σύνταξιν της σημειώσεως συνεργάζεται και η Miss Dillon κ.τ.λ.
Εκάματε, λέγεις προμηθείας μακαρονιών, σακχάρεως. Σε καλό σας! Και που τας εβάλατε, ώστε πιστεύετε ότι θα ακριβήνουν τόσον τα πράγματα; Και έχετε και βέβαιον τον πόλεμον. Α, όχι εγώ δεν θέλω να το πιστεύσω. Χθες το βράδυ είχεν ομιλήσει ο μπαμπάς με κάποιον κύριον από εν Υπουργείον όστις του είπεν ότι σχεδόν δεν υπάρχει ελπίς και έτσι είχαμεν απελπισθ’η και ημείς. Αλλά σήμερον από όσα διαβάζομεν εις τας εφημερίδας τα πράγματα μας εφάνησαν κάπως καλλίτερα. Η Ιταλία δεν κάμνει ειρήνην, οι Αυστριακοί και οι Ρώσοι αναμιγνύονται και αυτοί, οι Μαυροβουνιώται ενίκησαν, η Ελλάς δεν θα κηρύξει τον πόλεμον προ 10 ημερών. Ποιος ηξεύρει ίσως τα πράγματα διορθωθώσι. Ω, θα είναι φρίκη εάν γίνη ο πόλεμος. Και ημείς ευρισκόμεθα εδώ. Σίγουρα θα σκάσωμεν. Μα τι κακοτυχία, ίσια ίσια τώρα που εφύγαμεν να γίνη όλο αυτό το κακό! Και τι θα γίνεται εις τας Αθήνας. Σας παρακαλώ να μας περιγράφετε τα πάντα πολύ λεπτομερώς.

Το χαρτί μου είναι τόσον χονδρό, ώστε βεβαίως θα πρέπει να βάλωμεν διπλούν γραμματόσημον.
Η Έλλη τυραννείται, δεν ημπορεί να εύρη την ζητουμένην γραμμήν. Τέλος, να ομιλεί ελληνικά, συνομιλεί με τον κ. Αγέλαστον!
Δια τας pensions ας γράψει η Μίνα η οποία δεν θα έλθει μαζί μας εις τον Λούβρον. Δια καθηγητήν δεν ηξεύρω τι θα κάμω. Η κυρία Verger δεν μου συσταίνη τον Hetiche. Είναι λέγει καλός καθηγητής, αλλά δια το είδος μου δεν είναι κατάλληλος, δεν θα δυνηθή να μου μάθη καλά τας vocalizes. Λέγει, ότι η κυρία Vanchelet είναι καλλίστη ότι αυτή εδημιούργησε όλα τα τραγούδια που λέγω εγώ, ότι έχει διδάξει πλείστας μαθητρίας αι οποίαι είναι όλαι κάλλισται και χίλια δυό άλλα.
Τι να κάμωμεν; Α, μα είναι φρίκη! Ο ένας να σου λέγει το έν και ο άλλος το αντίθετο
Προς το παρόν δεν ημπορώ να υπάγω ακόμη σε καθηγητήν, διότι κάθε νύκτα με τσούζει αρκετά ο λαιμός. Σήμερον έχομεν ένα καιρόν φρικώδη! Συννεφιά, ευτυχώς οχί βροχή και ομίχλη απελπιστική. Δεν ημπορεί κανείς να ίδη τίποτε. Και αυτή η υγρασία είναι τόσον κακή δια τον λαιμόν. Αγόρασα εν πράγμα δια τον λαιμόν, από μαύρον pluche και έτσι τα προφυλάττω άμα εξέρχομαι
Σας φιλώ όλους γλυκά
Lucie

5. Hotel de Lille & d’ Albion, 223 rue St Honore, Paris
   Παρίσι, 29/12 Οκτωβρίου 1912, Σάββατον 11 παρά 5
   Αγαπητοί μου
   Εδιάβαζα ως τώρα εφημερίδας Ελληνικάς, και είμαι γεμάτη από τας εντυπώσεις της επιστρατεύσεως, και των σκηνών των Αθηνών. Αλλά δεν πρέπει πάλιν να αρχίζω να σας γράφω περί πολέμου. Ας το αφήσω αυτό το καταραμένον ζήτημα! Σας ευχαριστούμεν δια τα Εμπρός. Ελάβαμεν μόνον τα πρώτα. Η Έλλη έλαβε σήμερον νεωτέρας Εστίας. Να εξακολουθήτε σας παρακαλώ να τα στέλλετε.
   Λιλή σημειώνεις τας Θερμοκρασίας; Εγώ ακόμη τίποτε. Άμα εγκατασταθώμεν οριστικώς τότε θα αρχίσω. Τα ελληνικά μαθήματα αρχίζουν την Δευτέραν και με την Mademoiselle Mauron ώστε;
   Τώρα ας αρχίσω εγώ την αφήγησιν μου. Είχαμεν σταθεί ότι δεν ηξεύραμεν εις ποίαν pension να υπάγωμεν. Αλλά δεν σας έγραψα δια δύο επισκέψεις που εκάμαμεν επίσης την Τετάρτην το απόγευμα. Αφού εφάγαμεν εις την Aliceεπήγαμεν ο μπαμπάς και ημείς οι δύο να επισκεφθώμεν την κυρίαν Etienne Brissaud, εξαδέλφην του κυρίου Brissaud. Όταν εφθάσαμεν στη Rue Jacob, πολύ κοντά εις το ξενοδοχείον όπου καθήμεθα το 1900 Μίλτο, ηκούσαμεν βιολί και πιάνο εδώσαμεν το όνομά μας, μας έβαλλαν εις την σάλαν, η μουσική έπαυσε και παρουσιάσθη μία νέα κυρία, πολύ νόστιμη,, ωσάν κορίτσι, μαύρα ενδεδυμένη, με ξανθά μαλλιά. Της εδώσαμεν την κάρταν, του κυρίου Brissaudμας αζήτησε πληροφορίας δι’ αυτόν και έπειτα μας έδωσε την διεύθυνσιν της Juliette de Monvel δια την οποίαν είχαμεν γράμμαν. Της είπαμεν ότι θα μείνωμεν εδώ, και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα μας επανίδη, μας παρακάλεσε αν πότε θέλομεν τίποτε να απευθυνθώμεν ελευθέρως εις αυτήν, εζήτησε μάλιστα την διεύθυνσιν μας, αλλ’ επειδή δεν εγνωρίζαμεν που θα υπάγωμεν μας είπε χωρίς άλλο να της την γράψωμεν. Χαριτωμένη αληθώς κυρία και τόσον ευχάριστη.
   Αργότερον επήγαμεν εις την mlle de Monvel η οποία κα΄θηται εις τον αυτόν δρόμον με ημάς αλλά παρά πάνω. Πρώτα επεριμέναμεν εις το κάτω πάτωμα όπου δίδονται τα cours, και εστείλαμεν το γράμμα του κυρίου Brissaud. Εντός ολίγον μας οδήγησαν επάνω εις ωραίαν αίθουσαν, όπου μας υπεδέχθη η κυρία. Αν και η δυστυχής είναι

