Η πόλις είνε πολύ υψηλά εκτισμένη επάνω εις έναν πολύ υψηλόν λόφον και ημίσειαν ώραν μακρά από το επίνειον της, το Λειβάδι. Ο καμαρώτος του πλοίου με επεριποιήθη πολύ κατά την ώραν της τρικυμίας, δια τούτο μου εφάνη ότι έπρεπε να του δώσω μίαν δραχμήν, διότι δεν είχα ψιλά, πριν φύγω. Μόλις εξήλθον εις την ξηράν ήλθεν ένας αγωγιάτης εκ μέρους του Γεώργου να με παραλάβη, και με ωδήγησεν κατ’ απαίτησιν μου εις ένα μαγειρείον δια να φάγω. Εισήλθον εις μίαν μικράν κάμαραν αρκετά βρώμικην όπου η Αγλαϊα, η ξενοδόχος, μου έδωκε δυό μπαρμπούνια, ψωμί νερό δια να φάγω. Εκάθισα εκεί ημίσδειαν ώραν περίπου δια να ξεκουρασθώ και δια να περιμένω και κάτι άλλα παιδιά, τα οποία ήλθον μαζί μου και τα οποία θα επήγαιναν και αυτά εις το Μέγα Λειβάδι. Εις τας 2μ.μ. παρά 20 λ. ανεχωρήσαμεν, αφού επλήρωσα την Αγλαϊαν 50 λ. δια το γεύμα μου. Είμεθα τέσσερις, ο Ερρίκος Μάϊσνερ, γερμανός, ετώ 14, όστις επήγαινενχωρίς να τον περιμένουν εις τον γαμβρόν του κύριον Sondinger, μηχανικόν και γεωμέτρην του Γεώργου ένα άλλο παιδί υιός του χημικού ένα άλλον που δεν εγνώρισα και εγώ. Τι φοβερός και άχριος που είνε ο δρόμος έως το Μέγα Λειβάδι. Επεράσαμεν πρώτα από την πόλιν Σέριφον ήτις ονομάζεται και χώρα, μικρό χωριό με ένα κάστρο, αποτελούμενον από μικράς ελεεινάς οικίας, κατόπιν ανήλθομεν δια μέσου φοβερών χαραδρών και απότομων κρημνών εις υψηλόν όρος οπόθεν η θέα ήτο έξοχος. Όλα τα όρη της Σερίφου είνε απότομα και άγρια, ως εκ τούτου δε το ταξείδιον μας μέχρι του Μεγάλου Λειβαδιού υπήρξεν πολύ επίπονον μέσα εις το μεσημέρι και με φοβερόν άνεμον όστις μας έπερνε ακαταπαύστος τα καπέλλα. Εις τας 4μ.μ. τελοσπάντων εφθάσαμεν εις το Μέγα Λειβάδι. Το χωρίον είνε πολύ εύμορφον και ο λιμήν γραφικώτατος, εξ’ ολων των οικιών το μόνον το οποίον διακρίνεται αμέσως είνε η οικία του Γεώργου, η οποίαείνε η μόνη που έχει στέγην με κεραμίδια. Μόλις