καμπούρα είναι εντούτοις ακόμη μεγαλοπρεπής. Φαίνεται εντελώς ωσάν αρχοντογυναίκα. Ευγενεστάτη και εξυπνοτάτη, και τι ωραία γαλλικά που ωμιλούσε! Σου ήνοιγε την καρδίαν.
Δια pension δεν ήξευρε να μας δώση διευθύνσεις διότι εγνώριζε μίαν μόνον αλλ’ εις Passy όπου εδέχοντο πολύ ολίγους pensionnaires και βεβαίως προσέθεσε θα ηθέλομεν κάτι ευθημότερον ημείς. Αλλ’ αυτή ενόμιζε ότι η rue de lUniversite δεν είναι πολύ μακράν και ηδυνάμεθα κάλλιστα χωρίς φόβον να επιστρέφομεν μόναι αι δυό μας με αυτοκίνητον. (η mlle de Lanthaume μας είχε φοβίσει). Δεν με εσυμβούλευσε να ακολουθήσω τα ιδικά της cours ως επιθύμει ο κ. Brissaud είναι εντελώς περιττόν αφού θα πηγαίνω εις την Sorbonne. Δια μαθήματα γαλλικής δύναται άμα θέλω να μου συστήση κανένα καθηγητήν ειδικόν δια ξένας, διότι νομίζει ότι αυτό είναι καλλίτερον παρά να ακολουθώ cours γαλλικής συχναζόμενα μόνον από Γαλλίδας. Δια diction μου εσύστησε μιάν κυρίαν Worms, άλλοτε ηθοποιόν της Comedie Francaise αρίστην καθ΄όλα και καθώς πρέπει. Αλλά την ευρίσκω πολύ ακριβήν 50 δρ τον μήνα δια 2 φοράς την εβδομάδα. Προτιμώτερον να μη κάμω καθόλου diction παρά να εξοδεύσω τόσα. (Τότε ας έμεναν εις Αθήνας δια περισσοτέραν οικονομίαν ΑΙΖ)
Μου είπεν επίσης ότι άμα θέλω δύναμαι να πηγαίνω την Πέμπτην το πρωϊ να ακούω τα cours ιστορίας κ.τ.λ. τα διδασκόμενα από καθηγητάς της Σορβώνης, αλλά χωρίς να εγγραφώ εις αυτά, επομένως και χωρίς να πληρώνω. Αυτό ήτο μεγάλη καλοσύνη της
Της εδώσαμεν τα ονόματα της και εφύγαμεν υπερευχαριστώσαι αυτήν. Επίσης δια την Lucieείπε ότι δυστυχώς τώρα η αδελφή της, ήτις είναι μουσικός λείπει, αλλά θα επιστρέψει μετά 15 ημέρας και τότε δυνάμεθα να ζητήσωμεν απ’ αυτήν όσας πληροφορίας θέλομεν. Φαντασθείτε ότι εμέ με έκαμε μεγαλειτέραν της Lucie.
Την Πέμπτην το πρωί επήγαμεν να επισκεφθώμεν την κυρίαν Verger η οποία είναι ως πάντοτε ευγενέστατη. Είναι καλλίτερα από περυσι, και ζωηρά και πάντοτε κάμει κομπλιμέντα. Ίδετε δε πόσον διαφέρουν οι άνθρωποι. Ενώ η Alice και η Mlle de Monvel μας εβεβαίωσαν ότι ουδείς υπάρχει κίνδυνος το βράδυ εις το Παρίσι ο κύριος και η κυρία Verger μας είπαν εντελώς τα ενάντια! Ότι κατ ουδένα λόγον δεν πρέπει μόναι μας να παίρνωμεν αυτοκίνητα την νύκτα δια τόσον μάλιστα μακριά, ότι εις απόκεντρα μέρη ως η συνοικία du Pont de l Alma, δεν ημπορούμεν μόναι μας να

επιστρέφομεν την νύκτα. Δεν είναι δυνατόν λέγει η κυρία Verger να ίδη τις 2 νέας μόνας έξω την νύκτα όποιος και να είναι κύριος του κόσμου ή χαμάλης, και να μη τας ενοχλήση! Ωραία σύστασις δια το Παρίσι ε!... (υπογράμμιση ΑΙΖ). Δοκιμάστε λέγει και θα ιδήτε. Είμαι βέβαια ότι από την δευτέραν φοράν δεν θα θελήσουν αι ίδιαι να έβγουν μόναι! Δι’ αυτό δεν μας συμβουλεύουν καθόλου να πάρωμεν την pension εκείνην, το ίδιον δε απόγευμα η νκυρία Verger θα προσπάθει να λάβη άλλας διευθύνσεις. «Πόσον λυπούμαι, έλεγε, που δεν ημπορώ να τας κρατήσω μαζί μου. Έν δωμάτιον να είχομεν περισσότερον και όλα εδιορθώνοντο!
Προτού υπάγωμεν εις την κυρίαν Verger είχομεν και πάλιν υπάγει με την Edith και την Έλλην εις την rue Saint Jacques όπου η pension του Μαυρουδή. Αυτήν την φοράν δεν μας έκανε καθόλου καλήν εντύπωσιν. Ε’ιδαμεν και πολλούς νέους τερατάκια να ανεβοκατεβαίνουν. Μας εφάνη ολίγον σαν χάβρα. Εύρομεν το γράμμα της κυρίας Μαλανδρίνου. Η pension ήτο πολύ καλή αλλά κατά την ιδέαν της καθόλου κατάλληλος δι’ ημάς. Υπάρχουν εκεί πολλοί νέοι φοιτηταί! Ποίος ηξεύρει ποίον θα ήτο το ποιόν των νέων και νεανίδων! Μας εφάνη επίσης και κάπος πρόστυχη pension και την απερρίψαμεν.
Το απόγευμα επήγαμεν πάλιν εις την pension Lanthaume, η κυρία εφάνη ότι ήθελε πολύ να καθίσωμεν εκεί, και μας έκαμε όσας ευκολίας ηδύνατο. Προσφέρθη να μας συνοδεύη αυτή. Έπειτα υπάρχει autobus από την Opera το οποίον σταματάει μόλις καμμιά πενηνταριά μέτρα από την pension και νομίζει ότι αυτά είναι ασφαλέστερα από τα αυτοκίνητα, αλλά φαντασθήτε ότι με το autobus χρειάζονται 20 λεπτά μέχρι Σορβώνης!
Και πάλιν δεν απεφασίσαμεν οριστικώς αλλά νομίζω ότι εκεί θα καταλήξωμεν.
Χθες είμεθα προσκεκλημέναι εις την κυρίαν Verger. Μας είχε υποσχεθεί ότι δεν θα μας είχε παρά μπιφτέκι πατάτες και σαλάτα. Αλλ’ είχε περί πλέον και hors d’oeuvre. Πόσον δε μας εφάνη αστείον όταν μας έδωσαν πεπόνι δια hors d’ oeuvre! H σαλάτα δε ήτο είδος ρώσσικης με αυγά και διάφορα χορτα

ρικά. Κατόπιν είχαμεν τυρί, ωραιοτάτην κρέμα σοκολάτα με ένα pain d’ Espagne και φρούτα ωραιότατα.
Μετά το γεύμα ήλθε ένας κύριος χονδρός (ά εξάχασα να σας είπω ότι ο κύριος Verger μας έδειξε την φωτογραφίαν του αξιωματικού εκείνου τον οποίον είχαμεν ιδή πέρυσι (ενθυμείσθε) ως αεροπόρον. Διότι επήγεν εις την αεροπορίαν δια να προχωρήση γληγορότερον. Μετά δε το φαγί ήλθε και αυτός στρατιωτικά ενδεδυμένος. Δεν φαντάζεσθε δε πόσον καλλίτερος είναι από πέρυσι! Είναι εφέτος πολύ νόστιμος, αλλά σοβαρότερον, δηλαδή όχι τόσον ομιλητικός! Ενθυμείσθε τι φλυαρίαν είχε με την Miss Dillon;
«Είναι αυτός που ήθελαν να σου πασσάρουν Edith» ηρώτησεν η Έλλη
Ναι
Α μα καϋμένη είχες άδικο, είναι πολύ νόστιμος. Τώρα θα τον περιλάβω εγώ
Αλλά δεν το κατόρθωσε και πολύ διότι ο χάχας επήγε και εκάθησε εις την άλλην άκρην. Αλλά πάλιν έγινεν αιτία να γελάσωμεν! Φαίνεται ότι η Verger τον έχουν δια πάνδρεμμα διότι η κυρία πληροφόρηδε με τρόπν την Έλλην, όταν άμα υπανδρευθή θα αφήση την αεροπλοϊαν και έπειτα ηρώτησε την Edith αν η Έλλη θα έπερνε έναν γάλλον αξιωματικόν!! Τι αστείον. Τον ηρωτήσαμεν αν ημπορούμεν να τον ίδωμεν πετώντα. Δεν ηξεύρω αν θα το κατωρθώσωμεν διότι δυστυχώς θα λείψη την προσεχή εβδομάδα
Αχ είναι 12 παρά 7 κι έχω ακόμη τόσα να σας είπω! Αλλά τι να γίνη πρέπει να παύσω τώρα διότι εις τας 12 και ¼ πρέπει να συναντήσω τους άλλους εις το Carrousel. Να ιδώμεν πως θα περάσω μόνη μου την rue de Rivoli.
5 και 25 μ.μ. Εξακολουθώ αμέσως κατά συνέχειαν διότι άλλως δεν θα τελειώσωμεν ποτέ.
Κατόπιν επήγαμεν με την κυρίαν Verger εις μίαν pension την οποίαν της εσύστηεσε η νονά της, αλλά δυστυχώς δεν ήτο pension αλλά σχολείον. Εκεί μας έδωσαν την διεύθυνσιν άλλης pension. Έτχε δε την κυρίαν αυτής να γνωρίζει κάλλιστα η κυρία Verger η οποία αμέσως ανέλαβε να της γράψη, δια να υπάγωμεν σήμερον όλοι μαζί.
Σήμερον εις τας δύο είμεθα εις την κυρίαν Verger.

Είχε γράψει και η κυρία Martel της απήντησε ότι μας περιμένει εις τας 2. Δεν σας φαίνεται αστεία αυτή η ώρα δι’ επισκέψεις; Εντούτοις εδώ είναι η σύνηθης. Πέρνομεν αυτοκίνητον, και πηγαίνομεν πηγαίνομεν! Μα είναι μακρυά!-Μπα σας φαίνεται αλλά ηξεύρετε εδώ εις το Παρίσι όλα είναι μακρυά. Αυτός ο chauffeur μας κάνει μεγάλον κύκλον, δι’ αλλως είναι κοντά. 10 λεπτά από την Opera (με autobus όμως). Είναι ίσια ίσια κεντρική.
Τέλος εφθάσαμεν. Η κυρία αρίστη, συμπαθητική, ανεπτυγμένη και πολύ καλή. Μας έδειξε εν δωμάτιον. Κατ΄ αρχάς εσκόπευε να μας δώση έν και προσέφερε η Lucie να τραγουδά εις το σαλόνι της. Αλλ΄ ο μπαμπάς εύρισκε ότι είμεθα στενόχωρα και εζήτησε δύο δωμάτια. Φρίξατε δε εζήτησε και δια τας 2 μας tout compris το φως και η θέρμανση 520! Με εν μόνο δωμάτιον 450. Εγώ το ευρίσκω φοβερά ακριβά, αλλ’ο μπαμπάς εφα΄’ινετο διατεθειμένος να τα δώση διότι ευχαριστήθημεν πολύμε το ύφος της pension. Θα ήμεθα ως εις οικογένειαν. Όταν όμως εξήλθαμεν ηθελήσαμεν να πάρωμεν το autobus. Στέκεται εδώ κοντά αλλά δια να φθάσωμεν θα ήτο τουλάχιστον 250-300 μέτρα. «Μα δεν είναι πολύ δια την νύκταν» «Μπα καθόλου (η κυρία Verger ομιλεί) διότι υπάρχει

πολύ κίνησις. Να εδώ το …. De Batignolles». Ευρισκόμεθα εις τα batignolles! Διάβολε όχι και τόσον κοντά!
«Μα δεν υπάρχει κανέν άλλον μέσον κοντήτερα;»
Ερωτήσαμεν και εμάθαμεν ότι το metropolitain Nord Sud απείχε 100 περίπου μέτρα από την pension Κατευθύνθημεν εκεί
«Να βλέπετε, έλεγε η κυρία Verger, εδώ είναι καφενείον, και όλα είναι φωτισμένα την νύκτα. Δεν είναι ερημιά όπως εις το Pont de l’ Alma.
Χμ καφενεία! Είναι άραγε καλλίτερον να υπάρχουν καφενεία τα οποία συχνάζονται από κοσμάκην. Τέλος επήραμεν το metropolitain. Η κ. Verger μας άφησε.. Εφθ΄΄ασαμεν εις τα Tuilleries όπου είχαμεν rendez-vous εις το Caroussel με την Έλλην. Καθήμεθα ανοίγομεν τον χάρτην δια να είδομεν που εκείτο τέλος η pension αυτή. Τι να ίδωμεν. Εις την άλλην άκρην κοντά εις τα ramparts! Και ουχί μακράν από το quartier της Monmartre το οποίον είναι από τα χειρότερα των Παρισίων.
Μα τι μας έλεγεν λοιπόν η κυρία Verger. Διατί τόσον αποκρούη το pont de l’Alma και να μας συνιστά τα Batignolles : Συμφέρον βεβαίως δεν έχει. Τι λοιπόν συμβαίνει; Βεβαίως η κυρία είναι κάλλιστη αλλ’ είναι δι’ αυτό λόγος να μας λέγει ότι η pension είναι κοντά ενώ ευρίκσεται εις τα πέρατα των Παρισίων; Ελησμόνησα να σας είπω ότι απέχει από την Sorbonne με autobus 35 λεπτά!!
Να σας είπω την αλήθειαν εθυμώσαμεν λιγάκι και ο μπαμπάς αποφάσισε να υπάγει να εύρη αμέσως τον κύριον Verger και να εξηγηθή μαζί του. Η Edith επήγε μαζί και ούτω δεν επήγαμεν πάλιν εις το Bois de Boulogne ως εσκοπεύαμεν. Α, μα να σας ειπώ την αλήθειαν είναι απελπισία.! Μία εβδομάς επέρασε και ακόμη δεν απεφασίσαμεν τίποτε.
Τώρα να σας είπω κάτι άλλο, όχι όλα τα ίδια και τα ίδια διότι θα εβαρύνθητε.
Χθες το απόγευμα επεστρέψαμεν μάλλον ενωρίς να ξεκουρασθώμεν δια να υπάγωμεν να φάγωμεν έξω και να περάσωμεν έξω την βραδειάν μας. (Τας περισσοτέρας φοράς ετρώγαμεν εις το ξενοδοχείον , επέρναμε γλάλα με καφέ και βούτυρον Απεφα

σίσθη δε να υπάγωμεν να φάγωμεν εις το Café Americain και έπειτα εις την maison Electrique… Ε, τι διάβολο καθημέραν οικονομίας εις τα Duval και τα παλαιοξενοδοχεία μίαν φοράν ας φάγωμεν καλά! Ενεδύθημεν καλλίτερον, και πεζή επήγαμεν εις το Boulevard des Italiens (εσυνηθίσαμεν να περπατώμεν αρκετά) και μεγαλοπρεπώς εισήλθαμεν εις το κατάφωτον Café Americain. Κόσμος όχι πολύς αλλά μερικά décolleté και πολλά σμόκιν φράκα και ψηλοκαπελλαδούρες. Ο maitre d’ hotel μας οδήγησε εις 3 τραπεζάκια τα οποία αυθωρεί συνενώθησαν. Ευγενέστατο γκαρσόνι μας εβοήθησε να βγάλωμεν τα επανωφόρια μας. Άλλος μας ετράβηξε τας καρέκλας και μας έφερε την λίσταν ενώ με ύφος … προστατευτικόν ο μεγαλοπρεπής maitre d’ hotel μας ηρώτα τι επιθυμούμεν. Εκορδώθημεν εις τας θέσεις μας και άλλο γκαρσόνι μας έβαλλε μαξιλαράκια κάτω από τα πόδια μας 2-3 άλλα ήσαν έτοιμα υπό τας διαταγάς μας!
Α, μα αξίζει κανείς να φάγη εις πολυτελες restaurant. Μα είναι ακριβά ενώ εις το Duval ναι, μα εις το Duval έχεις μαξιλαράκια καθρέπτας

και χιλίους να σε περιποιηθούν;
Παρηγγείλαμεν στρείδια και δια την Έλλην αστακό μια μποτίλια άσπρο έξοχο κρασί και μία μπύρα. Δια να μας δώσουν τα στρείδια εκουβάλησαν κοντά μας ένα ολόκληρο τραπεζάκι με στρείδια και πάγο. Και εκεί αυτοστιγμή μία σερβιτόρα τα ήνοιξε και μας τα προσέφερεν επί πάγου. Τον αστακόν της Έλλης τον ετοίμασαν και αυτόν εμπρός μας και τον προσέφεραν εις μεγάλον δίσκον χωριστά η μαγιονέζα. Επί του τραπεζίου υπήρχαν και ψιλές φέτες βουτύρου.
Είναι δια φάγωμα και αυτά ερωτώ;
«Βέβαια απαντά η Edith αυτό το προσφέρουν έτσι και θα το περνούν εις το couvert ώστε ας το φάγωμεν». Εμπρός λοιπόν βούτυρο στρείδια και άσπρο κρασί! Παιδιά μου γλύψετε τα χείλια σας!
Κατόπιν παρηγγείλαμεν η Edith και εγώ filet de sole a la bonne femme, 11,75 η μερίς, κατά σύστασιν της θείας Μαρίας. η Έλλη και Lucie civet de lievre 12,50 και ο μπαμπάς μπιφτέκι με πατάτες. Αι soles ήσαν κάτι το έξοχον! Τόσον ώστε εξέχασα όλην την πόζαΝ μου και εις την

πρώτην μπουκουνιάν έκαμα μορφασμόν ευχαριστήσεως. Επειδή δε είχε πολύ λαγόν μας έδωσαν πιάτα και φάγαμεν και ημείς. Νομίζετε ότι κάμαμεν τον κόπον να σερβιρισθώμεν; Α πα πα Τα γκαρσόνια μας εσέρβιραν ευγενέστατ μίαν μάλιστα φοράν που επήρα μόνη μου, ο εις προσεβληθη καιρίως! Και αμέσως προσέτρεξε και εσέρβιρε την Edith. Κατόπιν τα φρούτα μας έφεραν πλήθος αχλαδιών ροδακίνων και σταφυλών. Επήραμ,εν ο μπαμπάς και εγώ αχλάδι η Edith και Lucie ροδάκινο. Τα αχλάδια ήσαν κα΄τι το έξοχον. Τεράστια και ζουμερά και μυρωδάτα! Προς το τέλος δε ήλθε και η μουσική. Πιάνο, βιολί βιολονσέλο και μπασοβιόλα. Α μα τι ωραία που έπαιζαν, τι μαλακά και γλυκά. Ενώ ήταν εντελώς πλάι δεν μας εξεκούφαιναν καθόλου ( η υπογράμμιση του ΑΙΖ).
Και τώρα τον λογαριασμόν! Παιδιά μου, μη πέσετ κάτω από τας καρέκλας σας μη λιποθυμήσετε. Ησυχία γαλήνη ημείς εσκάσαμεν εις τα γέλια! 1 αχλάδι πόσον 2,50!!! Μάλιστα δύο και μισή !! Τα δε ροδάκινα 3 έκαστον. Α και να το ηξεύραμεν! Βεβαίως δεν θα το επαίρναμεν, αλλά τι να γίνη ήτο πιά αργα και εξερ… 45,50! Οι άνθρωποι μας επέρασαν και το βούτυρο χωριστά Αν δεν ήσαν τα φρούτα θα εξοδεύαμεν μόνο 34,50 και επίσης ποία η ανάγκη να πάρωμεν στρείδια και η μπύρα επίσης περιττή. Με 25-30 φράγκα ημπορούσαμεν να φάμε κάλλιστα. Περί της maison Electrique της Primerose του Werther ες άλλοτε.
Και νέον σπουδαίον! Απεφασίσαμεν δια την Lantheaume! Ελάβαμεν γράμμα της λέγον ότι εύρε μίαν κυρίαν εμπιστοσύνης η οποία συνοδεύει κορίτσια και με πληρωμήν 3 aller retour την φοράν θα μας συνοδεύει. Αλλ’ επειδή δεν θέλομεν aller θα μας έλθη ευθηνότερα. Πάντως όλα μαζή είναι πιο ευθηνά παρά

εις την pension των Battignoles, ώστε της εγράψαμεν ότι αύριον πηγαίνομεν να συμφωνήσωμεν οριστικώς.
Τώρα είναι αργά και παύω
Σας γλυκοφιλώ ως και την Miss Dillon

Μίνα
Τελευταία ώρα Κυριακή μεσημβρία
Δεν πηγαίνομεν εις την Lantheaume!!! Χθές βράδυ ελάβαμεν μίαν pnaumatiqueτης κ. verger η οποία μας έλεγε να μη αποφασίσομεν ως το μεσημέρι.διότι εσκέφθη μίαν άλλην pension εις την οποίαν επήγαμεν σήμερον το πρωϊ είναι κάπως μακριά κοντά εις τον σταθμόν του Alma. 5 λεπτά) εμείναμεν πολύ ευχαριστημένοι και πιθανώς να υπάγωμεν.
Τρώγομεν όλοι μαζί με την οικογένειαν του θείου Μανώλη εις το Duval της Jean d'Arc.
Μίνα

6. Salon de Lecture des Grands Magasins du Louvre. Επιστολή Ελμίνας Ζάννου προς αγαπητοί μου,
   Παρίσι Δευτέρα 24/7 Οκτωβρίου 11/30 π.μ.

Αγαπητοί μου
Καθώς βλέπετε από το Louvre σας γράφω. Μίαν ώραν ετριγυρίσαμεν εδώ μέσα και συγχαρήτε μας δια τας παμφθήνους αγοράς μας! Ούτε πεντάρα δεν εβγάλαμεν από το πουγκί μας, δια τον απλούστατον λόγον ότι δεν ηγοράσαμεν τίποτε. Ακρίβεια μεγάλη και όταν ευρίσκαμεν κάτι σχετικώς ευθηνό το αφήναμεν δια να το ίδωμεν και αλλού μη εύρομεν τίποτε καλλίτερον. Η Έλλη και η Edith απελπίσθησαν! Τώρα η Lucie και εγώ εμείναμεν εις το salon de lecture όπου εδώσαμεν rendez-vous με τον μπαμπάν και αι άλλαι δύο επήγαν να αγοράσουν κάτι ψιλικάΟύφ τι βαρεμός αυτά τα μαγαζιά!
Τώρα που έχω καιρόν να σας γράψω δεν έχω πολλα πράγματα να είπω (αλλοίμονον εάν είχε !!ΑΙΖ)

Χθες το απόγευμα επήγαμεν εις το Luxembourg και επεσκέφθημεν το Μουσείον το οποίον πολύ άρεσε εις την Έλλην. Κατόπιν καθίσαμεν όλοι μαζί εις εν καφενείον κοντά εις το Πάνθεον ονομαζόμενον Taverne de Pantheon, όπου επήραμεν παγωτά. Το Πάνθεον δεν το επεσκεφθημεν διότι κλείνουν όλα εις τα 4.
Διατί Αγλαϊα δεν έγραψες εις την Mireille; Αυτή επερίμενε με ανυπομονησία απάντησιν σου. Τώρα όμως πιά δεν προφθαίνεις. Είναι όλα τα παιδιά πολύ καλά και μας είπαν ότι περνούν μάλλον εύκολα τους δρόμους. Εγώ αρπάζω πάντοτε τον μπαμπά, άμα υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα, άμα όμως είναι έρημιά περνώ μια χαρά Τι ικανότης ε! ( η υπογράμμιση του ΑΙΖ). Ευτυχώς εις το Quartier Latin όπου πιθανώς θα κατοικώμεν θα είναι ησυχία.
Τα μαθήματα της Σορβόνης αρχίζουν τας ημέρας αυτάς. Δια να τα ακολουθώ πρέπει να εγγραφώ ως ακροάτρια με κάποιαν πληρωμήν αλλά χωρίς ανάγκην εξετάσεων. Γράφω πολύ άσχημα βγάζετε άραγε τα ορνιθοσκαλίσματα μου;
Ο Καιρός είναι ευτυχώς καλός. Ουρανός βέβαια ασπρουλιάρης ;αλλά τουλάχιστον ήλιος, εζέστανε δε κάπως . Βλέπετε ημείς φέραμεν την καλοκαιρίαν μαζή μας!
Τα βαμμένα πρόσωπα είναι πάντοτε άπειρα. Χθες το βράδυ εις το θέατρον, δύο νέαι με μεγάλην ησυχίαν έβγαλαν το καθρεπτάκι των, εκκύταξαν το μουτράκι των επουδραρίσθησαν άβαλλαν κοκκινάδια εις τα χείλια των !!!
Σήμερα το πρωί ηπιαμεν το γάλα μας εις εν Bouillon. Βεβαίως η αίθουσα ήτο μετριωτάτη, αλλά αντί να εξοδεύσωμεν 1,75 εδώσαμεν μόνον 75. Νομίζω ότι η διαφορά είναι μεγάλη, και ότι αξίζει τον κόπον η οικονομία αφού ούτω θα ημπορούμεν να πηγαίνωμεν εις περισσότερα θέατρα!
Τι κάμετε σεις; Γιατί να μην έχομεν γράμματά σας; (ΑΙΖ) Το ηξεύερετ ότι είναι σωστά μια εβδομάς που εφύγαμεν;
Πως πηγαίνουν αι δουλειαί σου Μίλτο; (ΑΙΖ) Τι κάμεις το βράδυ; Νυστάζεις πάντοτε τόσον;

Επήγατε καθόλου εις το τέννις;
Χαιρετίσματα να λέγετε εις όλους και άμα ιδήτε τον Γεράσιμον να του ειπήτε ότι λυπούμαστε πολύ που δεν τον είδαμεν να τον αποχαιρετήσωμεν.
Βλέπετε συχνά τα παιδιά του θείου Μιλτιάδου; Είπετε τους ότι χθες τους είχα αρχίσει εν γράμμα αλλά μου ήτο εντελώς αδύνατον να το τελειώσω, Να μην θυμόσουν αν δεν τους γράφωμεν τώρα διότι έχομεν πολλάς ασχολίας και δεν προφθαίνομεν. Ας τους διαβάζετε τα προς σας γράμματα μας.άμα τακτοποιηθούμεν τότε
Καθώς φαίνεται θα τον αποφύγουμεν (κατά 90% προσθήκη ΑΙΖ) τον πόλεμον . Ο Poincare κάμει όλα τα δυνατά του δια να μη γίνη αλλά φοβούμεθα τους Κρήτας Αλήθεια σήμερον ανοίγει η Βουλή και να μην ηξεύερομεν τι γίνεται
Το απόγευμα πιστεύω πάλιν εις τα εμπορικά να τρέχωμεν
Πως πηγαίνει η γυμναστική σου Blanche; Και ο κορσές σου;
Και το μάτι σου Λιλή πιστεύω να μη ξανάρχισε, Αγλαία φίλησε μου τον Τζίκο Τζινο την αρραβωνιαστηκια του , την μαϊμού και την Τούζη σας δε όλους ως και την αγαπητήν Miss Dillon
Κατασπάζομαι

Ελμίνα

7. Hotel de Lille &d’ Albion,223 rue st Honore Paris
   Επιστολή Ελμίνας και Edith Ζάννου προς αγαπητοί μου
   Παρίσι, 26 Σεπτεμβρίου/ 9 Οκτωβρίου1912
   Αθηναική 10και 1/4

Αγαπητοί μου
Miss Dillon, Μίλτο και παιδιά. Γράφω ως βλέπετε γενικώς:μία σμπάρα 5 τρυγώνια. Η Lucie δεν ηξεύρει να γράψη λέξη αγγλικά! Όλο με ερωτά! Η Έλλη τι κάμει νομίζετε; Είναι εξαπλωμένη εις το κρεβάτι μου συναχωμένη, κουρασμένη και.. σκέπτεται… τον Μιλτάκο της!!!
Έχω αρκετά να σας γράψω, δεν ηξεύρω όμως αν έχω… οίστρον! Άλλως τε γύρω μου φλυαρούν και χάνω το νήμα των φαεινών ιδεών μου! Και διατί ομιλούν; Φυσικά δια τον πόλεμον! (Οι Μαυροβουνιώται είναι τέρατα να αρχίσουν την σύρραξιν) και όπου εύρομεν εφημερίδες αμέσως τα νέα διαβάζομεν.
Λοιπόν τώρα ας σας είπω τι εκάμαμεν χθες και προχθές. Όχι ! πρώτα πρώτα ας σας ευχαριστήσω δια τα γράμματά σας, όλων σας, και το ιδικό σου Αγλαουλάκη μου ΑΙΖ Εντρηφήσαμεν εις την ανάγνωσιν των. Ήσαν νέκταρ αληθινό. Δεν μου λέγεις Blanche, θέλεις να εξασκηθής εις την ιχνογραφίαν εις τα γράμματά σου επάνω; Δεν πειράζει καλό και αυτό! Τι κουταβάκια να μας ξεχάσητε την Τρίτην να μας γράψετε. Δεν πειράζει Λιλή που δεν μας έγραψες. Σήμερον εδιάβασα το γράμμα σου προς Odette. Σε δε Μίλτο σε υπερευχαριστούμεν δια το μεγάλο γράμμα σου, και η ΄Ελλη επίσης διότι μια περικοπή την ενδιέφερε ιδιαιτέρως!!! Πολύ ενδιαφέροντα όσα μου γράφετε. Αχ διατί να λείπωμεν τώρα; Και σας αγαπητή Miss Dillon και πάλιν σας ευχαριστούμεν όλοι δια τα νέα σας.
Η Έλλη λέγει ότι αύριον η μύτη της θα είναι παντζάρι! Τώρα λοιπόν επί του θέματός μου, το οποίον δύναται να τιτλοφορηθή «Εις αναζήτησιν Pensions!». Τα προκαταρκτικά δια να μπείτε καλά εις το νόημα είναι τα εξής: εδώ από την θείαν μας εσύστησαν μίαν pension την οποίαν πολύ εσύστησε η Lea Roman μίας κυρίας, ή μάλλον … δεσποινίδος Lauthaume, η οικογένεια της οποίας ήτο πολύ σχετική με τας οικογενείας Raymond και Roche. Ο πατέρας της κυρίας αυτής

ήτο ο κηδεμών του θείου Μανώλη (και της μαμάς σας προσθήκη στο γράμμα του ΑΙΖ)
Έπειτα ελάβαμεν επιστολάς από την κυρίαν Martinand, η οποία μας έλεγε να απευθυνθώμεν προς μίαν δεσποινίδα Kellermann rue Saint Jacques η οποία θα μας ωμίλει δια κάποιαν Cercle Concordia, εις άλλη δε κάρτα την διεύθυνσιν της Cercle Concordia
Χθες λοιπόν απεφασίσθη ο πατήρ η Lucie και εγώ να αρχίσωμεν την περιοδείαν μας. Κατά τας 10-101/2 εξεκινήσαμεν, πήραμεν το metro, και εβγήκαμεν εις την place Saint Michel και με τον χάρτην εις τα χέρια προσανατολίσθημεν εις την Rue Saint Jacques και μετά πορείαν ελαχίστην δια τους Παρισινούς, αρκετήν δι’ ημάς φθάσαμεν εις το σπίτι της Kellermann απ’ έξω έγραφε “le Foyer des Etudiantes” είσοδος … άθλια! Σκάλα… τερατώδης, ανεβαίνομεν κτυπούμεν μας ανοίγουν. Δεν εσημείωσα ότι είμεθα εις ημίφως. Η Mlle Kellermann έλειπε. Θα ήτο μόνον από τας 12 ως τας 3. Ανεχωρίσαμεν απογοητευμένοι! Εις τέτοιαν pension βεβαίως δεν θα υπάγωμεν! Ωραίαν σύστασις! Τέτοιο θα είναι και το Cercle.! Εκεί κοντά ήτο και μία pensionτην διεύθυνσιν της οποίας μας είχε δώσει η Ζωή. Αλλά τι pension, ήτο ξενοδοχείον! Πλάι δε διαβάζω «Μέγα Ξενοδοχείον η Ανατολή».
Διευθυνόμεθα προς την Concordia rue Tournefort ερωτώντες δεξιά και αριστερά! Όλοι οι ανθρωπάκοι ευγενέστατοι, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν αλλ’ αυτός ο διαβολοδιάδρομος ήτο χωμένος και ετυρρανίσθημεν ως ότου τον εύρομεν. Ωχ! Δρόμος ελεεινός! Στενός βρώμικος! Απελπισία. Ο μπαμπάς μας δηλοί ότι το είχε καταλάβει από την αρχήν ότι θα ήτο καμμιά σχολαστική pension! Προχωρούμεν προς το τέλος ο δρόμος φαρδαίνει και ω του θαύματος ευρισκόμεθα εμπρός από ένα κάτασπρο σπίτι, ανοικτόκαρδο με μεγάλην υάλινην πόρταν.
«Βρε παιδιά, καλά φαίνεται εδώ»
Εμβαίνομεν, ωραία ζέστη, περιποιημένο μέρος. Ζητούμεν την διευθύντριαν και εν τω μεταξύ μας βάζουν εις μίαν ωραίαν αίθουσαν, στρογγυλήν περίπου θολωτήν, άσπρα επιπλωμένην, με περιοδικά εις το τραπέζι. Μπρέ, μπρέ πολύ ωραία είναι εδώ. Ησυχία. Η διευθύντρια έτρωγε. Άμα ετελείωσε, μας έβαλλε εις ένα σαλονάκι. Εφαίνετο καλή κυρία με άσπρα μαλλιά αλλά μας εδήλωσε ότι θέσιν δεν είχε!! Μας έδωσε διευθύνσεις δι’ άλλας pensions, τας οποίας δεν εγνώριζε εκτός

μίας και απεχωρίσθημεν μετά λύπης αμφοτέρων.
Ήτο η ώρα 12 και 10. Επήραμεν autobus συναντήθημεν με την Edith και Έλλην εις το Carrousel και εφάγαμεν εις τo Duval, το αγαπημένο μας που είναι επί της πλατείας της Jeanne D’ Arc.
Η Έλλη φυσά χονδρικώς!!! Την μύτην της! Ας ειδοποιηθή η θεία Ολυμπία δια την ωραιότητα της θυγατρός της (τάδε υπαγορεύει η Έλλη).
Μετά το φαγί επήγαμεν δια καπέλλα εις το Chatelet. Καπέλλα δεν ηύραμεν αλλ’ αγοράσαμεν φανέλλες κ.τ.λ. Έχομεν ήδη κουρασθεί!.
Εις τας 3 περίπου ή 31/2 πάλιν εχωρίσθημεν και με αυτοκίνητον επήγαμεν εις μίαν άλλην pension ανεβαίνομεν 500.000 σκαλιά σκοτεινά μας ανοίγουν, χμ δεν μυρίζει και έξοχα, μας βάζουν εις μίαν αίθουσαν, έρχεται η κυρία. Θέσις δεν υπήρχε, αλλά μας έδωσε άλλην διεύθυνσιν εκεί πλησίον pension ενός καθηγητού «Mr Vaguier? Ερωτώμεν την concierge : Ο κύριος Vaguier έλειπε αλλά προθυμότατη η θυρωρός προσέφερε να μας δείξει αυτή τα δωμάτια. Φλύαρη η concierge αλλά συμπαθητική και πάλιν αναρριχώμεθα και μας δείχνει τα δωμάτια. Όχι περίφημα! Πτωχικά,